2. es olma yolunda

rosa maria .!.:

merhaba hanımlar, size bir şey danışmak istiyorum. daha önceden bahsetmiştim uzun yıllardır süren bir ilişkim var. artık evlenmeyi düşünüyoruz fakat söyle bir sorun var hayatımdaki insan on sene önce boşanmıs bir de cocugu var cocuk kücük değil on dort - on bes yasında. annesi varla yok gibi cocukla kesinlikle ilgilenmiyor maddi manevi tum sorumluluk erkek arkadasıma kalıyor. biz de artık yuvamızı kurmak istiyoruz ama aklımda deli sorular.. ben calısan bir insanım 8-5 calısıyorum evlenince bir ton sorumlulugum olacak. iş, ev, eş (es olacak kisi de biraz sorunludur bu arada oyle cok kolay biri değil, anlasması zor ama sanırım ben yıllardır yanında oldugum için onun tuhaflıklarına alıstım yadırgamıyorum) simdi bir de cocuk eklenecek.. (cocuk da butun bu düzensizlikten ne yazık ki biraz sorunlu yetişti, pek söz dinlemez zor bir karakteri var, dagınık bir cocuk inatcı, cok zeki kendi ailesinin bile tahammül sınırlarını zorladıgı zamanlar oluyor) istedigi bir sey oldugunda gözlemlediğim kadarıyla vicdan yaptırarak elde ediyor hatta bana da bu taktiği kendi ağzıyla verdiği zamanlar olmustu. Gözümü korkutmuyor değil.. cünkü cogunuz bilirsiniz evlilik zor is. cocuk da buyuk ihtimalle cogunlukla bizimle kalacak. bir yandan icim sızlıyor bir sekilde bas ederim onun da düzeni olur gibisinden dusunuyorum bir yandan da ıkısı de zor karakterler bas edemezsem her seye yetisemezsem napacağım diye düsünüyorum. basbasa vakit gecirmek istediğim anlar olacak, özgürce tatil planları yapmak isteyeceğim belki , ya da benim de cocugum olursa naparim.. cıkamıyorum ben isin icinden. kalbimle mantıgım arasında kaldım. kimse üzülsün istemiyorum ama kendimi harap edip pişman olmak da istemiyorum. daha önce yasayan, deneyimi olan ya da fikri bir el atarsanız sevinirim. ( not: seneler önce sartlarımız böyle değildi, annesi de ilgileniyordu ama bu son beş senedir kadın resmen cocugu bırakıp kacıyor, tüm yük babaya kaldı haliyle biz de etkilendik yani basından biliyordunla baslayan cümleler lütfen dışarı.)

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

Ben yerinizde olsam çocuktan çok, eş adayının bile bile eyvallah ettiğiniz tuhaflıklarını düşünürdüm...
Çocuk konusunda da dengeyi kuracak olan babası. Adamın kendine hayrı Yok, bir de size yük olacak tuhaflıkları varsa çok çok yıpranırsınız.
O çocuk için de sizin atabileceğiniz bir adım Yok.

Hani koşulsuz seven, iyiliğini isteyen, çocuğun zorlu hayatına karşın merhamet duyan falan biri olsanız yine bir ihtimal diyeceğim. Ama olmasa daha çok mutlu olacağınızı düşündüğünüz bir çocuğa tek kelime laf anlatmayı beklemeyin.

Babaya güveniyorsanız denge ve saygılı bir aile ortamı konusunda, evlenin.
Yoksa uzak durun.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Su kliselerden kurtulun bence
Sorun bakin bu platformda esinden ayrilan kadinlara. Cocuklariyla hic ilgilenmeyen var miymis iclerinde?

Genişletmek için tıkla...

rosa maria .!.:

aslında merhamet ve sevgiyle baş edebilirim diyerek girmişti

Genel bir cevap vereyim.
1- cocugun annesi gerçekten ilgilenmiyor bu konuda burada neden yalan söyleyeyim? orda burda bırakıp kaçan bir kadından bahsediyorum. Ve 2. eş olacağım için değil, bir kadın olarak ben bazı kadınların gerçekten “anne” olamadığını düşünüyorum. o vicdan o merhamet olmuyor, kendi hayatlarına yöneliyorlar, evlilik bitince cocuk da bitiyor maalesef. “doğurmakla ana olunmaz” lafını hatırlatmama gerek yok.
2. bana laf düşmeyeceğini söyleyen arkadaşlarım, eğer ben o cocugun sorumluluğunu alma konumuna geleceksem, benimle yasayacaksa bana laf düser. ben acımasız gaddar egitimsiz bir insan degilim, onu dışlayamam ya da beni ilgilendirmez diyemem. Anne eğer var olsaydı canıma minnet annesi var der geçerdim ama yok. o boşluk o otorite sevgi bir şekilde benimle dolacak gibi görünüyor.
3. şöyle bir detay var ki, seviyorum hanımlar, biliyorum çok inişli çıkışlı bir ilişki oldu ama geriye dönüp baktığımda sorunların temelinde zaten “ben senin hayatında nerede olacağım, biz mutlu olacak mıyız? bir sonumuz olacak mı sorusu vardı.
4. Şimdi şöyle bir düşünce sarıyor aklımı, mesela bu adamın böyle bir gerçeği var böyle bir durum var zorlukları olacak, ama başka adamların da türlü türlü sorunları olabiliyor. yani yağmurdan kaçarken doluya tutulmak da var işin sonunda. hayatımdaki insan bir çok bakımdan beni mutlu edebiliyor. sorunlarımız da büyük mutluluklarımız da..
bu arada samimi içten yorumlarınız fikirleriniz için çook teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

rosa maria .!.:

aslında merhamet ve sevgiyle baş edebilirim diyerek girmişti

Genel bir cevap vereyim.
1- cocugun annesi gerçekten ilgilenmiyor bu konuda burada neden yalan söyleyeyim? orda burda bırakıp kaçan bir kadından bahsediyorum. Ve 2. eş olacağım için değil, bir kadın olarak ben bazı kadınların gerçekten “anne” olamadığını düşünüyorum. o vicdan o merhamet olmuyor, kendi hayatlarına yöneliyorlar, evlilik bitince cocuk da bitiyor maalesef. “doğurmakla ana olunmaz” lafını hatırlatmama gerek yok.
2. bana laf düşmeyeceğini söyleyen arkadaşlarım, eğer ben o cocugun sorumluluğunu alma konumuna geleceksem, benimle yasayacaksa bana laf düser. ben acımasız gaddar egitimsiz bir insan degilim, onu dışlayamam ya da beni ilgilendirmez diyemem. Anne eğer var olsaydı canıma minnet annesi var der geçerdim ama yok. o boşluk o otorite sevgi bir şekilde benimle dolacak gibi görünüyor.
3. şöyle bir detay var ki, seviyorum hanımlar, biliyorum çok inişli çıkışlı bir ilişki oldu ama geriye dönüp baktığımda sorunların temelinde zaten “ben senin hayatında nerede olacağım, biz mutlu olacak mıyız? bir sonumuz olacak mı sorusu vardı.
4. Şimdi şöyle bir düşünce sarıyor aklımı, mesela bu adamın böyle bir gerçeği var böyle bir durum var zorlukları olacak, ama başka adamların da türlü türlü sorunları olabiliyor. yani ateşten kaçarken doluya tutulmak da var işin sonunda. hayatımdaki insan bir çok bakımdan beni mutlu edebiliyor. sorunlarımız da büyük mutluluklarımız da..
bu arada samimi içten yorumlarınız fikirleriniz için çook teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

rosa maria .!.:

.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Ben ozler uveyler karisik bir ortamda buyudum. Hayatin dinamigi her zaman ayni olmaz, bugun o olmayan anne yarin olabilir. Veya tam tersi. Siz her durumu dusunerek karar vermelisiniz. O cocuga annelik yapmak zorunda da kalabilirsiniz,belki de hic gormezsiniz bile. Sozlesmeli bir sey degil ki bu simdiden belli olmaz. İyi dusunun. Esiniz de dengeyi kuramayacak biriyse zarar goren siz olursunuz. Benden soylemesi

Genişletmek için tıkla...

emenems .!.:

Sizi anlayisla karsiliyorum korkularinizda haklisiniz ama uzun yillardir birlikteyseniz neden daha once dusunmediniz bir anda olmadi ya?

Genişletmek için tıkla...

rosa maria .!.:

aslında merhamet ve sevgiyle baş edebilirim diyerek girmişti

Genel bir cevap vereyim.
1- cocugun annesi gerçekten ilgilenmiyor bu konuda burada neden yalan söyleyeyim? orda burda bırakıp kaçan bir kadından bahsediyorum. Ve 2. eş olacağım için değil, bir kadın olarak ben bazı kadınların gerçekten “anne” olamadığını düşünüyorum. o vicdan o merhamet olmuyor, kendi hayatlarına yöneliyorlar, evlilik bitince cocuk da bitiyor maalesef. “doğurmakla ana olunmaz” lafını hatırlatmama gerek yok.
2. bana laf düşmeyeceğini söyleyen arkadaşlarım, eğer ben o cocugun sorumluluğunu alma konumuna geleceksem, benimle yasayacaksa bana laf düser. ben acımasız gaddar egitimsiz bir insan degilim, onu dışlayamam ya da beni ilgilendirmez diyemem. Anne eğer var olsaydı canıma minnet annesi var der geçerdim ama yok. o boşluk o otorite sevgi bir şekilde benimle dolacak gibi görünüyor.
3. şöyle bir detay var ki, seviyorum hanımlar, biliyorum çok inişli çıkışlı bir ilişki oldu ama geriye dönüp baktığımda sorunların temelinde zaten “ben senin hayatında nerede olacağım, biz mutlu olacak mıyız? bir sonumuz olacak mı sorusu vardı.
4. Şimdi şöyle bir düşünce sarıyor aklımı, mesela bu adamın böyle bir gerçeği var böyle bir durum var zorlukları olacak, ama başka adamların da türlü türlü sorunları olabiliyor. yani ateşten kaçarken doluya tutulmak da var işin sonunda. hayatımdaki insan bir çok bakımdan beni mutlu edebiliyor. sorunlarımız da büyük mutluluklarımız da..
bu arada samimi içten yorumlarınız fikirleriniz için çook teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Elbette neler neler var,ama tek kabullenilmesi gereken konu,2.esin bu konuda soz hakki olmadigi. Ki zaten ortada bir cocuk varsa hayat hep ayni sekilde ilerlemez. Ben bugun ayrilsam oglum benimle yasar, kucuk oldugu icin. Sonrasinda liseye gelir misal,babamla yasayacagim diye tutturabilir. Tamam git yasa derim,sonucta cocuga barinma saglayacak tek birey ben degilim,babasi da bunu saglamak zorunda. Bazi babalar cocuga hafta sonu ilgi gostermeyi babalik zannediyor ama oyle degil. Simdi bu durumda eski esin evlendigi kisiye yorum yapmak dusmuyor

Genişletmek için tıkla...