- 7 Mart 2011
- 7.424
- 8.090
- 398
- 37
Canım her evlilik mutlaka sıkıntılı yollardan geçiyor. Anladığım kadarıyla senin tahammülün kalmamış. Ve bu şekilde eşinin her yaptığı gözüne batıyor. Malesef birçok erkek eşine gereken ilgiyi vermiyor. Yardımcı olmuyor . Saraya katılıyorum bir evlilik terapistine gidebilirseniz çok iyi olur. Bak çocuk etkileniyor ve bu seni daha çok yıpratıyor.Görünür bi problem yok isin kötüsü. Esimle sürekli hir gür kavga halindeyiz ne ben mutluyum ne o. Kendimi değersiz hissettiriyor abuk subuk lafları var hayata bakış açımız farklı herşeyi eleştiriyor ama sorsan sana hiç karışmıyorum ben diyor. Hiçbiseyden mutlu değil sürekli memnuniyetsiz. (Onu dinleyince o da bana ayni şeyleri söylüyor) O bana boyle davrandıkça ben de ofkeleniyorum birikip birikip patliyorum (zaten artik birikmeye gerek yok en ufak şeyde sinirleniyorum) eve geliyor surekli tv acik ayni zamanda telefondan da kafasini kaldırmıyor. 2 dakka tuvalete gidiyorum onda bile çocuğu oyalamak istemiyor cocuk ağzını acsa bağırıyor (biz surekli tartistikca ve esim de herseye bagirdikca cocuk iletisim kurmayı öğrenemedi oyuzden hiç konusarak anlaşamıyoruz istediğinin disinda bişey oldu mu bağırarak ağlıyor sürekli ve konuşmadığı icin ne istediğini de anlayamiyorum) tuvaltteyken oglum gelip kapida ya agliyor ya kapiya vuruyor. Cumartesi günü de oglum agladi sabahtan akşama kadar aralıksız herşeye ağladı istedigini yapiyorum ona da ağlıyor. Dayanamiyorum artık hersey ustume üstüme geldi el kadar çocuğa da vurdum. Daha da zarar veririm diye de korktum sonra dün gece de vicdan yaptım ona ağladım.aeben seni alintilayamadim
asıl çocuktan sonra bir sürü konuşacak ortak probleminiz oluyor ki..konuşmadan bunlar nasıl aşılacak ? Çocuğun sorumluluğunu da çok fazla üstlenme. İhmal etme ama eşinle de paylaş.ne kadar üstlenirsen o kadar sorumluluk yüklenir unutma
yemyeşil olmuşum ya
