Kendini kurtarma kararı almana çok sevindim. Kararının arkasında dur. Bu adamla kesinlikle muhatap olma, onu ikna etmeye çalışma, sadece kaç. Haksız olduğuna asla ikna olmaz ve kafanı daha çok karıştırır. Tek hamlede iletişimi kesBana bir sürü kızan insanlar var. Hepiniz çok haklısınız.kimseye burada beni eleştiremezsiniz edemezsiniz demiyorum. Buraya yazmak bilmediğim bu durumda olan insanlardan nasihat almaktı.
İnsan çaresiz kalınca (ki Allah her türlü dertten,sıkıntıdan korusun) aklına gelmeyen herşeyi yapabiliyormuş. Bu olanları da gerçekten hazmedeyip,hala kendimi suçlu hissettiğim için devam ederek sürdürdüm.
Çünkü ben kendime bu yaşadıklarımı hiç yakıştıramadım,kendimin dört duvar arasında sıkışmışlığımı düşünerek psikolojik olarak depresyonlara girdim. Ailem hem gördü hemde hep uyardı hep söyledi,arkadaşlarım hep yanımdaydı. Ailemin yanımda olması fakat bu konuda red vermeleri ile nişanlımın bana empoze etmiş olduğu kötü niyetli fikirleri arasında doğruyu seçemedim. Bazıları manipülasyon demiş o kadar çok manipüle edildim ki haklı olduğum çoğu şeyde gittim ben özür diledim.
Normal hayatta da ben Kendimi savunan çok konuşan bir insan değildim fakt böyle bir insanlada hiç tanışmadım,karşılaşmadım,görmedim ,Allah onu bana nişanlı olarak yolladı ki böyle olduğu için benide zamanla çok güzel bastırdı. Vakit ilerledkçe bu durum itaatlik gibi ondan habersiz kuş uçmayacakmış havası yarattı onsuz yapamayacağım tedirginliğine düştüm.
Ailesinde bu durum anneleri üzerine kurulu mesela,memur zammı gelince annesine bildirirdi. bu durum bana aşırı gelip sonra benim ailemin onların kuklası olduğuma kadar laf ederdi. Tam tersiydi aslında herşey. Bana söylediklernin hepsi kendi hayatının içinde olan bir düzendi.
Dünden bugüne ne değişebilir diyordum da bazen gözümüzdeki perdeler kısa bir süre de olsa kalkıyormuş o sırada bitmesi kararını aldım.
Ailenizden de yaptığın saçmalıklar, onları düşürdüğün durum için özür dilemelisiniz bence.Bana bir sürü kızan insanlar var. Hepiniz çok haklısınız.kimseye burada beni eleştiremezsiniz edemezsiniz demiyorum. Buraya yazmak bilmediğim bu durumda olan insanlardan nasihat almaktı.
İnsan çaresiz kalınca (ki Allah her türlü dertten,sıkıntıdan korusun) aklına gelmeyen herşeyi yapabiliyormuş. Bu olanları da gerçekten hazmedeyip,hala kendimi suçlu hissettiğim için devam ederek sürdürdüm.
Çünkü ben kendime bu yaşadıklarımı hiç yakıştıramadım,kendimin dört duvar arasında sıkışmışlığımı düşünerek psikolojik olarak depresyonlara girdim. Ailem hem gördü hemde hep uyardı hep söyledi,arkadaşlarım hep yanımdaydı. Ailemin yanımda olması fakat bu konuda red vermeleri ile nişanlımın bana empoze etmiş olduğu kötü niyetli fikirleri arasında doğruyu seçemedim. Bazıları manipülasyon demiş o kadar çok manipüle edildim ki haklı olduğum çoğu şeyde gittim ben özür diledim.
Normal hayatta da ben Kendimi savunan çok konuşan bir insan değildim fakt böyle bir insanlada hiç tanışmadım,karşılaşmadım,görmedim ,Allah onu bana nişanlı olarak yolladı ki böyle olduğu için benide zamanla çok güzel bastırdı. Vakit ilerledkçe bu durum itaatlik gibi ondan habersiz kuş uçmayacakmış havası yarattı onsuz yapamayacağım tedirginliğine düştüm.
Ailesinde bu durum anneleri üzerine kurulu mesela,memur zammı gelince annesine bildirirdi. bu durum bana aşırı gelip sonra benim ailemin onların kuklası olduğuma kadar laf ederdi. Tam tersiydi aslında herşey. Bana söylediklernin hepsi kendi hayatının içinde olan bir düzendi.
Dünden bugüne ne değişebilir diyordum da bazen gözümüzdeki perdeler kısa bir süre de olsa kalkıyormuş o sırada bitmesi kararını aldım.
Tabiki de onlar bu durum karşısında ahdımız var diye benim kararımın bu olması için bekliyordu,oldu sonuçta ,özürümü de diledim.
Umarım gerçeği söylüyorsundur. Baskılardan korkup böyle bir şey yazmamışındır inşaallah eğer öyleyse hayatının eeeen doğru kararını aldın. Bir zaman boşluğa düşüp gereksiz ayrılık triplerine gireceksin. Unutma sevdiğin için değil senin için o kişi alışkanlık. Sakın dönmeyi düşünme bir daha !Bana bir sürü kızan insanlar var. Hepiniz çok haklısınız.kimseye burada beni eleştiremezsiniz edemezsiniz demiyorum. Buraya yazmak bilmediğim bu durumda olan insanlardan nasihat almaktı.
İnsan çaresiz kalınca (ki Allah her türlü dertten,sıkıntıdan korusun) aklına gelmeyen herşeyi yapabiliyormuş. Bu olanları da gerçekten hazmedeyip,hala kendimi suçlu hissettiğim için devam ederek sürdürdüm.
Çünkü ben kendime bu yaşadıklarımı hiç yakıştıramadım,kendimin dört duvar arasında sıkışmışlığımı düşünerek psikolojik olarak depresyonlara girdim. Ailem hem gördü hemde hep uyardı hep söyledi,arkadaşlarım hep yanımdaydı. Ailemin yanımda olması fakat bu konuda red vermeleri ile nişanlımın bana empoze etmiş olduğu kötü niyetli fikirleri arasında doğruyu seçemedim. Bazıları manipülasyon demiş o kadar çok manipüle edildim ki haklı olduğum çoğu şeyde gittim ben özür diledim.
Normal hayatta da ben Kendimi savunan çok konuşan bir insan değildim fakt böyle bir insanlada hiç tanışmadım,karşılaşmadım,görmedim ,Allah onu bana nişanlı olarak yolladı ki böyle olduğu için benide zamanla çok güzel bastırdı. Vakit ilerledkçe bu durum itaatlik gibi ondan habersiz kuş uçmayacakmış havası yarattı onsuz yapamayacağım tedirginliğine düştüm.
Ailesinde bu durum anneleri üzerine kurulu mesela,memur zammı gelince annesine bildirirdi. bu durum bana aşırı gelip sonra benim ailemin onların kuklası olduğuma kadar laf ederdi. Tam tersiydi aslında herşey. Bana söylediklernin hepsi kendi hayatının içinde olan bir düzendi.
Dünden bugüne ne değişebilir diyordum da bazen gözümüzdeki perdeler kısa bir süre de olsa kalkıyormuş o sırada bitmesi kararını aldım.
Valla çok cahilsin kusura bakmaMerhaba. Çok kez bu sayfadan bilgi aldım fakat kayıt olup derdimi hiç anlatmadım. Sizlere fikir danışıp Hayatımı daha doğrusu son yıllardır yaşadığım sorunumdan bahsedeyim. 2019 yılında sevgilimle heyecanlı dolu dolu günler aylar geçirdik. Şubat 2020de evlenme teklifi etti. Mart 2020de aileler tanıştı.Fakat pandemi girdiği için nişan işleri sadece çekirdek ailelerimiz arasında oldu. Fakat sevgililik sürecinde yaşadığımız kavgalar sorunlar çok büyümezdi yada ben alttam alırdım. Hatalı da ben olurdum çoğu zaman fakat insanlarla ilişkilerimde hep yumuşak başlı,sessiz sakin bir insan olduğum için takılmazdım ,bilmezdim sinsilikleri,haliyle bilmediğim şeyler yüzünden hatalara düşerdim. Bunlar bize çok zarar vermezdi. Nişanlım beni çok iyi anlar benimle çok güzel sohbet eder,bana destek olurdu. Hatta bayanlarla bu kadar iyi anlaşabilmesinin sebebinin ailesinde annesi ile birlikte 3ablası olduğunu söylerdi. Neyse nişan yaptık fakat bana derdi ki artık sorumluluklarımız sadece bizi değil ailelerimizide etkileyecek. Pandemide karantinaya girince evlerde görüntülü konışmaya başladık. Kavgalar gürültüler bitmek bilmedi. Evde sinir krizleri geçiriyordum.Annem babam gördükçe nişanlımı birkaç kez uyardı fakat biz yine kavga eder,istemesemde bunu vücut dilimle hep yansıttım aileme. Yeri geldi aileme anlattım derdimi.Sonra baktılar önümüzü alamıyorlar.2020 Ağustos’ta Nişan attı ailem. Hemde düğünüme 3 hafta kala. Ben yürüyen ölüydüm bunu istemiyordum,çözümün böyle olmasını beklemiyordum fakat bir şekilde ailemi ikna ettim de nişanlımda ailemden ailen özür dileyecek. Siz geleceksiniz dediler.Bana çok söylense de ailem onurlar yerle bir oldu dese de benim için kalktık onlara gittik. Babamın içinden hiç çıkmadı bu. Sonra tekrar başladık ve sorunlr hastalıklar bitmedi. O süreçte ailem onu görmek istemediğini dile getirip kendiniz karar verim edin dedi. Fakat parmağımızda 1sene boyunca alyanslarımız olmadan,aileler bir kere bile iletşim kurmadam,hep ben onların ailesine giderek yılı devirdik.ailem onu görmek istemiyoruz dedikçe aslında hep beklemişler,ben bunu anlamadım bile. Seven erkek gelir bir şekilde aileye kendini de sevdirmeye affetirmeye çalışır. Çünkü ilk nişan atma sebeplerimizde bana hakaretler,laf söylemeler,aileme saygı duyacaksın diye baskılardan kaynaklanmıştı. Neyse bu seneki olayımız ise şurada patlak verdi. Haziran 2021de düğün tarihi aldılar bana söylediler, bende aileme söyledim. Fakat onlardan bir büyük arayıp haber vermedi taa Ağustos ayında düğüne bir ay kala babam babasıyla görüştü. Ve biz bu işi istemiyoruz düğüne bir ay kala eşe dosta haber verir,kızım posta güvercini mi siz kızıma değer vermediniz,etmediniz,damat bey ortada yok. Bir olır gelir konuşmayız etmeyiz,iki olur konuşmayız ama üçte bizde kıyamayız utanırız derken kimse bizimle iletişim kurmadı diye nişan atmak istediklerini söyledi. Nişanlımda aileme artniyetli,kötü kalpli,kibirlerinden peşlerinde yatacak gezecek damat bulamadıklarından böyle bana geçen sene ettiklerimin bedelini ödetmek istiyorlar diye,ailen seni hor görüyor diye,bana sürekli onlardan nefret ettiğini söylüyor. Bu işin olacaksa ailemden sıyrılıp nikahla olmasını istiyor. Aileni bırak gel diyor zamanla affederler diyor. Fakat ben sevgimi falan bir kenara bırakıyorum ama kendi benliğime yakıştıramıyorum. Ordan da yine dem vuruyor bana işte sen ikinci kez elaleme rezil oluyorsun da nikah kıyınca mı ayıplıcaklar seni ailen utansın bu hale getirdiğine diye sürekli beni bastırıyor. Demeyinki sen göremiyormusub düşünemiyor musun? O kadar aklı başında bir insandım ki ama bir şeye 40defa aynısını söylerseniz insan bir zaman sonra kendinden şüphe duyar hale geliyor, işte bende tam o noktadayım. Yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum
Bizi djnleyecek mi ?
Ve hala tüm olanlara rağmen o adamla bir gelecek düşünüyorsunuz?Ben tam olarak gelecekte bu dediklerinizi yaşayacağımızı bile söyledim fakat kendisi benim neleri hesap ettiğimi,kendi ailesine saygısızlık yapacağımın hesabını yaptığımı düşünerek beni yine suçluyor. Halbuki bunun olması çok normal aileme kötü davranıp gitsem ,demesi lazım bu kız kendi ailesine bunu yapıyorsa benim aileme de yapar diye. Ve kendi anne babasının bu işte suçsuz günahsız olduklarını söyleyip,onların vebalini nasıl ödeyeceksin diye manevi baskı da yapıyor. Bu kadar yaşanan şeye rağmen kendisi de terketmeyip seçenek haline getirdi etrafımdaki herşeyi
Şok olarak okudum insan ailesini nasıl siler hemde o kadar şeye rağmen hayret ettim o çocuğun kafasına yüzüğü atarım bı daha suratına bakmam sen tepene çıkarmişsin resmen aklını başına al sonra çok pişman olursun yol yakınken kurtullllllMerhaba. Çok kez bu sayfadan bilgi aldım fakat kayıt olup derdimi hiç anlatmadım. Sizlere fikir danışıp Hayatımı daha doğrusu son yıllardır yaşadığım sorunumdan bahsedeyim. 2019 yılında sevgilimle heyecanlı dolu dolu günler aylar geçirdik. Şubat 2020de evlenme teklifi etti. Mart 2020de aileler tanıştı.Fakat pandemi girdiği için nişan işleri sadece çekirdek ailelerimiz arasında oldu. Fakat sevgililik sürecinde yaşadığımız kavgalar sorunlar çok büyümezdi yada ben alttam alırdım. Hatalı da ben olurdum çoğu zaman fakat insanlarla ilişkilerimde hep yumuşak başlı,sessiz sakin bir insan olduğum için takılmazdım ,bilmezdim sinsilikleri,haliyle bilmediğim şeyler yüzünden hatalara düşerdim. Bunlar bize çok zarar vermezdi. Nişanlım beni çok iyi anlar benimle çok güzel sohbet eder,bana destek olurdu. Hatta bayanlarla bu kadar iyi anlaşabilmesinin sebebinin ailesinde annesi ile birlikte 3ablası olduğunu söylerdi. Neyse nişan yaptık fakat bana derdi ki artık sorumluluklarımız sadece bizi değil ailelerimizide etkileyecek. Pandemide karantinaya girince evlerde görüntülü konışmaya başladık. Kavgalar gürültüler bitmek bilmedi. Evde sinir krizleri geçiriyordum.Annem babam gördükçe nişanlımı birkaç kez uyardı fakat biz yine kavga eder,istemesemde bunu vücut dilimle hep yansıttım aileme. Yeri geldi aileme anlattım derdimi.Sonra baktılar önümüzü alamıyorlar.2020 Ağustos’ta Nişan attı ailem. Hemde düğünüme 3 hafta kala. Ben yürüyen ölüydüm bunu istemiyordum,çözümün böyle olmasını beklemiyordum fakat bir şekilde ailemi ikna ettim de nişanlımda ailemden ailen özür dileyecek. Siz geleceksiniz dediler.Bana çok söylense de ailem onurlar yerle bir oldu dese de benim için kalktık onlara gittik. Babamın içinden hiç çıkmadı bu. Sonra tekrar başladık ve sorunlr hastalıklar bitmedi. O süreçte ailem onu görmek istemediğini dile getirip kendiniz karar verim edin dedi. Fakat parmağımızda 1sene boyunca alyanslarımız olmadan,aileler bir kere bile iletşim kurmadam,hep ben onların ailesine giderek yılı devirdik.ailem onu görmek istemiyoruz dedikçe aslında hep beklemişler,ben bunu anlamadım bile. Seven erkek gelir bir şekilde aileye kendini de sevdirmeye affetirmeye çalışır. Çünkü ilk nişan atma sebeplerimizde bana hakaretler,laf söylemeler,aileme saygı duyacaksın diye baskılardan kaynaklanmıştı. Neyse bu seneki olayımız ise şurada patlak verdi. Haziran 2021de düğün tarihi aldılar bana söylediler, bende aileme söyledim. Fakat onlardan bir büyük arayıp haber vermedi taa Ağustos ayında düğüne bir ay kala babam babasıyla görüştü. Ve biz bu işi istemiyoruz düğüne bir ay kala eşe dosta haber verir,kızım posta güvercini mi siz kızıma değer vermediniz,etmediniz,damat bey ortada yok. Bir olır gelir konuşmayız etmeyiz,iki olur konuşmayız ama üçte bizde kıyamayız utanırız derken kimse bizimle iletişim kurmadı diye nişan atmak istediklerini söyledi. Nişanlımda aileme artniyetli,kötü kalpli,kibirlerinden peşlerinde yatacak gezecek damat bulamadıklarından böyle bana geçen sene ettiklerimin bedelini ödetmek istiyorlar diye,ailen seni hor görüyor diye,bana sürekli onlardan nefret ettiğini söylüyor. Bu işin olacaksa ailemden sıyrılıp nikahla olmasını istiyor. Aileni bırak gel diyor zamanla affederler diyor. Fakat ben sevgimi falan bir kenara bırakıyorum ama kendi benliğime yakıştıramıyorum. Ordan da yine dem vuruyor bana işte sen ikinci kez elaleme rezil oluyorsun da nikah kıyınca mı ayıplıcaklar seni ailen utansın bu hale getirdiğine diye sürekli beni bastırıyor. Demeyinki sen göremiyormusub düşünemiyor musun? O kadar aklı başında bir insandım ki ama bir şeye 40defa aynısını söylerseniz insan bir zaman sonra kendinden şüphe duyar hale geliyor, işte bende tam o noktadayım. Yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum
Ayrıl aileni üzmeMerhaba. Çok kez bu sayfadan bilgi aldım fakat kayıt olup derdimi hiç anlatmadım. Sizlere fikir danışıp Hayatımı daha doğrusu son yıllardır yaşadığım sorunumdan bahsedeyim. 2019 yılında sevgilimle heyecanlı dolu dolu günler aylar geçirdik. Şubat 2020de evlenme teklifi etti. Mart 2020de aileler tanıştı.Fakat pandemi girdiği için nişan işleri sadece çekirdek ailelerimiz arasında oldu. Fakat sevgililik sürecinde yaşadığımız kavgalar sorunlar çok büyümezdi yada ben alttam alırdım. Hatalı da ben olurdum çoğu zaman fakat insanlarla ilişkilerimde hep yumuşak başlı,sessiz sakin bir insan olduğum için takılmazdım ,bilmezdim sinsilikleri,haliyle bilmediğim şeyler yüzünden hatalara düşerdim. Bunlar bize çok zarar vermezdi. Nişanlım beni çok iyi anlar benimle çok güzel sohbet eder,bana destek olurdu. Hatta bayanlarla bu kadar iyi anlaşabilmesinin sebebinin ailesinde annesi ile birlikte 3ablası olduğunu söylerdi. Neyse nişan yaptık fakat bana derdi ki artık sorumluluklarımız sadece bizi değil ailelerimizide etkileyecek. Pandemide karantinaya girince evlerde görüntülü konışmaya başladık. Kavgalar gürültüler bitmek bilmedi. Evde sinir krizleri geçiriyordum.Annem babam gördükçe nişanlımı birkaç kez uyardı fakat biz yine kavga eder,istemesemde bunu vücut dilimle hep yansıttım aileme. Yeri geldi aileme anlattım derdimi.Sonra baktılar önümüzü alamıyorlar.2020 Ağustos’ta Nişan attı ailem. Hemde düğünüme 3 hafta kala. Ben yürüyen ölüydüm bunu istemiyordum,çözümün böyle olmasını beklemiyordum fakat bir şekilde ailemi ikna ettim de nişanlımda ailemden ailen özür dileyecek. Siz geleceksiniz dediler.Bana çok söylense de ailem onurlar yerle bir oldu dese de benim için kalktık onlara gittik. Babamın içinden hiç çıkmadı bu. Sonra tekrar başladık ve sorunlr hastalıklar bitmedi. O süreçte ailem onu görmek istemediğini dile getirip kendiniz karar verim edin dedi. Fakat parmağımızda 1sene boyunca alyanslarımız olmadan,aileler bir kere bile iletşim kurmadam,hep ben onların ailesine giderek yılı devirdik.ailem onu görmek istemiyoruz dedikçe aslında hep beklemişler,ben bunu anlamadım bile. Seven erkek gelir bir şekilde aileye kendini de sevdirmeye affetirmeye çalışır. Çünkü ilk nişan atma sebeplerimizde bana hakaretler,laf söylemeler,aileme saygı duyacaksın diye baskılardan kaynaklanmıştı. Neyse bu seneki olayımız ise şurada patlak verdi. Haziran 2021de düğün tarihi aldılar bana söylediler, bende aileme söyledim. Fakat onlardan bir büyük arayıp haber vermedi taa Ağustos ayında düğüne bir ay kala babam babasıyla görüştü. Ve biz bu işi istemiyoruz düğüne bir ay kala eşe dosta haber verir,kızım posta güvercini mi siz kızıma değer vermediniz,etmediniz,damat bey ortada yok. Bir olır gelir konuşmayız etmeyiz,iki olur konuşmayız ama üçte bizde kıyamayız utanırız derken kimse bizimle iletişim kurmadı diye nişan atmak istediklerini söyledi. Nişanlımda aileme artniyetli,kötü kalpli,kibirlerinden peşlerinde yatacak gezecek damat bulamadıklarından böyle bana geçen sene ettiklerimin bedelini ödetmek istiyorlar diye,ailen seni hor görüyor diye,bana sürekli onlardan nefret ettiğini söylüyor. Bu işin olacaksa ailemden sıyrılıp nikahla olmasını istiyor. Aileni bırak gel diyor zamanla affederler diyor. Fakat ben sevgimi falan bir kenara bırakıyorum ama kendi benliğime yakıştıramıyorum. Ordan da yine dem vuruyor bana işte sen ikinci kez elaleme rezil oluyorsun da nikah kıyınca mı ayıplıcaklar seni ailen utansın bu hale getirdiğine diye sürekli beni bastırıyor. Demeyinki sen göremiyormusub düşünemiyor musun? O kadar aklı başında bir insandım ki ama bir şeye 40defa aynısını söylerseniz insan bir zaman sonra kendinden şüphe duyar hale geliyor, işte bende tam o noktadayım. Yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum
Bu adamı daha nasıl seviyorsun yaaMerhaba. Çok kez bu sayfadan bilgi aldım fakat kayıt olup derdimi hiç anlatmadım. Sizlere fikir danışıp Hayatımı daha doğrusu son yıllardır yaşadığım sorunumdan bahsedeyim. 2019 yılında sevgilimle heyecanlı dolu dolu günler aylar geçirdik. Şubat 2020de evlenme teklifi etti. Mart 2020de aileler tanıştı.Fakat pandemi girdiği için nişan işleri sadece çekirdek ailelerimiz arasında oldu. Fakat sevgililik sürecinde yaşadığımız kavgalar sorunlar çok büyümezdi yada ben alttam alırdım. Hatalı da ben olurdum çoğu zaman fakat insanlarla ilişkilerimde hep yumuşak başlı,sessiz sakin bir insan olduğum için takılmazdım ,bilmezdim sinsilikleri,haliyle bilmediğim şeyler yüzünden hatalara düşerdim. Bunlar bize çok zarar vermezdi. Nişanlım beni çok iyi anlar benimle çok güzel sohbet eder,bana destek olurdu. Hatta bayanlarla bu kadar iyi anlaşabilmesinin sebebinin ailesinde annesi ile birlikte 3ablası olduğunu söylerdi. Neyse nişan yaptık fakat bana derdi ki artık sorumluluklarımız sadece bizi değil ailelerimizide etkileyecek. Pandemide karantinaya girince evlerde görüntülü konışmaya başladık. Kavgalar gürültüler bitmek bilmedi. Evde sinir krizleri geçiriyordum.Annem babam gördükçe nişanlımı birkaç kez uyardı fakat biz yine kavga eder,istemesemde bunu vücut dilimle hep yansıttım aileme. Yeri geldi aileme anlattım derdimi.Sonra baktılar önümüzü alamıyorlar.2020 Ağustos’ta Nişan attı ailem. Hemde düğünüme 3 hafta kala. Ben yürüyen ölüydüm bunu istemiyordum,çözümün böyle olmasını beklemiyordum fakat bir şekilde ailemi ikna ettim de nişanlımda ailemden ailen özür dileyecek. Siz geleceksiniz dediler.Bana çok söylense de ailem onurlar yerle bir oldu dese de benim için kalktık onlara gittik. Babamın içinden hiç çıkmadı bu. Sonra tekrar başladık ve sorunlr hastalıklar bitmedi. O süreçte ailem onu görmek istemediğini dile getirip kendiniz karar verim edin dedi. Fakat parmağımızda 1sene boyunca alyanslarımız olmadan,aileler bir kere bile iletşim kurmadam,hep ben onların ailesine giderek yılı devirdik.ailem onu görmek istemiyoruz dedikçe aslında hep beklemişler,ben bunu anlamadım bile. Seven erkek gelir bir şekilde aileye kendini de sevdirmeye affetirmeye çalışır. Çünkü ilk nişan atma sebeplerimizde bana hakaretler,laf söylemeler,aileme saygı duyacaksın diye baskılardan kaynaklanmıştı. Neyse bu seneki olayımız ise şurada patlak verdi. Haziran 2021de düğün tarihi aldılar bana söylediler, bende aileme söyledim. Fakat onlardan bir büyük arayıp haber vermedi taa Ağustos ayında düğüne bir ay kala babam babasıyla görüştü. Ve biz bu işi istemiyoruz düğüne bir ay kala eşe dosta haber verir,kızım posta güvercini mi siz kızıma değer vermediniz,etmediniz,damat bey ortada yok. Bir olır gelir konuşmayız etmeyiz,iki olur konuşmayız ama üçte bizde kıyamayız utanırız derken kimse bizimle iletişim kurmadı diye nişan atmak istediklerini söyledi. Nişanlımda aileme artniyetli,kötü kalpli,kibirlerinden peşlerinde yatacak gezecek damat bulamadıklarından böyle bana geçen sene ettiklerimin bedelini ödetmek istiyorlar diye,ailen seni hor görüyor diye,bana sürekli onlardan nefret ettiğini söylüyor. Bu işin olacaksa ailemden sıyrılıp nikahla olmasını istiyor. Aileni bırak gel diyor zamanla affederler diyor. Fakat ben sevgimi falan bir kenara bırakıyorum ama kendi benliğime yakıştıramıyorum. Ordan da yine dem vuruyor bana işte sen ikinci kez elaleme rezil oluyorsun da nikah kıyınca mı ayıplıcaklar seni ailen utansın bu hale getirdiğine diye sürekli beni bastırıyor. Demeyinki sen göremiyormusub düşünemiyor musun? O kadar aklı başında bir insandım ki ama bir şeye 40defa aynısını söylerseniz insan bir zaman sonra kendinden şüphe duyar hale geliyor, işte bende tam o noktadayım. Yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum