- 16 Aralık 2015
- 32
- 30
- 88
- 36
Merhabalar,
Çok uzun zamandır üyeyim buraya ve bende hikayemi anlatmalıyım dedim. Çünkü biliyorum ki benim gibi bu sitede gezip sorularına yanıt arayan, ya da aaa bende de böyle oldu demek için yorumları okuyan bir sürü kişi vardır.
Kendi hikayem de yer alsın istedim. Ben 14 yıldır evliyim, ve hamilelik, düşük dönemlerimde tanıştım bu sayfa ile. Bir umut forumlarda gezip aynı şekilde hikayelerini okuduğum ve umarım benimde olur dediğim çok oldu ama olmadı. Yani uzun bir süre olmadı ve Ekim ayında sürpriz 'çift çizgi'
Benim hikayem şöyle başladı; ilk 2 sene kendimiz bebek istemedik. Hem yeni evliyiz diye hem de erken dedik, tabi sonrasında olmayacağını düşünemedik.
Sonrasında hamile kaldım ama kese yoktu, tabi ilk anlayamadık sonrasında düşükle sonuçlandı. Kimyasal gebelik dediler, dedik erken sorun yok.
Sonrasında bi kaç ay sonra tekrar hamile kaldım tabi bu süreç böyle aaa hadi hamile kalayımla olmuyormuş o dönemlerde bunu anlamış oldum. Neyse o da düşük oldu, yine kimyasal dediler. O dönemler yumurtamda sorun gözükmüyordu, eşine bakalım dediler onda da sorun çıkmadı.
Biz git-gel doktorlar çatlatma iğneleri, gün kovalamaca derken ben artık iyice yıprandım en son bana tüplerde sorun var mı bakalım dediler.
Gittim ona da, bir tüpüm az kapalı çıktı ama sorun yok dediler açıldı. Hiç unutmam bir sürü doktor geziyorum en son gittiğim kişi yumurtan var git çocuk yap neden yapamıyorsun demişti. Yani o aralar toyluk da var tabi bir şey diyemedim ama içime oturmuştu, bende istiyorum ama olmuyor yani zaten olsa sana neden geleyim dimi :) Yine denemeler ve başka doktor derken ben havlu attım çünkü yeni doktorum yaşımın artık geçtiğini (30 yaşındaydım) ve geç kalmada git bari tüp bebek yap dedi çocuksuz kalacağına.
Bu arada bu hanımefendiye gittiğimde yumurtamda kanama var gibi bir şeyler dedi geçmiş gün hatırlayamıyorum çok, normal yoldan hamile kalamazsın tutmaz dedi. O gün dedim tamam istedik, çabaladık ama demek ki biz anne baba olmayacağız.
Bıraktım artık istemiyorum, eşimle konuştuk o da yoruldu hem benim üzülmemden, hem etrafın boş laflarından çünkü insanlar neden olmuyor kısmını anlamıyor ve düşük oldukça sanki kısırmışım muamelesi yapıyordu, en sonunda bende istediklerini verdim kısırım sorun bende dedim.
Kurtulamadık tabi ama acıdılar sanırım, daha az laf söylediler. Üzerine babamı kaybettim iyice bıraktılar. Birde yaş aldıkça biraz da toyluk gidiyor bende eli maşalı oldum :) Birde dedim ki ben bir kedi annesi olmak istiyorum, kedi sahiplendik
Gerçekten içimin anneliği tatlığı yer orası oldu, dedim neden olmasın bende sevgi var onda da istek oldu valla. Herkes aynı şekilde anne olamaz ki bende böyle anneyim.
Ona da laf söylediler, arkadaşlar insanlar hep konuşuyor asla susmuyorlar. O yüzden hayatınıza bakın. Sonra geçen sene dedim ki ben biraz ev tipi spor yapayım kilo vereyim forma girmeliyim yaş ilerliyor malum, başladım ve 10 kilo verdim.
Biraz spor, azıcık sağlıklı şeyler son 2 kilo dedim ve hop bebeğim kendi zamanında kendi isteğiyle bizi seçmeye karar verdi. O hanımefendiye 2019 da gittim ve üzerine 6 sene sonra normal yolla hatta beklemediğim bir zamanda hamile olduğumu öğrendim.
Geç mi oldu belki, ama zamanı buymuş. O istedi, o seçti ve geldi.
Şimdi anlatırken gerçekten kendime sarılasım geldi, o yüzden yazmak istedim.
Lütfen hayatınızda nokta kadar yer tutmayacak insanlara yorum hakkı vermeyin ben toydum, üzerine düşükler kendimi çok üzmüşüm.
Şükür şimdi 12+3 den bildiriyorum, mutluyum ve kimseye de ihtiyacım yok, yukarıdaki her şeyi tek başıma hallettim iyi de yaptım.
Şimdi bebeğimi bu hayata hazırlayabilecek bir yerden bebeğimi bekliyorum
Tüm kalbimle diliyorum ki gerçekten isteyen, çabalayan, üzülen, bekleyen kim varsa ve neye ihtiyacı varsa ona kavuşsun...
Sevgiler,
Çok uzun zamandır üyeyim buraya ve bende hikayemi anlatmalıyım dedim. Çünkü biliyorum ki benim gibi bu sitede gezip sorularına yanıt arayan, ya da aaa bende de böyle oldu demek için yorumları okuyan bir sürü kişi vardır.
Kendi hikayem de yer alsın istedim. Ben 14 yıldır evliyim, ve hamilelik, düşük dönemlerimde tanıştım bu sayfa ile. Bir umut forumlarda gezip aynı şekilde hikayelerini okuduğum ve umarım benimde olur dediğim çok oldu ama olmadı. Yani uzun bir süre olmadı ve Ekim ayında sürpriz 'çift çizgi'
Benim hikayem şöyle başladı; ilk 2 sene kendimiz bebek istemedik. Hem yeni evliyiz diye hem de erken dedik, tabi sonrasında olmayacağını düşünemedik.
Sonrasında hamile kaldım ama kese yoktu, tabi ilk anlayamadık sonrasında düşükle sonuçlandı. Kimyasal gebelik dediler, dedik erken sorun yok.
Sonrasında bi kaç ay sonra tekrar hamile kaldım tabi bu süreç böyle aaa hadi hamile kalayımla olmuyormuş o dönemlerde bunu anlamış oldum. Neyse o da düşük oldu, yine kimyasal dediler. O dönemler yumurtamda sorun gözükmüyordu, eşine bakalım dediler onda da sorun çıkmadı.
Biz git-gel doktorlar çatlatma iğneleri, gün kovalamaca derken ben artık iyice yıprandım en son bana tüplerde sorun var mı bakalım dediler.
Gittim ona da, bir tüpüm az kapalı çıktı ama sorun yok dediler açıldı. Hiç unutmam bir sürü doktor geziyorum en son gittiğim kişi yumurtan var git çocuk yap neden yapamıyorsun demişti. Yani o aralar toyluk da var tabi bir şey diyemedim ama içime oturmuştu, bende istiyorum ama olmuyor yani zaten olsa sana neden geleyim dimi :) Yine denemeler ve başka doktor derken ben havlu attım çünkü yeni doktorum yaşımın artık geçtiğini (30 yaşındaydım) ve geç kalmada git bari tüp bebek yap dedi çocuksuz kalacağına.
Bu arada bu hanımefendiye gittiğimde yumurtamda kanama var gibi bir şeyler dedi geçmiş gün hatırlayamıyorum çok, normal yoldan hamile kalamazsın tutmaz dedi. O gün dedim tamam istedik, çabaladık ama demek ki biz anne baba olmayacağız.
Bıraktım artık istemiyorum, eşimle konuştuk o da yoruldu hem benim üzülmemden, hem etrafın boş laflarından çünkü insanlar neden olmuyor kısmını anlamıyor ve düşük oldukça sanki kısırmışım muamelesi yapıyordu, en sonunda bende istediklerini verdim kısırım sorun bende dedim.
Kurtulamadık tabi ama acıdılar sanırım, daha az laf söylediler. Üzerine babamı kaybettim iyice bıraktılar. Birde yaş aldıkça biraz da toyluk gidiyor bende eli maşalı oldum :) Birde dedim ki ben bir kedi annesi olmak istiyorum, kedi sahiplendik
Gerçekten içimin anneliği tatlığı yer orası oldu, dedim neden olmasın bende sevgi var onda da istek oldu valla. Herkes aynı şekilde anne olamaz ki bende böyle anneyim.Ona da laf söylediler, arkadaşlar insanlar hep konuşuyor asla susmuyorlar. O yüzden hayatınıza bakın. Sonra geçen sene dedim ki ben biraz ev tipi spor yapayım kilo vereyim forma girmeliyim yaş ilerliyor malum, başladım ve 10 kilo verdim.
Biraz spor, azıcık sağlıklı şeyler son 2 kilo dedim ve hop bebeğim kendi zamanında kendi isteğiyle bizi seçmeye karar verdi. O hanımefendiye 2019 da gittim ve üzerine 6 sene sonra normal yolla hatta beklemediğim bir zamanda hamile olduğumu öğrendim.
Geç mi oldu belki, ama zamanı buymuş. O istedi, o seçti ve geldi.
Şimdi anlatırken gerçekten kendime sarılasım geldi, o yüzden yazmak istedim.
Lütfen hayatınızda nokta kadar yer tutmayacak insanlara yorum hakkı vermeyin ben toydum, üzerine düşükler kendimi çok üzmüşüm.
Şükür şimdi 12+3 den bildiriyorum, mutluyum ve kimseye de ihtiyacım yok, yukarıdaki her şeyi tek başıma hallettim iyi de yaptım.
Şimdi bebeğimi bu hayata hazırlayabilecek bir yerden bebeğimi bekliyorum
Tüm kalbimle diliyorum ki gerçekten isteyen, çabalayan, üzülen, bekleyen kim varsa ve neye ihtiyacı varsa ona kavuşsun...
Sevgiler,
Son düzenleme:
benim de 2 yıl içinde 3. Tüp bebeğimin tutmasıyla o duyguyu öyle iyi anlıyorum ki… gebeliğimde yaşadığım sıkıntılardan “Kucağına sağlıkla almak” cümlesinin önemini öyle iyi öğrendim ki. Umarım sen de sağlıcakla kucağına alırsın bebeğini, eminim ki çok şanslı olacak çünkü yıllardır beklenilmiş 
Allahım isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın, kimseyi bebeğiyle sınamasın amin 
