Evet derya çok haklısın.Kendi işinde olsa başında durmazsan olmuyor.Ama maaşla çalışan annelerin yanında bizim rahatlığımızdan bahsettim ben.Günde 1-2 saat uğrayıp, işleri programladıktan sonra, çok acil bir şey olmadığı sürece çocuğuna vakit ayırabilirsin hastalandığında filan.Ama maaşla çalışanların böyle bir lüksü yok, çocuk evde hasta bile olsa çok ağır bir durumu olmadığı sürece serpilin nöbetini devretmesi , işe gitmememsi gibi bir olanağı yok.
Evet evde olsaydın yapardın, çünkü evde olunca zaten bir tanesi ile ilgileniyorsun, ikincisi ile de bu arada ilgilenir çıkardın.
Burcu senin için çok zor olur ama, bence 8-10 yaşındayken düşünürsen 2. çocuğu elvin için çok daha kolay olur alışma süreci.
Benimkilerin arasıda 19 ay biri ocak biri ağustos doğumlu...ama küçümsenicek kadarda kolay değil sedacım...bir tane çocuk varsa o uyuyosa sende uyuyabiliyosun..ne bileyim bi tane olunca tutup elinden her yere gene gidebiliyosun..ama iki tane olunca öle olmuyo...biri uyusa öbürü uyumuyo...iki taneyle bilmiyorum benmi beceremiyorum ama dışarı çıkamıyorum....o yüzden evde daha kapalı kalıyosun...e zaten dışarı çıkıcak olsam...bi birirnin altını değiştir üstünü giydir...sonra öbürüne yap aynı şeyleri ..e sonra çantanı kazırla kendini hazırla derkennn..yok diyorum bazen hiç çıkmayayım daha iyi..Amaaaaaa..
Şimdi kızıma sarıl abiye diyoruz o küçücük kollarıyla abisine bir sarılışı var göğsüne bastırıp:) bide öper ohhhh der dudakları uzatıp.. ömre bedelll....
Bazen abisi 'gel Zeynep bek sana ne anlatıcam ' diyor öbürü hayranlıkla onu izliyo..e bazen kavga ediyolar bazen kıkır kıkır kıkırdıyolar...kovalıyolar birbirlerini...o zamanlar iyiki olmuşlar diyosun...mesela okuldada hiç yalnız kalmıycaklarını düşünüyorum..yada serviste..
Herşeyin avantajlarıda var dezavantajıda...
valla sennurcum çok doğru söylüyorsun. benimde yapma imkanım olsaydı eğer sevda gibi peşpeşe yapardım. hatta ikiz olsaydı ne güzel olurdu. bi defada bitirirdim ikisinide. zor olurmuydu evet olurdu ama bi çırpıdada biterdi. sevda dışarı çıkamama işini çok iyi anlıyorum. ben bi taneyle yapamıyorum bu işi sen iki taneyle yapamadığına üzülme bence. çağan bebekken görürdüm vanda. biz anne baba çağan çıkardık millet tek kadın iki çocuk biri taş çatlasın 2 yaşında ddiğeri kucakta bebek . nasıl beceriyolar derdim. beceren beceriyo işte.
dün nöbetçiydim. akşam aradım çağan ağlıyo anne burnum çok kötü akıyo vütten eve gel diyo. nasıl geleyim dedim nöbetçiyim abilere bakıyorum burda dedim. ama anne bak bende hastayım nolur gel vütten vütten. bana bakarsın diyor. haklı çocuk işim hastaya bakmaksa eğer o da hasta. anlattım gelemeyeceğimi tamam dedi ama o an içim gitti anlatamam. sabahta uyanmışlar anne biz seni almaya gelmiycekmişiz nasıl olcak şimdi bu böyle diyor. bende mesai günü olduğunu anlattım okula gitmen lazım akşama görüşcez dedim. tamam dedi. ama ateşi çıkacak gibiymiş. babası şurup içirip yollamış inşallah çıkmaz hastalıktan kurtaramadık çocuğu. eve bi geldim herşey ortada yemişler atmışlar wc ye girdim lazımlığı boşaltmış eşim ama yıkamamış bi düşünmemiş kuru kaka nasıl temizlenir o an yıkasa ben uğraşmamış olurum ama düşünmemiş işte. bu şartlar altında da olsa bile şu an ikinci çocuğum napardım acaba...
neyse ben bi duş alıp ibadet edip yatıcam. sonra görüşürüz..
Günaydınlar herkese,
Sennur sana bir açıdan katılıyorum.Evet kardeş en güzel miras bir çocuk için.Ama herkes 3 yaş demesine rağmen ben 1-1,5 yaşındayken 2. çocuğun yapılması taraftarıyım.Senin, sevdanın, filizin çocuklarınızdaki yaş aralığı bence ideal.İlk çocuk daha kıskançlığın ne olduğunu öğrenmeden evin içinde yaşayan bir birey daha oluyor ve onunla birlikte büyümeye daha kolay alışıyor.
Evet zorlukları var, her ikisine de o yaşlarda göstermen gereken ilgi var, anneler çok büyük zorluklar yaşıyorlar.
Fakat benim ilk çocuklarımın arası 3,5 yaş.Kızım , oğlum doğduğunda psikolojik sorun yaşadı.Herkesin ilgisi ondayken kardeşi o ilgiyi böldüğünden dolayı kabul edemedi. Oğlum her zaman için ablasını korurdu, ama kızım hiç bir zaman için kardeşini kabul etmezdi.Bir şey alacak olsak Batıkan, anne ablamada alaım derken, begüm sadece kendisine alınsın, kardeşine alınmasın diye düşünürdü.Uzunca bir süre bu böyle yaşandı.Ne zaman 10-13 yaşlarına geldiler, kabul etmeye başladı diyebilirim.
Akıllı çağan, anneyi getirmek için bahane hazır:))Ben de hastayım, sen hastalara bakacaksan bana da bakmak için gel.
Kendi işi dışında çalışmak zorunda olanların işi çok zor. Hele de senin gibi nöbetçi olanlar. Gece çocuk anneyi yanında istiyor, akşam eve geldiğimde yatıncaya kadar oyunlar oynuyoruz, ama yatarken illaki benim onu yatırmamı istiyor.Sabah çıkarken, kaçarak çıkmak zorunda kalıyorum, gördüğünde annecim gitme diye ağlıyor. Ama hiç olmazsa benim içim rahat, herhangi bir sorun olursa, raharsızsa, işimi bırakır giderim çocuğumun yanına.Sizlerin öyle bir durumu yok.Allah kolaylık versin size. Bir de çocukların yaptığı duygu sömürüsü , insanın içini parçalıyor.
Geçmiş olsun bu arada size.Çocuklar kreşte kapıyorlar yaaa.Allaha şükür bizim şimdilik hastalık sorunumuz yok, ama yemek sorunumuz had safhada devam ediyor.
herkese merhabalar umarım herkes iidir....
ben yapmak istiyorum bi tane daha ama yemiyo işte...alıştım rahata şimdi eğer öle olursa çalışamam artık bi tane çocuğu bırakmak zor 2sini nasıl kimde bırakıcam annem 2sine nasıl bakar
ben bi yandan elvin 10 yaşına gelince yapmayı düşünüyrm yaşım 30 olucak ozaman en azından az da olsa bana yardımı olur bi yandan da diyrm kendime burcu boşver yap şimdi araları fazla olmasın ama hangisi iyi hangisine karar vericem bilmyrm
ben şimdiden 32 oldum :))) çok zamanım yok ikinciye... ama yapmayı düşünmediğimden problemde yok...
çalışıyorum bakacak kimsem yok...ezgi 18 ay olana kadar işe haftada bir gittim geldim idare ettim..
ama kendi işimde olsa işin başında durmayınca olmuyor...
evde olsaydım yapardım kesin... ama şimdi yapıpta çocugu kreşte bırakamnın ne anlamı var... bakabileceğim kadar cocuk yapmak en iyisi..
illa iki çocuk kardeş diye bir kural zorlamada saçma geliyor bana...
bir tanesine allahım uzun ömür saglık versin... ona en iyi eğitimi, hayatı veriyim yeter bana...
çalışmayan annalere kolay geliyor konuşmak tabi... ben bilirim valla neler cektiğimi...
merhabaa...
ay 2.ciler..ohhh.offf...herkes haklı..1 tane yeter..2.ci miras..ne yapsam ,ne düşünsem boş..bu gidişle yapacak baba da kalmayacak:)
ben şimdiden 32 oldum :))) çok zamanım yok ikinciye... ama yapmayı düşünmediğimden problemde yok...
çalışıyorum bakacak kimsem yok...ezgi 18 ay olana kadar işe haftada bir gittim geldim idare ettim..
ama kendi işimde olsa işin başında durmayınca olmuyor...
evde olsaydım yapardım kesin... ama şimdi yapıpta çocugu kreşte bırakamnın ne anlamı var... bakabileceğim kadar cocuk yapmak en iyisi..
illa iki çocuk kardeş diye bir kural zorlamada saçma geliyor bana...
bir tanesine allahım uzun ömür saglık versin... ona en iyi eğitimi, hayatı veriyim yeter bana...
çalışmayan annalere kolay geliyor konuşmak tabi... ben bilirim valla neler cektiğimi...
valla benim ikinciyi yapamama derdim işten çok sağlık. sağlığım elverseydi zorluğunu falan bi tarafa bırakırdım. sağlık sorunlarıma rağmen ilaçları bırakıp deneyesim geliyo ama bunu eşim asla istemiyo. bende çağana 17 ay kendim baktım. ama ne yalan söyliyim bunalmıştım evde olmaktan. vanda dışarı çıkmak çok zordu lojmanların içine kısılıp kalmıştık gezip dolaşma imkanımız olsaydı bu kadar sıkılmazdım evde olmaktan. bide çalışmaya alışınca insan en azından ben konu komşu ilişkileri gelişemiyo malesef. bi komşuyla nasıl tanışılır nasıl muhabbet edilir nelerden konuşulur bilmem ben. olay mutlaka bi yerden dedikoduya gider. asla hoşlanmam. şü ne gimiş ne pişirmiş evi temizmiymiş belki bu heryerde böyle değil ama ben ilk komşuluk ilişkilerini vanda yaşadım orda da insanlar evlere kısılı kaldıklarından herhalde sırf bunları konuşurlardı ayyy çatlardım.
şimdi yapabilsem devlet artık iki yıl veriyor ücretsiz izni mis gibi valla..
bide ben bu kadar sıkılmama rağmen evde istifa etmeyi falan çok istiyorum ama onada eşim izin vermiyo. milletin kocası çalışma der benim payıma düşende buymuş işte. çok şükür benim kazandığıma ihtiyacımız yok ama en azından deşarj oluyosun diyo. en azından emekliliğin olsun diyo ölümlü dünya banane olcak nerden biliyoruz diyo öyle düşününce de mantıklı. herneyse işte ne istesen boş şu an yaşadığın hayattan zevk almaya bakacaksın. ben şimdi ikinciyi yapamıyorum diye ağlasam sızlansam nolcak yine olmayacak çağan bana yeter çok şükür bi tane oldu ya diyorum. elimde olanlarla ve olmayanlarla mutluyum ben eminim herkeste öyedir.. o yüzden herkes haklı
Serpil çok doğru söylüyorsun:))) Herkes mutlu olacağı şekilde yaşamına devam edecek.2. olur olmaz, belki 3. olur ama bunların hepsi insanların kendi istekleri doğrultusunda devam eder.O konuda herkes kendince haklı.
Sevdacım, bazen yemek konumuz çok iyi bazen çok sorunlu.Bir süre her şeyi yiyor, ama sonra belli bir dönem gün boyu neredeyse hiç birşey yemiyor.Sanırım dönemsel olarak huy değiştiriyor.Son zamanlarda hiç olmazsa 1-2 lokma yemek yesin diye sabah kahvaltılarımız sadece çukulatalı ekmek.Bu sabah bir dilime yakın ekmeği lokma lokma çukulata sürerek verdim.Ama başka hiç bir şey yemedi.
Duyguuu, ne oldu yine bir sorun mu var sizde_?
haftasonunu nasıl geçiricez evde mi. ay hayatımda ilk kez duyuyorum böyle bir cümleyi. 16 yıllık memurum üstelik. bizler hafta sonunun gelmesini iple çekeriz. bu hafta bitmedi deriz yavrularımızla vakit geçirebileceğimiz iki güncük o da fazla geliyorsa bazı insanlara ne biliyim ne diyim. annelik afganistanda da afrikada da amerkada da aynıdır. evde oturanda annedir çalışanda. aklı başında kimse istemediği için çocuk sahibi olmaz istisnalar hariç. biride isteyerek yaparsın üçü de beşide. bana soracak hali yokya kimsenin. kim nasıl anne olmak istiyorsa öyle olur. bende öyle evde oturan anneler biliyorum ki komşumla ki dedikodu yapayım diyeçocuğu çatlasa da anne diye dönüp cevap vermez açar önüne çizgi filmi oyalansında bende rahatça oturayım diyen. bu işin bunları konuşarak biteceği yok. kim nasıl anne olmak istiyorsa öyle anne olur. buda kimseyi ilgilendirmez. kaliteli zaman geçirmek saçma mı geldi. s. pektuna demişsiniz anne şuna denir diye o zaman oda uydurma bi laf çünkü çocuklarınızla kaliteli zaman geçirin diyen de kendisi. çocukla zaman geçirmek demek onun altını almakla karnını doyurmak la anlatılacak bitecek bi şey değil. çalışan insan sanki çocuğunun altını almıyo karnını doyurmuyo ne kadar tuhaf. yeni konuşmaya başlayan çocuk bakıcısına anne diyorsa bunda ne tuhaflık var. bakıcı annedir ona anne diyen birileri vardır ortada da oda anne demiştir. anne ilk başlarda çocuk için isimdir. başka bişey değil. akşam neden koşa koşa kendi annesine gider peki o çocuk. anne dediği kişinin yanında kalmaz. bilmiyorum neye sinirlenmişsin sennur ama bende gerildim yazdıklarını okuyunca. yaram olduğundann falan değil sinirlenmem.çalışanlar ve çalışmayanlar diye grup mu olcaz şimdi. annelik anneliktir o kadar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?