merhaba :)
afra tafra
sanırım iki temel çözüm yöntemimiz var birincisi komşu akraba çocukları ile daha sık bir araya getirmek, benim etrafımda pek seçenek olmadığı için kreşin oyun grubu alternatifine yöneldim. akran iletişimi çok önemliymiş. bu konuda hem dil gelişimi konusunda bilgi sahibi olanlardan hem de okul öncecilerden tavsiye aldım.
ikincisi ev içi iletişim: öncelikle anlamazdan gelmeye çalışıyorum derdini anlatması için yaş dönemiyle alakalı olarak çabuk sinirleniyor hırçınlaşıyor ama sıklıkla sonuç alıyorum. mesela eskiden suyu bitince bardağını elime tutuştururdu beni ite kaka mutfağa götürmeye çalışırdı. şimdi bardağı getirince ne istiyorsun diye üsteliyorum bazen "susadım" bazen de "su doldur diyor.
çocuklarla uzun uzadıya konuşmak gerekiyor. aslında ben neredeyse doğduğundan beri konuşurdum herşeyi anlatırdım anlayacağı zamana gelince anlar diye, konuşmaya yatkın cıvıldama dönemine erken giren ağzı dolu bir çocuktu 6 aylıkken bilinçli anne derdi ama sonra bu duraklama bu konuyu çok kafama takmama sebep oldu. çok şarkı söylerim mesela ama daha çok masal anlatmak ya da günlük karşılıklı konuşmak gerekiyor.
ayrıca televizyon önemli bir etken maalesef ben izletiyorum ama çizgi filmlerden pek çok şey öğrendiğine de şahit oldum. yine de ne kadar az o kadar iyi sanırım...
ayrıca gönlünüzü ferah tutun sonuçta çocuklarımızda tek kelime etmemezlik diye bir durum yok, iki yaş sendromunun etkisiyle biraz inat da ediyorlar ama ben iki hafta önce filan ciddi ciddi eğildim bu meseleye size tavsiye etttiklerimi yapmaya başladım inanın ciddi fark etti :)