benim 14 yaşında bi kızım yok...fakat 14 yaşını atlatmış biri olarak(19 yaşındayım) kızınızın bu halleri normal..
ben kendimden örnek vereyim.14 yaşındayken,ailemin beni anlamadığını,arkadaşlarımın anladığını düşünürdüm..ailemle,özellikle annemle vakit geçirmek hiç hoşuma gitmezdi...yalnızlık daha güzeldi...
annemle anlaşamazdık,sürekli tartışırdık...ben sürekli odamdaydım.böyle daha mutluydum...
muhtemelen kızınızda böyle değil mi?
işte buna ergenlik deniyor...
sizin kızınızın yaşındaki her kız çocuğu hemen hemen aynı davranışları sergiliyor...
ben şimdi 19 yaşımdayım ve şuan annemle anne kız değil 2 yakın arkadaşız...
üniversiteye gidiyorum,bi çok arkadaşım var...fakat hiç biriyle annemle ettiğim muhabbetteki tadı,annemle gezdiğim,dolaştığım zamanki zevki alamıyorum...
ve inanırmısınız,eve gelince annemden,ailemden kaçmak için odama kapanan ben,şimdi svize final zamanı annemle çok sohbet edip,gevezelik yaptığım için(
) okulun kütüphanesine gidip çalışıyorum.
sınavlarımın bitmesni 4 gözle bekliyoruzki,annemle rahatça gezelim,zaman geçirelim diye...
ben ergenlik dönemindeyken,annem bana karşı çok anlayışlıydı...ben ne kadar aksi davranırsam davranayım o üzerimden şevkatini eksik etmiyordu.beni ne çok sıkıyordu(davranışlarımdan,giyinişimden,arkadaşlarımdan vs ötürü) ne de çok serbest bırakıyordu...
bana hissettirmeden beni gözetiyordu...
ben ne kadar o zamanlar onun dostluğunu istemesemde o bana dostça,sevgi dolu yaklaşıyordu...
bitanecik annem benim
umarım yaşadıklarım size birazda olsa yardımcı olmuştur :93:
inşallah kızınızla bu zamanları en hasarsız şekilde atlatır ve iki arkadaş gibi olursunuz..
yapmanz gereken tek şey biraz daha anlayış ve sabır
