Geçen pazar tam 7 gün önce kayınvalidem benimle saçma sapan bir konuşma yaptı. Haftalık gitme seanslarımızın ne süresini, ne günlerini, misafirleri varken gitmememizi, benim neden tek başıma hiç gitmediğimi vs vs.. saçma sapan konular hakkında nasihat seansı verdi. Nasıl sinirlerim bozuldu o gün..
Kendi aileme vs anlatmadım çünkü gerek yok boş yere olan kinleri daha da artacak. Eşime anlattım sadece... O da elinden geldiğince destek oldu. Hiç değilse hak verdi.
Hafta içi abisi Türkiye'nin diğer ucundan sağlık sebebi ile geldi. Tabi gittik. Hiç bir şey yokmuş hiç o konuşma olmamış gibi davrandım. Sonra bize gelmek istediler buyrun dedik, zira defalarca çağırmış olmamıza rağmen o hafta 2. Kez geldiler.
Gayet iyi bir şekilde ağırladık, yemekler, çaylar vs...
Konu buraya kadar böyle.
Ancak o konuşmayı benimle yaptığından beri her gece kabus görüyorum kayınvalidem sayıyor sayıyor ben susuyorum. Ve o sinirle uyanıp kalıyorum. Eşinin harika uykusu çok ağır olduğu için ne sayıkladığımı ne de ağladığımı duyuyor. Ancak bu gece çok çok kötü idi. Ben de bir sürü laf söyledim kabusumda, yıllardır içinde biriktirdiğim ne var ise...
Ancak içimdeki korku şu. Bir kez daha birebir kalırsak ve böyle bir laf diyecek olursa içimdeki o öfkeyi patlatmaktam korkuyorum.
Çünkü 4 aydır evliyiz ama 3,5 sene de nişanlı kaldık. O süreçte de ne kadar zor zaman geçirsek de ben hep poker surat olmayı tercih ettim kayınvalidemlere karşı. Normalde yapabildiğim bir şey olmasa bile ömür boyu o öfke patlamalarımı hatırlamamak için "hı, hı" deyip geçiştirdiğim bir ilişki kurmuştum.
Ne yapacağım bilmiyorum bu kabuslarım geçmeyecek mi içimdeki o öfkeyi yanlış yerde çıkartmak istemiyorum bundan korkuyorum