• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

13 yaşındaki kardeş

Bu yaşlardaki çocuklardaki genel problem vücutlarındaki değişimi kabul edememe oluyor. Dolabın önünde falan ağlamasının veya dışarı çıkma konusundaki tedirginliğinin sebebi bu bence. Uzman yardımının yanı sıra siz de ona iltifatlar ederek destek olabilirsiniz bence. Tabii yine bu konuda da ölçülü olmak gerekiyor.
 
Merhabalar.
13 yaşındaki gorumce konusunu okuduktan sonra bende kardeşim hakkında fikir almak için geldim.
Kardeşim 13 yaşında dışarıya karşı çok sessiz çok utangaç adını dahi sorduklarında cevap veremeyecek kadar çok utanıyor. E tabi ergen olunca bide değişik tavırları okuyor ve nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Evde utangaçlığı yoktur ama aksi garip huyları var, bir yere giderken ben vazgeçtim der ısrar ederiz iki saat gelmez biz çıkarken ağlamaya başlar gelecektim diye. Ufacık şeyleri bahane eder ağlar. Nasıl yaklasagim konusunda zerre fikrim yok.
Ben istiyorum ki ozguvenli olsun hakedene hakettiği cevabı versin istemediği yerde hayır deyip kesip atsin.
Nasıl davranmalı bu çocuğa ?
Kizmamaya çalışıyorum elimden geldiği kadarıyla. Annem babam da aynı şekil. Özellikle babam sınırlı biri olmasına rağmen ona karşı çok sakindir. Annem hep sakince konuşur ve en tahammülsüzü ben gibiyim.
Nasıl davranmalı nasıl mutlu olur bilmiyorum.
Alışverişe gidelim dedim of saclarim yaglandi olmaz banyoya gir derim yok ya der.
Yemek yemeye gidelim derim nere istersen. Of ya sacim yağlı. Oysa saçı yağlı falan değil. Ya da kıyafet seçerken ağlamaya baslar dolabın karşısında yine vazgeçer. Genel olarak hep böyle.
Psikolojisini bozmak istemiyorum sert çıkıp ya da üzülsün ama bazen tahammül edemeyip bağırıyorum sonra da pişman oluyorum.
Ne yapmalıyım ?
Kardeşinin özgüvenini düşürecek bir sorunu olabilir. Sosyal fobide var. Okula gitmiyor mu? Okulda nasıl? Bu arada mutlaka psikoloğa gitmeli. Bu şekilde ergenlik geçirmesi, ileri yaşlar için kalıcı psikolojik sorunlara sebep olur. Hayatı kendine daha çok zorlaştırır.
 
Kardesinin aktif arkadas grubuna ihtiyaci var.

Ilk is olarak eve arkadaslarini davet edin. Evde kimse olmasin yesinler icsinler eglensinler. Böylece arkdaslari ile bi adim ilerlemis olur. Sonra arkadaşları ile takilmasina izin verin ama sınırlarını da cizin
 
cocuk kendini sevmiyor
zamanında istedikleri engellenince o da sizin istediklerinizi de yapmak istemiyor yani onu arkadaşlariyla yollamamissiniz aileyle de o gitmek istemiyor
bence konuşacağı bir uzman lazım
 
Ben o yaşta çirkinim diye ağlardım tabi kimse beni iplemedı o zamanlar. Ağlıyorsa ağlasın odasında. Sakinleşince yine teklif et. Normal şeyler . Benim kuzenim de ekmek almaya saçını kremleri tarardı. Biz de beklerdik masa başında, bir şey diyemedik korkudan ne günlerdi
 
Ay ayni benim kardeşim :)) özellikle saç yağlanma konusunda hayatta dışarı çıkaramayız. Şimdiden özledim onu :)) bahsettiğin konuya bende yanıt yazdım ama kafayı görümceyle kayınvalideyle bozmuş zihniyetler anlayamadı tabi. Buradaki konu kardeş olduğu için yanlış anlaşılmaz umarım. Neyse... Asıl konu ergenlik. İster kardeş, ister görümce, ister komşunun evladı olsun fark etmez ki, kimse ergenlik şahanedir diyemez çok çok çok zor bi dönem, eminim bende çok çektirmişimdir. O rahat bırakın beni diyorsa, rahat bırak bence davranma ona birşey yapma. Seninki ergenliğini daha içe kapanık yaşıyor sanırım, birde avaz avaz bağırıp, sürekli kapı çarpan ve saygısızca cevap veren versiyonu olmadığına şükret. Sinirlenip münakaşa etmeye kalkarsa seni dövmeye bile kalkar onlar. Sakin olmak en iyisi. Kişiliği yavaş yavaş oturur, bu dönemi atlatır insallah. Ona bağırmamalı, haçlık vermeli, uygun bulduğun yaşıtlarıyla vakit geçirmeye itmen iyi olur gibi geliyor. Çünkü enerjisini ve siniri atmalı bir şekilde.
 
belki kendini önemli hissetmesi, sana yakın hissetmesi için bişeyler yapabilirsin. mesela küçük bir sır paylaşıp sadece ona söylediğini söylersen birey olarak ona ve düşüncelerine önem verdiğin mesajını vermiş olursun. sonrasında hadi gel kuaföre gidelim saçlarımıza fön çektirelim gibi hoşuna gidecek ufak şeylerle damarını yakalayabilirsen devamı daha kolay olur gibi geliyor bana. kıyafet seçerken bunun üstüne bu olmuş mu diye sormak bile ergenlikteki birine iyi gelecektir..
 
Merhabalar.
13 yaşındaki gorumce konusunu okuduktan sonra bende kardeşim hakkında fikir almak için geldim.
Kardeşim 13 yaşında dışarıya karşı çok sessiz çok utangaç adını dahi sorduklarında cevap veremeyecek kadar çok utanıyor. E tabi ergen olunca bide değişik tavırları okuyor ve nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Evde utangaçlığı yoktur ama aksi garip huyları var, bir yere giderken ben vazgeçtim der ısrar ederiz iki saat gelmez biz çıkarken ağlamaya başlar gelecektim diye. Ufacık şeyleri bahane eder ağlar. Nasıl yaklasagim konusunda zerre fikrim yok.
Ben istiyorum ki ozguvenli olsun hakedene hakettiği cevabı versin istemediği yerde hayır deyip kesip atsin.
Nasıl davranmalı bu çocuğa ?
Kizmamaya çalışıyorum elimden geldiği kadarıyla. Annem babam da aynı şekil. Özellikle babam sınırlı biri olmasına rağmen ona karşı çok sakindir. Annem hep sakince konuşur ve en tahammülsüzü ben gibiyim.
Nasıl davranmalı nasıl mutlu olur bilmiyorum.
Alışverişe gidelim dedim of saclarim yaglandi olmaz banyoya gir derim yok ya der.
Yemek yemeye gidelim derim nere istersen. Of ya sacim yağlı. Oysa saçı yağlı falan değil. Ya da kıyafet seçerken ağlamaya baslar dolabın karşısında yine vazgeçer. Genel olarak hep böyle.
Psikolojisini bozmak istemiyorum sert çıkıp ya da üzülsün ama bazen tahammül edemeyip bağırıyorum sonra da pişman oluyorum.
Ne yapmalıyım ?
Kardeşiniz sosyalleşmek ve özgüvenli bir birey olmak için sosyal aktivitelere katılıyor mu? Bir spor dalıyla ilgileniyor veya bir enstrüman çalıyor mu?
Kabiliyeti olan bir spor veya müzik dalıyla ilgilenmesini sağlayın veya istediği bir kurs vb olabilir, kendini ifade etme, özgüven ve dışa açılma da yararı oluyor.

Kendini tam ifade edemediğinden öfke patlamaları yaşıyor ve ağlama krizine giriyordur, söylemek istediklerini söyleyemiyor büyük ihtimalle, onun yerine geçiştiriyor geçiştirmeye çalışırken tamam biz bekleriz, saçlarını yıka öyle çıkarız gibi cevaplar duyunca da ağlıyordur.

Sizler konuştuğunuzda ters tepki veriyorsa ergen piskolojisiyle ilgilenen bir uzmandan destek almanızda yarar var, bence anlattığınız kadarıyla tüm sıkıntı kendini ifade edememesinden kaynaklanıyor.

 
Ergen iste. Ozel bir ihtisas gerektirmiyor.psikologa götürmeyin sakin.muthis 1 tepki ile karsilasirsiniz.
Sevin dinleyin sohbet edin.birakin saclarinin yagli oldugunu dusunsun
O zaman sen iyi hissettiginde gideriz diyin.
 
Merhabalar.
13 yaşındaki gorumce konusunu okuduktan sonra bende kardeşim hakkında fikir almak için geldim.
Kardeşim 13 yaşında dışarıya karşı çok sessiz çok utangaç adını dahi sorduklarında cevap veremeyecek kadar çok utanıyor. E tabi ergen olunca bide değişik tavırları okuyor ve nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Evde utangaçlığı yoktur ama aksi garip huyları var, bir yere giderken ben vazgeçtim der ısrar ederiz iki saat gelmez biz çıkarken ağlamaya başlar gelecektim diye. Ufacık şeyleri bahane eder ağlar. Nasıl yaklasagim konusunda zerre fikrim yok.
Ben istiyorum ki ozguvenli olsun hakedene hakettiği cevabı versin istemediği yerde hayır deyip kesip atsin.
Nasıl davranmalı bu çocuğa ?
Kizmamaya çalışıyorum elimden geldiği kadarıyla. Annem babam da aynı şekil. Özellikle babam sınırlı biri olmasına rağmen ona karşı çok sakindir. Annem hep sakince konuşur ve en tahammülsüzü ben gibiyim.
Nasıl davranmalı nasıl mutlu olur bilmiyorum.
Alışverişe gidelim dedim of saclarim yaglandi olmaz banyoya gir derim yok ya der.
Yemek yemeye gidelim derim nere istersen. Of ya sacim yağlı. Oysa saçı yağlı falan değil. Ya da kıyafet seçerken ağlamaya baslar dolabın karşısında yine vazgeçer. Genel olarak hep böyle.
Psikolojisini bozmak istemiyorum sert çıkıp ya da üzülsün ama bazen tahammül edemeyip bağırıyorum sonra da pişman oluyorum.
Ne yapmalıyım ?
Pedagoga danismakta fayda var...
 
Merhabalar.
13 yaşındaki gorumce konusunu okuduktan sonra bende kardeşim hakkında fikir almak için geldim.
Kardeşim 13 yaşında dışarıya karşı çok sessiz çok utangaç adını dahi sorduklarında cevap veremeyecek kadar çok utanıyor. E tabi ergen olunca bide değişik tavırları okuyor ve nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Evde utangaçlığı yoktur ama aksi garip huyları var, bir yere giderken ben vazgeçtim der ısrar ederiz iki saat gelmez biz çıkarken ağlamaya başlar gelecektim diye. Ufacık şeyleri bahane eder ağlar. Nasıl yaklasagim konusunda zerre fikrim yok.
Ben istiyorum ki ozguvenli olsun hakedene hakettiği cevabı versin istemediği yerde hayır deyip kesip atsin.
Nasıl davranmalı bu çocuğa ?
Kizmamaya çalışıyorum elimden geldiği kadarıyla. Annem babam da aynı şekil. Özellikle babam sınırlı biri olmasına rağmen ona karşı çok sakindir. Annem hep sakince konuşur ve en tahammülsüzü ben gibiyim.
Nasıl davranmalı nasıl mutlu olur bilmiyorum.
Alışverişe gidelim dedim of saclarim yaglandi olmaz banyoya gir derim yok ya der.
Yemek yemeye gidelim derim nere istersen. Of ya sacim yağlı. Oysa saçı yağlı falan değil. Ya da kıyafet seçerken ağlamaya baslar dolabın karşısında yine vazgeçer. Genel olarak hep böyle.
Psikolojisini bozmak istemiyorum sert çıkıp ya da üzülsün ama bazen tahammül edemeyip bağırıyorum sonra da pişman oluyorum.
Ne yapmalıyım ?
Ben ben bennnnnnn.... Ben boyleydim. Cunku annem asiri korumaciydi ve arkadas edinmemi dahi istemezdi. Benimle konus onlarla ne konusuyorsun derdi. O kadar cok guzel sey kacirdim ki ozguven eksikliginden... Sonra ne oldu.. Birkac kisisel gelisim kitabi ile gaza geldim sonra baskalari ne der algisini ezdim gectim... Ayrica Sosyallik en iyi ilac ozguven sorununa... Sonuc... Simdiki ben. Bu sefer de biraz kendini begenmis oldum sanirim... Ozguvenin azi da cogu da zarar..
 
Merhabalar.
13 yaşındaki gorumce konusunu okuduktan sonra bende kardeşim hakkında fikir almak için geldim.
Kardeşim 13 yaşında dışarıya karşı çok sessiz çok utangaç adını dahi sorduklarında cevap veremeyecek kadar çok utanıyor. E tabi ergen olunca bide değişik tavırları okuyor ve nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Evde utangaçlığı yoktur ama aksi garip huyları var, bir yere giderken ben vazgeçtim der ısrar ederiz iki saat gelmez biz çıkarken ağlamaya başlar gelecektim diye. Ufacık şeyleri bahane eder ağlar. Nasıl yaklasagim konusunda zerre fikrim yok.
Ben istiyorum ki ozguvenli olsun hakedene hakettiği cevabı versin istemediği yerde hayır deyip kesip atsin.
Nasıl davranmalı bu çocuğa ?
Kizmamaya çalışıyorum elimden geldiği kadarıyla. Annem babam da aynı şekil. Özellikle babam sınırlı biri olmasına rağmen ona karşı çok sakindir. Annem hep sakince konuşur ve en tahammülsüzü ben gibiyim.
Nasıl davranmalı nasıl mutlu olur bilmiyorum.
Alışverişe gidelim dedim of saclarim yaglandi olmaz banyoya gir derim yok ya der.
Yemek yemeye gidelim derim nere istersen. Of ya sacim yağlı. Oysa saçı yağlı falan değil. Ya da kıyafet seçerken ağlamaya baslar dolabın karşısında yine vazgeçer. Genel olarak hep böyle.
Psikolojisini bozmak istemiyorum sert çıkıp ya da üzülsün ama bazen tahammül edemeyip bağırıyorum sonra da pişman oluyorum.
Ne yapmalıyım ?
Benim kiz yegenimde ayni sekildeydi. Ergenlik dedik gecer dedik. Simdi 25 yasinda hala ayni gecmedi. Terazi burclarina dengesiz derler ya. Dogru galiba diyorum :))
 
Bi ara baya aktifti. Satranç kursuna gider ordan Taekwondo ya giderdi bilgisayar kursuna giderdi. Şimdi gitmiyor bir yere okulun açtığı kurslara bile gitmiyor. Burda anne babamın da hatası var arkadaşları toplandığı zaman gondermediler falan daha onlar toplandığı zaman sormuyor bile
Iste sorun anne babanin tutumu. Ben ilkokul. Ortaokulda hic arkadaslarimla bir aktiviteye gonderilmedim annem beni alip kacacaklar saniyordu. Hep bize gelsinler diyordu ama arkadaslarim gelince suratini asip hep yanimizda oturup gitmeleri icin resmen dakika sayardi. Nitekim.. Arkadaslarim daha bize gelmezdi. Anneme kalsa imkan olsa evde okuturdu bizi.. Ayrica annem asiri ozguvensiz birisi. Soyle soyleyim. Okulda veli toplantisi olur butun anneler toplanmis sohbet muhabbet.. Yani resmen 20 kisilik bir grup sohbetinden bahsediyorum. Annem onlardan olabildigince uzakta en dipte duruyor. Anne neden gidip katilmiyorsun onlara dedigimde. Ne konusacagim ki. Bilmiyorum ne konusacagimi diyordu. Cok uzuluyordum bu duruma.. Eve kapanmissa bir iki tane Ahmet Serif Izgoren kitabi ve Robin Sharma kitabi hediye edin kendisine..
 
Daha dün anlattım arkadaşlarıma çocukluğumu :)
Tabakta son bir şey kalır yer misin zatzuma? Hayır. Biri yer ve ben ağlarım ben yiyecektim

Dışarı çıkıyoruz, ben gelmeyeceğim, eve dönerler "ben de gelecektim" ağlarım

Sevmediğimi bildiğiniz halde neden bunu pişirdiniz kokusuna katlanamıyorum diye bağırırım- oysa bana dışardan söylemiş olurlar bir şeyler haberim olmadan.

:))

Ben de sadece aile içinde şımarık ve çirkeftim
Diğer insanlara karşı çekingen, sakin, hatta ezik

Geçiyor zamanla, kişiliğini etkileyecek izler bırakmaz içiniz rahat olsun :) kendimden biliyorum (varın siz düşünün .dd)

Ama üniversiteye kadar biraz çekeceksiniz :))
Ceylinimdeceylinim Ceylinimdeceylinim
 
Ben de aynen öyleydim ergenken, kendi içimde kendi yaptığım şeylere bile saçma sapan sinirlenirdim, düzeldi daha sonra.
Biraz sinirli bir yapısı da varsa tetikler.
Psikologa götürürseniz rahatlatır belki, sessizlik konusuna da iyi gelebilir.
Baskı falan da yapılıyorsa özellikle tüm bunlar daha bir tetiklenir ama o kadar algılamadım yazınızdan, ergenlik hali gibi daha çok.

Ben ben bennnnnnn.... Ben boyleydim. Cunku annem asiri korumaciydi ve arkadas edinmemi dahi istemezdi. Benimle konus onlarla ne konusuyorsun derdi. O kadar cok guzel sey kacirdim ki ozguven eksikliginden... Sonra ne oldu.. Birkac kisisel gelisim kitabi ile gaza geldim sonra baskalari ne der algisini ezdim gectim... Ayrica Sosyallik en iyi ilac ozguven sorununa... Sonuc... Simdiki ben. Bu sefer de biraz kendini begenmis oldum sanirim... Ozguvenin azi da cogu da zarar..

Merak ettim, hangi kitapları okudunuz hatırlıyor musunuz?
Bazı konularda iki ucu da yaşamak gerekiyor sanırım ortayı bulmak için.
 
Back
X