12 Yıllık evliliğim bitiyor

Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Aslında biz kadinlar hayatımızı eşlerimize adayip kendi hayatimiz olduğunu unutuyoruz esinizi hayatınızın merkezine koyduğunuz icin gitmis olabilir mi lutfen yalvarmayin
 
yani aldatmıyorsa bile yakında hayatında biri olacaktır

karı koca arasında çok yaş farkı yoksa erken evlenmiş bir erkek
işkolik olduğuna göre de kariyer yapmış, şu anda yaşı 40 gibi, nihayet güzel bir title ve maaşa/gelire erişmiş olabilir

dönüp bakınca "güzel bir yuvam, çocuklarım var, çalışıp çabaladım iyi bir hayat kurdum" demek de bir seçenek ama

"hayatımın en güzel yıllarını tek bir kadınla, ev-çocuk sorumluluğuyla geçirdim" diye düşünmek gibi de bir seçenek var. genelde kafayı kaldırıp o kadına hala aşık olmadığını (hiç olmuş muydu ki?) da görünce, vay benim salak kafam param var, şeyim de kalkıyor hemen koşup bekar hayatı yaşayayım, diyebiliyorlar...
Yorum gibi yorum gerçekten.
Bana da öyle geldi. Hür hayat istiyorum, bana göre değilsin lafları falan bunu gösteriyor.
Konu sahibi çalışıyorum ona ihtiyacım yok demiş ama adam belli ki dengi görmüyor kadını. İki çocuklu olması, doğal olarak yorgun, belki kendini biraz ihmal etmiş olması, 'eğlence'sini kaybetmiş olması adamın gözüne batıyormuş da kadin boşanma diyince üstüne atlamasina sebep olmuş gibi. Adam işkolik, belki geliri iyi ama karakter eksik belli ki.

Konu sahibinin yerinde olsam adama asla yalvarmam. O iş kolikse ben de kendime, işime daha fazla vakit ayıracağım der resti çekerim. Kendime odaklanır, tekmeyi basarım.
 
Siz blöf yapıp boşanalım derken, aslında hatasını anlasın bana gelsin ilgilensin istemişsiniz eşinizde tam tersi direkt kabul etmiş. Yanlış anlamayın ama sevgisi bitmiş sizin kabullenemediğiniz gerçek bu, bir zaman sonra duyguların bitebileceğine alışıp kabullenirseniz her şey daha kolay olur ancak lütfen yalvarmayın
 
Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Karmaşık durumlar
İş kolik durumu "bayii toplantıları" modu ise ve cinsel manada duygusal manada da soğuma var ise insan bir huylanır. Bir şekilde kendini bu konuda tatmin etmesi lazım alternatif şekilde siz olmadan ama aldatıyor ama sevgilisi var ama günü birlik gez toz işi gönül macerası ama internet alemi vs...
Eşiniz ile ayrılmak istemiyor iseniz dürüst olacaksınız ve yapmayacağınız hamleleri söylemeyeceksiniz.
Çocuk varken bir anda siz söylediniz diye evliliği bitirme kararı aldım deyip kafama tamam yattı boşanalım demesi, zaten o fikirde olduğunu denk gelince de tamam dediğini gösteriyor bence..
Sizin farkında olmadığınız başka sorunlarınız da var bence..
Bence yataklarınızı ayırmanız hata, bu bebeği beraber yaptınız aynı ortamda farklı hayatlar gibi bir durum olmuş. O da sizinle bebeğe bakmalı idi. Zaten zamanla toparlayacaktı bu durum zor bir süreç tamam ama..
Sizin sözleriniz çözüm getirmiyor ise profesyonel bir destek almanız en mantıklısı psikolog veya aile terapisi vs..
Evlilik ona göre değil olayı boşanıp gidince bekar erkek modunda yaşayacağını düşündüğü için, çocuklar sadece sizin çocuğunuz gibi ise ve gene sizde kalacaksa ve belki bunun bakımı okulu hastanesi ise siz niye "hür" kalamayasınız?
Bir de ekonomik özgürlük yoksa hepten sıkıntı sizin ömrünüz ne olacak?? Bencilce bir tavır olmuş..
Size nafaka çocuklara gelecek gelir , ev barınma , geçim giyim alışveriş bunlar ne olacak orada da hür olacak mı? Yani her şeyden sıyırması kendini Absürt olmuş..
Sağlam durun sizin kendisine muhtaç olduğunuzu düşünüyor ve mental olarak çökmüşsünüz aynı zamanda bebekten ötürü de ister istemez kafanız karışık yorgunsunuz..
Bu kadar sene çocuk olmadan önce sizi de hür bıraksa imiş..
Evliliği toparlamanın en temel durumu kendinizi toparlayın, hem görünüş hem de psikolojik olarak.. önce kendinizi mutlu edin ki çocuklarınız da mutlu olsun eve huzur gelsin.. ikincisi kendinizin ekonomik özgürlüğü var veya yok bilmiyorum bir güvenceniz olsun hayatta muhtaç olmamak için özgür olmanız lazım.. üçüncüsü arkadaş edinin.. sosyal çevreniz olsun ister akraba ister komşu ister arkadaş fark etmez sosyal hayatınızın olması lazım..
Siz kendinizi güçlendirince eşiniz zaten kendisi sizin etrafınızda dolaşmaya başlar... yalvarmak size çözüm getirmez...
Belki duygusal bu eksiklikler gittiğinde siz eşinizi istemeyeceksiniz.. adam sizi kaybetmekten korkmuyor ki 🤷🏻‍♀️
 
Üzülüyorum.. Biz kadınların bu toplumda çektiği nedir ? Erkeklerin onca yıl aynı yastığa başkoyduğu eşine bu vefasızlığı nedir ? Ama şu var ki …
Evlilikte özgürlük düşüncesi olan erkekten hayır gelmiyor. Evlilik külfet gibi geliyorsa hayır gelmiyor . Adam olan her türlü oluyor . Eşim diyor , çocuklarım diyor , yuvam diyor .
Hele de çocuk olduktan sonra erkekler daha da yuvacı oluyor . Tanıdığım tüm düzgün aile babaları böyle. Allah yardımcınız olsun.
 
muhtemel ki başka biri var. 12 yillik emek 2 evlat ve boşanma lafını ikiletmeyen bir eş. aksi bence mümkün değil. yanınıza gelip "xxxx evet seni aldatıyorum ve boşanma lafına hemen evet dedim" diyecek değil ya. erkekler ölümüne inkar bunu unutmayin
 
herşeyin başı 'kabullenmek' bence.
öncelikle durumu, eşinizin hissizliğini, bir şeylerin bittiğini ve bitebileceğini kabul etmelisiniz bana göre.

kabul etmemeniz gereken şey ise size yapılan saygısızlık. hem sizin hem de eşiniz tarafından..
 
Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Blöf yapmayacaktiniz. Belki o da şuan blöf yapıyor ve onsuz olamayacağını anladigi için süründürüyor ? Belki de gerçekten evlilik ona göre değil ve sen ellerinle o fırsatı sundun.
 
Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..

Hayatında biri olmadığına emin misin? Bu adam madem işkolik ve b ukadar boşanmaya meraklı, istese çoktan adım atardı, yani adım atamamasının nedeni vardır. Sen isteyince bu kadar hızlı tamam demesi normal değil.
 
Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Bence aynı evde yaşamayı kabul etmişken kendini en iyi versiyonuna çevirmeye çalış. Madem çok seviyorsun katlanmaya bak. İşine saygı duy, evet haklısın de takdir et. Makyaj yap süslen püslen fit olmaya çalış onun göz zevkine hitap et. Onu çok sevdiğini de belli etme erkekler sevmez cepte gördükleri kadınları. Seni seviyorum falan deme umursama onu ama yine de kendi halinde aşırı mutlu aşırı huzurlu bir tavır takın evde.
 
Adam seni karısı olarak görmediğini söylemiş bu laftan sonra hangi güç kuvvet seni o evde tuttu. Kendi öz saygınlığın yok mu senin. Sen yalvardıkça adam senden daha da soğumuştur. Bu arada Başkası var zaten hayatında bariz belli oluyor
 
Şiddet görmüyorsanız evi terketmeyin. Evi terk eden taraf kusurludur.

Telefonuna erişiminiz var mı? Lavaboya elinde telefonla mı giriyor ?

Boşanınca özgür olacağını sanıyor karaktersiz herif. Siz çalışıyor olsanız dahi maddi manevi zorluklar çekeceksiniz. Nafaka rakamları komedi. Eski eşiniz ise bekar hayatı sürecek.

Ben olsam boşanmam. Taraflardan biri boşanmak istemez ise dava en az 1.5 yıl sürer kaldı ki sizin durumunuzda en az 2.5 - 3 yıl.

Bırakın evden o gitsin. Davayı siz açmayın. Büyük ihtimal aldatılıyorsunuz. Boşanmak için acele etmeyin delil toplayın. Sürekli gözlemleyin. Tepkisiz nötr kalın.


Siz buradakilerin gazıyla hareket etmeyin. Elinizde kanıt olmadan bir daha boşanma lafını ağzınıza almayın.
 
Herkese merhaba arkadaşlar,
kısaca özetle konuya geçmek istiyorum gerçekten düşümekten okumaktan kendime yakın örnek aramaktan deli olmak üzereyim.
Eşim aşırı iş kolik hayatının merkezine işini yerleştirdi ve bundan çok memnun. Küçük bebeğim olduğu ve uyumadığı için bir süredir ayrı yatıyorduk zaten ama bana olan ilgi alakası git gide azaldı. Ben de kendine gelsin beni farketsin diye boşanmak istediğimi söyledim ve bu ona çok mantıklı gelmiş bensiz hür bir hayat çok içine sinmiş ve artık beni istemediğini karısı olarak görmediğini evliliğin ona göre olmadığını anladığımı söyledi.
3 aydır resmen yalvarıyorum onsuz değil bir ömür bir gün düşünemiyorum o benim herşeyim. Ama yok yakınlaşmıyor bana. Şuan çocuklar için boşanmayıp aynı evde yaşama kararı aldık ama nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Konuşuyoruz oturup sohbet ediyoruz ama o kadar hiç bir temasımız yok bu kadar görmezden gelinmek çok canımı acıtıyor.
Bu şekilde devam mı etmeli yoksa artık hiç bişeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğim 12 senelik evlili bitirmeli miyim..
Durumunuza gerçekten üzüldüm , maalesef işkoliklik sandığınız durum aldatma olabilir. Sürekli ayrı yatmak ilişkiyi zedelemiş de olabilir umarım geçici bir durumdur ama yalvarmayın biraz sakin olun. Biri var mı diye anlamaya çalışın, ne olup bittiğini bilirseniz daha kolay çözüme ulaşabilirsiniz.
 
Başkasını seviyor

Aldatılan kadınların çoğu aldatıldıklarını fark etmeden önceki dönemde kocalarından böyle bahsederler; kocam çok işkolik
 

Benzer Konular

X