Beni hepiniz tanıyorsunuz. İçimi dökmeye o denli ihtiyacım var ki. İfşa olmamak için elimden geldiğince detay vermemeye çalışacağım. 18 yaşındayım . Daha önce hiç sevgilim olmamıştı. Ta ki 1 sene önceye kadar. Bana teklif etti,ben de kabul ettim. Hayatımın en büyük hatasını yaptığımdan haberim yoktu. Bir kördüğümün içine girdiğimden haberim yoktu. Arkadaş edinmede çok zorlanan biriyim,bu sevgililik teklifi ilaç gibi gelmişti bana. Ne güzel,artık beni de anlayan birisi olacaktı hayatımda. Her zaman her şeyi konuşabileceğim,sırlarımı paylaşabileceğim bir arkadaşım olacaktı hayatımda. Yanılmışım. Çok yanılmışım. 1 senedir neler yaşadım,ne hakaretler yedim. Psikolojik şiddete maruz kaldım. Beni hiçbir zaman anlamadı. İşin tuhaf tarafı o böyle yaptıkça ben daha çok bağlandım . Bana ne oldu bilmiyorum,ben çok gururlu bir insandım. Gururum ezildi,paramparça oldu. İlk sevgilim o benim,ilk kez onunla öpüştüm,elele tutuştum. İçim o kadar acıyor ki anlatamıyorum. Bir senedir sanki işkence görüyorum. Yapamıyorum, kopamıyorum. Bitti diyorum yine başa sarıyorum. Kimseye anlatamıyorum. Hala da arkadaşım yok pek. O yüzden biraz yalnız kalma korkusuyla da onu bırakamıyorum . Ben çok kötü bir insanım hiç değmeyecek bu erkekle cinsel anlamda bir şeyler de yaşadım. Birlikte olmadım ama ona yakın. Sokağa çıkıyorum gezdiğimiz yerleri görüyorum içim eziliyor. Bu sene sınava gireceğim . O beni mahfetti psikolojimi bitirdi. Ben eski beni geri istiyorum. Keşke yaşadıklarım gerçek olmasa. Gururumu geri istiyorum. Dilim döndüğünce yazdım. Psikoloğa düzenli olarak gitmeye başlayacağım zaten ama size de anlatmak istedim. Yalvarırım beni anlayın.