gerçekten korkunç bir felaketti
avcılar civarında yazılıktaydık o gece
tam uykuya yeni daldıgımız saatlerde korkuyla sıçradık yataklarımızdan
o korkunc ugultuyu hiç unutamam kıyamet kopuyor sanmıştım
kulakları yırtan bir ses geliyordu denizden gökyüzü de kıpkırmızıydı apaydınlık
mahşer yeri gibi sokaklarda korku dolu bakışlarla sarılan ağlaşan insanlar
koca koca ağaçların yere secdeye kapanırcasına eğildiğini gördüm
o gece ölüme çok yakında duruyorduk aslında
tek şans biz hayatta kalanlardandık
sakaryada pek çok akrabamızı kaybettik depremde
çocukken kosup oynadgımız büyüklerimizin bahceleri avluları yoktu artık
ninemin kocaman evi küçücük bir taş yığınınından ibaretti artık
sanki tablodaki resim silinmiş gibi koca bir şehir yok oldu kocaman hayatları yutarak
o gece istanbul gerçekten felaketin eşiğinden geri adım attı Rabbime hamdolsun
dilerim bu kadar büyük bir afetle imtihan edilmeyiz gerçekten çok zor insanoglu için
ben bir yıl depresyonu atamadım üzerimden uyku uyuyamıyordum geceleri
bir de enkazda esini bacısını yuvasını bebesini bırakan,taşın altından yeniden doganlar var
onlar nasıl dayandı nasıl dayanır bilemem
bildiğim bu acıya bir daha dayanmanın hiç de kolay olmayacagı Rabbim yasastmasın..
o geceden benim de unutamadığım susmak bilmeyen ambulans itfaiye sirenleri yardım anonsları..
ha bir de deprem olmadan birkaç saat önce denizin üzerine serilen dizi dizi kuşlar..gerçekten çok ilginçti..
(
