2. cucukla ilgili durumumun özel olduğunu duymuyorum.

bence babanın çocuğun kişisel gelişimindeki etkisi çok daha önemlidir, ilgili ve çocukla çocuk olabilen bir baba da ne güzeldir.
 
iki eli saglam olupta vaktide oldugu halde yardim etmeyen esinin onca kosusturmasina ragmen hanim bu niye boyle diye dellenen adamlar var..
esiniz anladigim kadariyla elinden geleni yapan bi es.diger cocugunuz buyumus yavas yavas babayka daha cok vakitgecirmesini saglayin.hicbirimiz cocugumuzu babasina guvenip yapmadik 7 24 biz peslerindeyiz.bakicinizda varmis.ve yarinin ne olacagini bilmiyoruz.anladigim kadariyla esinizde istiyor 2.cocugu.tek cocuk zordur su hayatta anne baba hasta oldugunda zorda oldugunda hep bi kisi kosacak keske bi kardesim olsaydi der icinden.onlarinda hayatlarini kolaylastirmak adina kardes olmali.3 kardesim var canimin ici hepsi.bi derdim oldugunda hemen arar kardesimi paylasirim yol gosterir yardimci olur.anne babaya anlatamiyorsun herseyi uzulmesinler diye.insallah hayirlisiysa olyr bebeginiz helede kiz olursa tadindan yenmez..
 
ben olsam arayı uzun tutardım. en azından oğlun sana yardımcı olurdu.
ben kendim öyle düşünüyorum. atıyorum 11 yaşında olsa çocuk kardeşine bak yemeği yapayım ya da kardeşinle oyna bir markete gidip geleyim. kardeşini sen uyut ben de işimi yapayım demelisin.
yaşında genç. beklemenden yanayım ben.
 
herkes çok yıpranabiliyor canım.üstelik yanlızdım eşim başka bir ülkede üni. okuyordu.cokkk çektim inan ilk kızım kalça çıkıklığı ile doğdu 2 ameliyat geçirdi 4 aylıkken.6 ay alçıdaydı tüm vücudu ayak parmaklarından gögsüne kadar bakımını sen düşün.2 ayda kayışlarda kaldı.çok şükür şuan hiç birşey kalmadı 15 yaşında çok güzel bir genç kız.küçük kızımı 9 yıl sonra alabildim maddi nedenlerden dolayı.korka korka onda da olurmu diye olmadı ve şuan aralarında çok yaş olmasına ragmen çılgınlar gibi birbirlerine düşkün ve destekler.umarım hep böyle olurlar.sende büyüğü 1 sınıfa başlamadan al derim canım allah veriyor kolayını.kardeş candır en büyük desteğimdir benimde.
 
çok şükür eşinden yana çok şanslıyız evde en ufak bir şey bozuk olsa saatlerce peşine düşer acaba ne yapabilirim diye. oglumla babası arkadaş gibiler. evde yapacak işleri olsa bile oglumla ilgilenir o uyuduktan sonra yapar geç saatte uyur. eşim 2. istiyor sadece kendi işini yapacak durama gelsin diyor. bende o dusuncedeyim oğlumun en azından 6 yaşını doldurmasını bekliycem.
 
Ben olsam diye baslamiycam.
Cunku etrafimda kocanizin durumunda olan kimseyi tanimiyorum. Belki zordur belki kolay. Tamamen sizin yasadiklariniza kalmis.
 
eşinizin durumundan ziyade ben sizin 2.çocuğu kaldırabileiceğinizi düşünmedim yazdıklarınızdan dolayı..
ben şahsen tek çocukta kalmak niyetindeyim.38 yaşındayım,oğlum 6 yaşına geldi.,çalışıyorum,bakıcıyla büyüttüm oğlumu.tekrar bakıcı derdiyle uğraşmak istemiyorum.maddi manevi 2.çocuğa yetmeyeceğimi düşünüyorum.bence sizin istememe sebebiniz de benzer ama eşinize bahane buluyor gibisiniz.açık olun kendinize.:):)
 
Diğer konunuza da yazdım buraya da yazayım.
Eşim düşünceli ise ve gerçekten istiyorsam yaparım.
Kafası yerine kolu olmaması, düşüncesiz bir hödük olmasından çok daha iyidir.
Üstelik hepinize yetiyormuş. Biraz ilk çocuğun büyümesini bekleyip yapabilirsiniz.
 
biliyorum ikinci çocukla ilgili çok konu açıldı hepsini de okudum.ancak durumumun özel olduğunu dusundugum için konu açmak istedim.
28 yaşındayım çok şükür bir bir tane oğlum var 3.5 yaşında inanılmaz hareketli,inatçı,anlayacağınız yoran bir cocuk.ben çalışıyorum ogluma bakıcı bakıyor dönem başında anasınıfında başlayacak inş.beni dusunduren,durumunu ozel kılan eşimin engeli sağ kol omuzdan ampúte dolayısıyla her ihtiyacini kendi yasilayamayabiliyor. ama bir çok babadan daha ilgilidir saatlerce oyun oynar, oğlum hasta oldugu zaman benimle birlikte başında bekler, benden çok daha sabirlidir.ancak oğlumu çok zor buyuttum eşim benden önce geliyor ama oğlumun öz bakım becerileri nedeniyle ben gelene kadar bakucida kaliyor. yeni yeni oğlumu babasına bırakıp bair saatliğine dışarı çıkabiliyor. sorum şu benim yerinde olsaydınız tek çocukla kalır miydiniz yoksa tüm zorluklarına rağmen ikinci çocuğu yapar miydiniz. kaç yaş aralıkla.
anlattıklarından anladığım belli ki 2. çocuğun olursa büyük yük senin üstünde olacak. evladını kardeşsiz bırakma derim ama sen bu yükün altından kalkamayacaksan da yapma derim. sonuçta hayat senin de hayatın.
 
ben olsam arayı uzun tutardım. en azından oğlun sana yardımcı olurdu.
ben kendim öyle düşünüyorum. atıyorum 11 yaşında olsa çocuk kardeşine bak yemeği yapayım ya da kardeşinle oyna bir markete gidip geleyim. kardeşini sen uyut ben de işimi yapayım demelisin.
yaşında genç. beklemenden yanayım ben.
Bu da küçükken olacak kardeş paylaşımını ortadan kaldırır ki

O zaman iki çocuğun istek ve ihtiyaçları çok farklı oluyor denge daha zor
 
Bu cok abartılacak bı drum grmuyrum tabı tercıh sızın oglunuz bıraz daha buyuyup kendını bıldgnde bı kardes dusunebılırsınız hem baba hem abı ılgısı sıze daha destek olacaktr yaasınızda genc 30 33 yaslarında bır bebek daha dusunebışırsın bence
 
İlkokula başladıktan 1-2 sene sonra 2. çocuk çalışmalarına başlardım en kötü ihtimalle.
Maddi imkanı yeterli buluyorsanız, evliliğiniz güzel gidiyor ise, terbiyesini de veririz diyorsanız neden olmasın?
 
Bu da küçükken olacak kardeş paylaşımını ortadan kaldırır ki

O zaman iki çocuğun istek ve ihtiyaçları çok farklı oluyor denge daha zor

o konuya hiç girmedim. bence çocuk bakmak başlı başına bir iş. ben iki küçük çocuğa aynı anda aynı enerjiyi, aynı hayatı veremem. o yüzden ben art arda birlikte büyürler mantığına kendimce karşıyım. hiç art arda büyümüyorlar. hep bir yanları eksik kalıyor. o yüzden ben aralarını açmaktan yanayım. elbette eksik yanlış düşündüğüm noktalar olabilir. ama mutlu ve dinlenmiş bir anne olmam için sanırım böylesi bana uygun.
 
hem hazır değilim hem oğlumu jardessiz bırakmak istemiyorum. çünkü 2 tane kardeşim Var onlarsiz bir hayat düşünemiyorum. oglumla bu duyguyu tatsin istiyorum. bu arada istedikten sonra ne zaman hamile kalabilirim bilmiorum. bende pco var 3 ay önce polip ameliyatı oldum esimde normal mofoloji ℅2 anlayacağınız aşağı tukursen sakal yukarı tukursen biyik.
 
hem hazır değilim hem oğlumu jardessiz bırakmak istemiyorum. çünkü 2 tane kardeşim Var onlarsiz bir hayat düşünemiyorum. oglumla bu duyguyu tatsin istiyorum. bu arada istedikten sonra ne zaman hamile kalabilirim bilmiorum. bende pco var 3 ay önce polip ameliyatı oldum esimde normal mofoloji ℅2 anlayacağınız aşağı tukursen sakal yukarı tukursen biyik.

kendinizi hazır hissettiğiniz zaman çalışmalara başlayın o zaman. siz çocuk istemiyorum demiyosunuz hazır hissetmiyorum diyosunuz. önceki mesajda dediğim gibi babasının durumu ile çocuk arasında pek bi bağ yok bence ki adam da babalık görevlerini yerine getiriyormuş. maddi olarak da iyiyiz demişsiniz. bu durumda ben olsam yapardım ikinci çocuk.
 
Neden insan kendini durduk yerde sıkıntıya sokar anlamam.ikinci çocuktan sora buraya delirmek üzereyim bunaldım yardım diye konu açarsın.nyse en doğru kararı tabiki siz vereceksiniz.şikayet etmem derseniz hemen yapın.
 
Esinle mutluysan dort üçlük bir iletisiminiz varsa bence cocugunuzun bir kardeşi olmali
 
o konuya hiç girmedim. bence çocuk bakmak başlı başına bir iş. ben iki küçük çocuğa aynı anda aynı enerjiyi, aynı hayatı veremem. o yüzden ben art arda birlikte büyürler mantığına kendimce karşıyım. hiç art arda büyümüyorlar. hep bir yanları eksik kalıyor. o yüzden ben aralarını açmaktan yanayım. elbette eksik yanlış düşündüğüm noktalar olabilir. ama mutlu ve dinlenmiş bir anne olmam için sanırım böylesi bana uygun.

oğlum 1,5 yaşındayken isteyerek hamile kaldım ve sonuç düşük.
o zaman itiraf etmesem de 2 yaş sendromu döneminde dedim ki, ikinciye gerçekten bakamazmışım.

şimdi kısmetse 3 yaşını doldurduğunda kardeşi olacak, 3 yaş sendromu da var ama 2 yaşta baya deneyim kazandığımız için eşimle biraz daha kendimize güveniyoruz.

o yüzden çocukların yaşları çok yakın olmamalı derken ne demek istediğinizi çok iyi anlıyorum.

ama yine de ilkokula başladıktan sonra 2. bir çocuğa daha cesaret edemezdim herhalde.
birlikte büyürler muhabbeti de bana şunu çağrıştırıyor, mesela şu an çocuğu evde yalnız bırakamıyoruz, bir yere gitsek belirli bir saatte dönmek zorundayız, tatilimizi ayarlarken uygun yerleri planlamak zorundayız. bunları 1 çocuk için de 2 çocuk için de yaparsın yani, birlikte büyürler. ama ikisi de belirli yaşa gelince, evde yalnız bırakabilirsin, bir tiyatroya sinemaya kaçabilirsin. onlar ortak etkinliklere gidebilirler. tatil için yine seçenekler daha artacaktır, bebek ayrı çocuk ayrı sonuçta.
 
Ya benim etrafımda bir sürü tek çocuk var ama hiçbiri de ağlamıyor sızlanmıyor kardeşimiz yok diye.
Evet bazı zamanlar olur zor günler o zaman desteğe ihtiyaç duyulabilir falan ama kuzenler var akrabalar var vs.
Hatta bazen yeri gelir bi dostun sana herkesten ailenden bile yakın olur.
Etrafımda 2 çocuklu aileleri görüyorum ya kadınlar ölmüş bitmiş tükenmiş hepsi.hele bazısı peş peşe yapmış allahım tam bir curcuna içinde büyüyor 2 çocukta.
Bilemiyorum ya ben böyle bi hayat istemiyorum dünyada o kadar kimsesiz sersefil istismara uğrayan çocuklar varken sürekli çocuk yapmak bana bencillik geliyor.
İlerde hazır olduğumda evlat edinmeyi düşünüyorum ya da bir çocuğum olsa bile 2.çocuğumu evlat edinmek kalben anne olmak istiyorum.
Benim fikirlerim böyle.
 
Back
X