1 aydır eşimden ve kızımdan nefret eder hale geldim

Beni alayan birinin var olduğunu bilemk çok güzel tavsiyelerinizi dinliycem evet insanları memnun etmek imkansız ben bunu geç öğrendim ama ne yazik ki kendimden çok şey kaybettikten sonra bizdede madi olarak yardım edilsin anında naklen yayın ve kafamıza kakma aslında yapılan küçük bir iyilik torunlarına gidiyor farkında değiller hep yargılama başka insanlarla kıyaslama hep suçlama negatif insanlar dolu çevrem kaynı zaten sinir hastası bir tip devamlı asabiyet insanlıktan pek nasibini almamış dünya onun etrafında dönsün istiyor ama ben sıkıldım saçma sapan davranışlarındanartın onunlada ipleri koparmadan arama bir çzgi çekmenin zamanı geldi

bızler bu sıte sayesınde bırbırımıze destek oluyoruz cogumuz yanlızız cevremızde. enazından ben oyleyım. ınsanları memnun edemezsın ama sanslısyan senı takdır eden senın memnun ettıgın esın olur. onun yanında yuru ona destek ol.
 
yılların yükü zamanla bizi bu hale malesef getiriyor.Yanlızlık insanı depresyona sokabiliyor.Bence eşinle ve çocuğunla bir kaç günlüğünede olsa bulunduğun ortamdan uzaklaş..Sosyalleşmeye çalış.Yeni arkadaşlıklar edin ve onlara görüş.en azından kafanı dağıtırsın.Hiç bir şey yapamıyorsan kk yani buraya takıl biran önce kandini toparlamaya çalış..Sana ihtiyacı olan bir yavrun var..Bunlardan da fayda görmezsen bir uzman desteğine ihtiyacı var.
 
sorunun farkında olduğunuza göre çözümü elbet bulursunuz. Eşinize karşı böyle tahammülsüzlük olsa anlarım (geçmiş vs) ama çocuğa karşı olunca altında mutlaka ağır bir depresyon olabilir.

Kendi kendinize bu yükle başedemezsiniz ne olur Dr. u geciktirmeyin, minicik yavrununda ruhunda kapanmaz yaralar açılmasın.
 
Bir türlü anlayamadığım yapılan iyilkerle neden başa kakalır yada kapı kapı gezilip anlatılır neden hemen yargılanırve hemen suçlu aranır bir hata varsa suç tek taraflı değildri maddi anlamda toparlanamamaızın suyçu ve yük nedense bende senelrdir annesiz yoluma devam etmeye çalışıyorum kızımla tek başımayım yıllardır kimseden bir şey beklemiyorum ama aile arasına giren sournlar vs hepsi bende üst üste geldi iyice eve kapattım kendimi anlatıp payaşmak yerine oturup gizli gizli ağlamayı tercih ettim sorunların üstüne gitmek yerine görmezden geldim

sordugun soruların hepsının cevabı cahıllık, bencıllık, yetersız sevgı ve vıcdan dıyeyım. herkes ıste aynı olmuyor. senelerdır annem yok dıyorsun ALLAH basımızdan eksık etmesın onları ama ınan bazı anneler var kı varlıgı ıle her gun cocugu olduruyor. sıfır destek ve sevgı olmadan. ben dun mesela delırıyorum sandım annem yuzunden. herzaman yanlızdım, cocugum olmuyor ama ınan onun dızınde aglayamıyorum, cunku gaddarca tepkılerı oluyor konuya daır. canımı acıtacak ya da acımı anlamayacak dıye acımı tek basıma yasıyorum mesela ben. mekanı cennet olsun annenın. annen huzurlu uyusun dıye sen de guclu olup mutlu olmak ıcın ugras. kendını kapatmanı anlıyorum ya cevremız olmuyor ya da var ama nasılsa anlamazlar dıyıp kendımızı kapatıyoruz boyle ve boylece depresyonu evımıze almıs alıyoruz aslında. yanlız kalma, muhakkak konus, arkadas ortamlarında bulun, esınle vakıt gecır. kucuk seyler sana soyledıklerım hanı balkon falan ama ınan faydası olacaktır. ınsanın ılacı yıne ınsandır bu da bır gercek.
 
bir uzman yardımı al canım hepimizin zor günleri kötü zamanları olabiliyor tek başına üstesinden gelemiyorsan bir uzmana görün.inşallah en kısa zamanda bu ruh halinden kurtulursun canım:31:
 
Kod:

maddi sorunlar dışında ufak tefek atışmalarımız oluyordu ama son 1 aydır evden gitme isteği onlardan uzaklaşmak kızımı görmeye tahammül edememek 1 gecede ne değişti bilmiyorum sabah kalkığımda resmen ben ben değildim kendimden nefret ediyorum kızım anne ne oldu sana diye sorup duruyor bir annenin ne ailesine ne kendisine faydası yok çok kötü yardım aldım ama hemen hapı verip eve gönderldim ve ilaçlara baktığımda hepsi uyku ilacı gibi kızım 3.5 yaşında tam ilgiye alakaya olan bir yaş dönemi,ne anne ne baba kimse yok yardımcı dr dediği çk hava al kızını bırak gez değişik şeyler yap

ilaçlarınızı kullanmalısınız
kızınızın tam ilgi alaka çağında olduğunu yazmışsınız
ama bu ruh halinizle yani yüzünü bile görmek istemiyorsanız nasıl ilgi gösterebilirsinizki ?
sizin yada eşinizin kızkardeş yada yakın akrabalarınız yokmu ?
size gelseler bir süreliğine kızınıza ve size yardım etseler sizde ilaçlarınızı kullanarak rahatlardınız
 
canım eşinden nefret etmeni anlayabilirim ama çocuğundan nefret etmen hiç normal değil. bir uzmandan yardım alsan daha iyi.
 
canım seni çooook iyi anlıyorum.. ben de 4 buçuk ay önce gencecik annemi kaybettim. şimdi telefonlara bakmıyorum, kapıyı açmıyorum, kimseye gitmiyorum. sadece mezarlık ve ev.. öyle kapattım ki kendimi. çünkü beni gerçekten anlayacak hiç kimse yok.
üstelik de yaptıklarını ağızlarına alan akbabalarla dolu etrafım.. o yüzden görüşmemek daha iyi düşünüyorum.. herkese kötü bakıyorum, bakışlarım bile değişti. nefret doluyum.. bazen küfürler bile savuruyorum. inan kendimi tanıyamıyorum.. sürekli ağlama nöbetleri, günden güne içimde alevlenen bir acı..
yani seni çooook iyi anlıyorum. ama verebileceğim bi önerim yok :( kelin merhemi olsa hesabı..
Allah annelerimizin mekanını cennet eğlesin.
 
ilaçlarınızı kullanmalısınız
kızınızın tam ilgi alaka çağında olduğunu yazmışsınız
ama bu ruh halinizle yani yüzünü bile görmek istemiyorsanız nasıl ilgi gösterebilirsinizki ?
sizin yada eşinizin kızkardeş yada yakın akrabalarınız yokmu ?
size gelseler bir süreliğine kızınıza ve size yardım etseler sizde ilaçlarınızı kullanarak rahatlardınız

bir allahın kulu yok annemi kaybettimn babam evlendi tekrar abim var evli barklı kayınvalide şeker hastası kayınpeder hasta kim olur ki yardımcı onlar benden yardım bekliyorlar
 
Zaten gün boyu yalnızlık çocuk ev işleri derken bu kadar kapandım içime hele birde maddi sorunlar araya girdi tam 8 senedir aşamadığımız ve bir türlü bitmeyen sorun kreşe versem karşılayamıyorum tam evlendim 9 ay sonra annemi kaybettim ilk yıkım şehir değişikliği taşınma vs tam düzeldi dedim sıfırdan ev yapımı annemde kalan eve sahip çıkma duygusu aman elimden olan yitip gitmesin diye tüm yükü omuzlanma 2 abi var ne destek ne köstek misali yengeler nedense ne gelir ne gider annemin cenazesi kapıda duruyor onlar miras derdinde annem gömüldü ben baba evinden yengeler tarafından kovuldum sonrası çorap söküğü gibi geldi nedense hep çevrem mutlu olsun dye susmayı çare edindim sustum sustum sustum taki artık yeter diye bağırıncaya kadar kimse anlamadı beni şimdi herkes ne yapabilirz diyor
 
Herkesi pohpohladım ama kendime yetemedim herkesi mutlu ettim ama kendimi edemedim hep başkaları için yaşadım aman ne derler diye sustum demek ki kopuş noktasıymış şimdi aman kızım ama artık içimde tükendi bazı şeyler en basiti eskisi gibi artık kimseyi dinleyemiyorum bilinçsizce hop kelimeler dökülüyor ağzımdan
 
Belki zamanında birilerine içimi açsaydım böyle olmazdı üzülmesin diye eşimden bile sakladım olan sorunları babamla bile gerilsek hep rol yaptım paylaşamadım hep sırtımndaki yükü tek omuzladım ama hata yapmışım çok geç anladım
 
merhabalaar. öncelikle çok üzüldüm durumunuza bundan 4 sene önce kadar bende böyle olmuştum. kardeşim neler çekmşti zavallım kendme hakim olamıyordm eve gelenleri evden kovuyodum kimseyi istemiyordum sürekli uyuyordum ama uyandrdkları zaman delirdyordum ve ne kadadr uyursam uyuyayım uyandğmda sanki 2 gündür uyumuamşm gibi yorgnlk vardı üzerimde. anneme kendimi iyi hissetmiyorum doktora gitmek istiyorum dediğimde peki dedi ve gittim. iyki de gitmişim ağır bi depresyon geçiriyormuşum. tedavi gördüm arada geçer hafifler gibi olup daha da artarak geldi ama tedavimi hiç aksatmadım. sinirlerime hakim olamadğm oldu , gecenin 4 ünde doktra gitmemz gerkti kimi zaman ama sabrettim annem en en en byük destekçimdi benım. kardeşimden nasıl nefret ettiğimi anlatamam eve almıyordum anneannemde kalıyordu annem çalıştığıiçin ikmzi bırakmak istemyrdu. tedavm biteli 2 sene olcak şimdi çok huzrlym bi çok insandan daha sakinm daha mantklı düşüneblyorm kolay snrlenmyorum . ama 2 sene pskiyrt tedavisi gördüm. siz de en yakın zamanda bi doktora görünün ilk konuşmanızdan sonra bile üzerinizden bir yük kalkıyor hayata karşı umutlarınız tekrar yeşermeye başlıyor. çok geçmiş olsun

bu arada bişey söyliym kendize bu kadr yüklenmeyn herşeye siz yetişemzsnz herşeyi siz taşıyamzsınız en nihayetinde siz de biir insansınız. ben tedavimden sonra " amaan banane " der oldum herşeye ve en önemlisi karşımdaki yada ben üzülceksem bir durumda " neden ben kendmi üzym karşmdaki üzülsün bana bişey olsa yanımda olcak mı " demeye başladım.
 
Son düzenleme:
Zaten gün boyu yalnızlık çocuk ev işleri derken bu kadar kapandım içime hele birde maddi sorunlar araya girdi tam 8 senedir aşamadığımız ve bir türlü bitmeyen sorun kreşe versem karşılayamıyorum tam evlendim 9 ay sonra annemi kaybettim ilk yıkım şehir değişikliği taşınma vs tam düzeldi dedim sıfırdan ev yapımı annemde kalan eve sahip çıkma duygusu aman elimden olan yitip gitmesin diye tüm yükü omuzlanma 2 abi var ne destek ne köstek misali yengeler nedense ne gelir ne gider annemin cenazesi kapıda duruyor onlar miras derdinde annem gömüldü ben baba evinden yengeler tarafından kovuldum sonrası çorap söküğü gibi geldi nedense hep çevrem mutlu olsun dye susmayı çare edindim sustum sustum sustum taki artık yeter diye bağırıncaya kadar kimse anlamadı beni şimdi herkes ne yapabilirz diyor

cnm maddi sorunlarınızı bi kenara koydum.anneni çok özlüyor olabilirsin ama zaten gelin giderken bile ailemizden ayrı düşüyoruz yeni bir aile kurmaya başlıyoruz ve sen bunu başarmışsın eminim çok tatlı bi kızın vardır kıymetini bil yanlızım deme o sana bi yoldaş zaten.ben sendende yanlızım annem babam sağ Allah sağlıklı ömür versin onlara aramızda iyidir fakat evlendim başka şehre gelin gittim eşimle ufak tefek anlaşamamazlıklarımız olmuyor değil oluyor ama karı koca bir bebeğimiz olsun çok istiyoruz ama nasip olmuyor ailemizi büyütemiyoruz buda bizi daha çok üzüyor birbirmizden bile uzaklaşdığımız anlar oluyor sıkıntı stresimizden dolayı.ben hep yanlız kalıcam hiçbi zmn kocaman bi aileye sahip olamıcam yaşlılığımız bile çekilmez olucak bizim :(( bakanımız edenimizde olmıcak.bunada şükür sağılığımız yerinde sende haline şükret inş. maddi sıkıntılarınızı aşarsınız.
 
Zaten gün boyu yalnızlık çocuk ev işleri derken bu kadar kapandım içime hele birde maddi sorunlar araya girdi tam 8 senedir aşamadığımız ve bir türlü bitmeyen sorun kreşe versem karşılayamıyorum tam evlendim 9 ay sonra annemi kaybettim ilk yıkım şehir değişikliği taşınma vs tam düzeldi dedim sıfırdan ev yapımı annemde kalan eve sahip çıkma duygusu aman elimden olan yitip gitmesin diye tüm yükü omuzlanma 2 abi var ne destek ne köstek misali yengeler nedense ne gelir ne gider annemin cenazesi kapıda duruyor onlar miras derdinde annem gömüldü ben baba evinden yengeler tarafından kovuldum sonrası çorap söküğü gibi geldi nedense hep çevrem mutlu olsun dye susmayı çare edindim sustum sustum sustum taki artık yeter diye bağırıncaya kadar kimse anlamadı beni şimdi herkes ne yapabilirz diyor

Hayat insanın üzerine geldikçe annesizlik daha çok koyar bilirim, içinden bir ses hep; o olsaydı böyle olmazdı diye fısıldar. Sen daraldıkça yokluk daha da büyür. Yardım almalısın, insan her şeyle tek başına savaşamıyor. Şu an en yakınında eşin var, diyalog kurmaya çalış, sonuçta bir sorun olduğunun farkındasın. Birlikte doktora gidin ve yardım alın.

Bazen bardak taşıyor, hayat zor ama bununla da mücadele etmek zorundayız. Sahip olduklarımızı korumak, düzenlerimizi devam ettirmek zorundayız. Çok bunalmışsın ve haklısın. Doktoru ihmal etme, insanların bazı huyları değişmez ama en azından törpülemeye gayret et, çevrendekilere karşı aşırı fedakar olup, içinde birikecek dertler edinme. Onlar kadar sende hak ediyorsun mutlu olmayı, akrabalarından kim seni üzüyorsa mesafeli dur, kimseyi mutlu etmek zorunda değilsin.
 
öncelikle sakin olup kendinize gelin rahat olmaya calısın olmadı bi doktora görünün belki ilaç veriri sinirinizi yatıstırır kendinize hobi edinin pozitif olun inanın etrafınızdaki insanları kırmaya değmez
 
29 yaşıdayım 8 senelik evliyim 1 aydır eşimden ve kızımdan nefret eder hale geldim geceleri uyuyamıyorum sık kabuslar görüyorum ağlama krizlerim oluyor her gün kendimden ve çevremden nefret ediyorum evime girmek dahi istemiyorum tüm gün uyusam sanki yinede kendimi açamıyorum ama en önemlisi eşim ve kızım onların yüzüne tahammül edemiyorum çok sinirliyim asabiyim herşeyi krip dökmek istiyorum ağzımı açtığım anda çevremi kırıyorum telafisi olmayan şeyler söylüyorum sanki birinin elinde oyuncağım lütfen bana yardım.Bir sabah kalktım ve bir anda tüm dengelerin değiştiğini en önemlisi kendimin değiştiğini farkettim aklıma kötü şeyler getirmek istemiyorum ama artık yoruldum kızımı kırmaktan üzmekten ve eşimin bana yalvaran gözlerle bakmasından yardım edilememesinden artık eski beni istiyorum

İnşallah şuan iyisindir.allah sana kendini sevme kendini anlama kendine yetme gücü versin senden başka kimse başaramaz bunu umarım başarırsın hayata tutunursun temellerini sağlamlaştırıp yeniden dimdik ayakta durursun.herkesin sana ihtiyacı olduğunu düşünme önce ben de sen iyi olursan sana ihtiyacı olanlarda iyi olacaktır.bütün sıkıntılarından kurtulursun inşallah.
 
Back
X