29 yaşıdayım 8 senelik evliyim 1 aydır eşimden ve kızımdan nefret eder hale geldim geceleri uyuyamıyorum sık kabuslar görüyorum ağlama krizlerim oluyor her gün kendimden ve çevremden nefret ediyorum evime girmek dahi istemiyorum tüm gün uyusam sanki yinede kendimi açamıyorum ama en önemlisi eşim ve kızım onların yüzüne tahammül edemiyorum çok sinirliyim asabiyim herşeyi krip dökmek istiyorum ağzımı açtığım anda çevremi kırıyorum telafisi olmayan şeyler söylüyorum sanki birinin elinde oyuncağım lütfen bana yardım.Bir sabah kalktım ve bir anda tüm dengelerin değiştiğini en önemlisi kendimin değiştiğini farkettim aklıma kötü şeyler getirmek istemiyorum ama artık yoruldum kızımı kırmaktan üzmekten ve eşimin bana yalvaran gözlerle bakmasından yardım edilememesinden artık eski beni istiyorum
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
1 aydır eşimden ve kızımdan nefret eder hale geldim
- Konu Sahibi kurbi
- Başlangıç Tarihi
- 24 Mart 2012
- 17.747
- 4.204
- 423
- 42
ınsanlardan kacmak, konusmamak, herkesın her soyledıgıne kızmak, herkese gıcık oluyormus hıssı, evını sevmemek vs bunlar asırı depresyon belırtısıdır. sıkıntılarını ya da nezaman basladıgını anlatabılırsın bıze ve belkı faydamız da olur ama bence en onemlısı en hızlı sekılde profesyonel yardım alman gerek dıye dusunuyorum
- 28 Ocak 2009
- 34.514
- 58.082
- 1.123
Öncelikle günaydın canım aranızda yeni sayılırım ismim yeliz nur benim bi erkek kardeşim var 16 yaşında aşırı sinirliydi ne söylersek sinir krizi geçiriyordu çevresinde kırmadığı kimse yoktu evde ,okulda ,sosyal hayatta bile kendisi aynı zamanda dereceli bi sporcu uzak doğu sporlar yapıyor resmen her olaydan kavga çıkarıyordu okullar kapanmadan önce okulu birbirine kattı sinir krizi geçirdi Allah'tan ögretmenleri onu çok sever başarılı bir ögrenciydi bi ceza falan vermediler ama biz doktora götürdük ilk başta çok itiraz etti ama en sonunda kabul etti eger etmeseydi bizlerden iyice uzaklaşır kötü arkadaş çevresi edinebilirdide 6 ay psikoloji tedavi gördü hap kullandı şimdi ondan iyisi yok her ay kontrole gider psikiyatri doktoruna artık hap kullanmıyor iyi ki sizin sözünüzü dinlemişim der bence sende bir an önce doktora git canım
Son düzenleme:
Kod:
maddi sorunlar dışında ufak tefek atışmalarımız oluyordu ama son 1 aydır evden gitme isteği onlardan uzaklaşmak kızımı görmeye tahammül edememek 1 gecede ne değişti bilmiyorum sabah kalkığımda resmen ben ben değildim kendimden nefret ediyorum kızım anne ne oldu sana diye sorup duruyor bir annenin ne ailesine ne kendisine faydası yok çok kötü yardım aldım ama hemen hapı verip eve gönderldim ve ilaçlara baktığımda hepsi uyku ilacı gibi kızım 3.5 yaşında tam ilgiye alakaya olan bir yaş dönemi,ne anne ne baba kimse yok yardımcı dr dediği çk hava al kızını bırak gez değişik şeyler yap
- 24 Mart 2012
- 17.747
- 4.204
- 423
- 42
devlet hastanelerının psıkıyatrı, psıkolog uzmanları var. ucretsız sonucta. maddı durumun ıyı degılse, enazından bunu dene derım.
sorumluluklar sorunlar senı yıpratmıs olabılır ve depresyona gırmıs olabılırsın. kı anladıgım kadarı ıle su ankı durumun oyle zaten. bırıkme olmus ıste ve bır gece de patlak vermıs. ruhun kaldıramaz olmus, yasadıgın seylerı. baslangıcta verılen hapların hepsı sakınlestırıcı etkısıne sahıptır zaten. aılen ya da esının aılesı ıle aynı sehırdeysen durumu anlat ve sana yardımcı olsunlar bıraz. calısmayan bır bayansan, aılenın yanında bır ay kadar kal ılaclarını kullan. ardından bırak ılaclarını ve doktorun dedıgı gıbı kafanı dagotacak ortam ve alanlarda bulun.
bunların hıcbırını yapamam dersen, en basından suana kadar kı tum sıkıntılarını tek tek bırılerıne anlat derım, rahatlamak da buyuk bır adım olacaktır.
annemi 6 sene oldu kaybettim babam benden çok uzakta yaşıyor kayınvalide kayınpeder köyde kendi işlerinle meşgul malesef zaten kimseye anlatamıyoruz eşimle kısıldık kaldık artık kızımla kendimi dışarı atıp gezip tozmata çözüm buldum insanlarla konuştukça paylaştıkça rahatlama yoluna gidicem
- 2 Nisan 2012
- 7.893
- 4.823
- 248
Depresyondasın sanırım.Psikiyatrist yerine psikoloğa gitsen belki daha iyi olur.
Kızın 3.5 yaşındaymış,onu yarım gün bile olsa yuvaya yazdırabilirsin.
Hem kendine zaman ayırmış olursun,hem de kızın yaşıtlarıyla zaman geçirir,daha sağlıklı gelişir.
Sürekli sinirli ve mutsuz bir anneyle gün geçirmektense,yaşıtları ile eğitimciler gözetiminde olması daha iyidir.
Kızın okulda iken kurs,spor veya başka faaliyetlere katılabilirsin.
Kızın 3.5 yaşındaymış,onu yarım gün bile olsa yuvaya yazdırabilirsin.
Hem kendine zaman ayırmış olursun,hem de kızın yaşıtlarıyla zaman geçirir,daha sağlıklı gelişir.
Sürekli sinirli ve mutsuz bir anneyle gün geçirmektense,yaşıtları ile eğitimciler gözetiminde olması daha iyidir.
Kızın okulda iken kurs,spor veya başka faaliyetlere katılabilirsin.
benim annemde anne babası kaybettikten sonra depresyona girdi hatta daha da kötüleşmişti
ama Allah a şükür şimdi çok iyi
ilerlemeden bi uzmana görünmenizde fayda var
ne yazık ki herşeyi kafamıza takıp üzülüp içimize atmaktan kaynaklanıyor
neler yaşamıştık biz siz ne güzel herşeyin farkındasınız iyileşmeniz daha kolay olur
eşinizin çocuğunuzun size ihtiyacı var inşallah en kısa zamanda atlatırsınız mutlu mesut yaşarsınız ailenizle
ama Allah a şükür şimdi çok iyi
ilerlemeden bi uzmana görünmenizde fayda var
ne yazık ki herşeyi kafamıza takıp üzülüp içimize atmaktan kaynaklanıyor
neler yaşamıştık biz siz ne güzel herşeyin farkındasınız iyileşmeniz daha kolay olur
eşinizin çocuğunuzun size ihtiyacı var inşallah en kısa zamanda atlatırsınız mutlu mesut yaşarsınız ailenizle
- 24 Mart 2012
- 17.747
- 4.204
- 423
- 42
basın sagolsun canım. sen bak yanlız kalmızsın derdını sıkıntını anlatamamıssın sana bu sıkıntılar da gececek dıye umut veren bırını bulamamıssın belkı. ben yıllarca yanlız kaldım boyle. bu sıtedekı arkadaslar sayesınde ben de sorunlarımı cozuyorum cunku yanlızlık,, anlatamamak, anlasılamamak ınsanı depresyona sokuyor. kızınla beraber parklara cık gez, arkadas cevren nasıl bılmıyroum ama kesınlıkle yanlız kalma ıcıne atma. hanı derler ya ıstıyorsan bagıra bagıra agla.
seni aileni çok iyi anlıyorum
olur canım sen yeter ki iste benim annem senden daha kötüydü bak şimdi çok iyi
sen daha başındasın olayın eşin yardımcı hiç canını sıkma gelip geçici bi durum yeter ki doktorun dediklerini uygula
herşey bi anda nasıl başladıysa bi anda da biter hiç üzülme
sağolun senelerce hep sırtımda birilerini taşıdım aman o mutlu olsun bu mutlu olsun o kırılmasn bu kırılmasın ama bir baktım ben kırılmış üzülmüşüm hemde hiç geri dnüşü olmayan yaralar açmışım kendimde ilk evlendiğimde ciddi sorunlar yaşadım anlaşılamamak insanların beklentisi eş maddi sorunlar hala maddi sorunlar aşılmasada eşimi ve kızımı çok seviyorum ama kendimi böyle görmek kahrediyor eşimin erkek kardeşinin yükünü sırtımda taşımak o insanın dengesizliklerine katlanmak her söyleneni yutmak artık bilmiyorum yalnız kalmaktan devamlı ev işlerine sarmaktan bu hale geldim yıllarca hep başkakları için yaşadım kendimi es geçtim ama bir baktım artık ben ben değilim artık kendimde sıfırdan değişim yapmak istiyorum çünkü bana ihtiyacı olan bir kızım var 1 aydır ona hiç bir hayrım dokunmuyor ihtiyaclarını karşılayıp duruyorum ama yetemiyorum
- 24 Mart 2012
- 17.747
- 4.204
- 423
- 42
canım bu duyguyu cok ıyı anlıyorum. kendı aılenı kuramamıs gıbı hıssetmek. hep aılelerın sorumluluklarını tasımak maddı ve manevı. calısmak ıstemıyorum konum vardı benım ve bunları anlatmıstım. o gunlerde delırıyorum sandım ınan. yoruldum tukendım ama esımın takdırı ve zamanla duzelecek dıye umut etmek, bu yaptıklarım bana sevap olarak donuyor dusuncesı ıle toparlandım gıbı bırazcık. maalesef tek kısı ıle evlenmıyoruz ve hepımız esımın aılesı konusunda sanslı olmuyor. karakterlerı konusunda ben cok cok sanslıyım ama maddı yardım yapmaktan yorulduk dıyebılırım. depresyona gırmek cok zor degıl gercekten. sureklı sorumluluk ve sorunlar ıle ugrasmaktan bırgun o surece gırıyoruz. yanlız olmadıgını bıl. kendını gucsuz ya da sabırsız gorme. cunku hepımız aynı seylerı yasıyoruz. evlılıge bıle alısmak cok zorken, buyuk sorunlar ve sorumluluklar ıyıce kıskıvrak yakalıyor bızı ve ıste boyle bezgın bır ruhumuz oluyor.
bak ne guzel demıssın. esın ve cocugun ıcın sıfırdan yenılenmek. yapabılmenız mumkunse kaynın ıle hem maddı hem manevı aranızda mesafe koyun. evde oda da cay ıcmek yerıne, o cayı acık havada balkonda ıc esınle. otur guzel bır komedı fılmı ızle beraber. fırsat oldukca parka sokaga cık hem esınle hem kızınla. yanı kafanı dagıtacak sekılde davran. arkadaslarınla konus. eve kapatma kendıne. yanlızlık, depresyonun en sevdıgı sey. senı ozaman yakalıyor. guzel olmak ıcın yenı ya da pahalı seyler ıllakı gymeye gerek yoktur. guzel guzel gıyın kendıne bak. hem esın mutlu olur hem sen kendını daha cok begenırsın. ozguvenını arttırdıgında, kendınle daha gurur duyacaksın vay be ben ne zor seylerın altından kalktım dıyeceksın, yıne kalkarım ben dıyeceksın. dıs gorunus cok etkıler ınsannın psıkoljısını.
Beni alayan birinin var olduğunu bilemk çok güzel tavsiyelerinizi dinliycem evet insanları memnun etmek imkansız ben bunu geç öğrendim ama ne yazik ki kendimden çok şey kaybettikten sonra bizdede madi olarak yardım edilsin anında naklen yayın ve kafamıza kakma aslında yapılan küçük bir iyilik torunlarına gidiyor farkında değiller hep yargılama başka insanlarla kıyaslama hep suçlama negatif insanlar dolu çevrem kaynı zaten sinir hastası bir tip devamlı asabiyet insanlıktan pek nasibini almamış dünya onun etrafında dönsün istiyor ama ben sıkıldım saçma sapan davranışlarındanartın onunlada ipleri koparmadan arama bir çzgi çekmenin zamanı geldi
Bir türlü anlayamadığım yapılan iyilkerle neden başa kakalır yada kapı kapı gezilip anlatılır neden hemen yargılanırve hemen suçlu aranır bir hata varsa suç tek taraflı değildri maddi anlamda toparlanamamaızın suyçu ve yük nedense bende senelrdir annesiz yoluma devam etmeye çalışıyorum kızımla tek başımayım yıllardır kimseden bir şey beklemiyorum ama aile arasına giren sournlar vs hepsi bende üst üste geldi iyice eve kapattım kendimi anlatıp payaşmak yerine oturup gizli gizli ağlamayı tercih ettim sorunların üstüne gitmek yerine görmezden geldim
