hoşbulduk cnm
ben böyle durumlarda ikiz üçüz annelerini düünüyorum, demekki yapılabiliyor onlar yapabiliyorsa bizde yapabilir öle değilmi hazır biri elden ayaktan çıktı kendi kendine yemek yiyebiliyo filandaha az oyalıyo beni,
bekarken hiç zamanımın olmadığından ikayet ediyordum, evlendim bir evin sorumluluğunu aldım hiç zamanım yokken onada zaman bulmaya başladım :) yine şikayet ama zamanım yok kitap okuyamıyorum kendime zaman ayıramıyorum diye:) sonra işe girdim onada zaman ayırdm çocuk oldu onada ayırdım
demekki benim tembelliğimmiş diyorm şimdi demekki isteyince herşeye zaman ayırabiliyoruz, sadece istemek gerekiyor
ama neyi istemediğimi iyi biliyorum kardeşer arasında yaş farkını istemiyorum ikisini birlikte büyütüp kocişimle daha çok vakit geçirmek istiyorum, diğeride olsun büyüsün de okula gitsinler akşam uyusunlar bize filim izleyelim istiyorum çok şeymi istiyorum yaaaa, he birde rahatça gezebilmek istiyorum, şimdi biri büyüyüp tam o rahatlığa erişirsem yeniden anne olmaya cesaret edemem diye korkuyorum, çünkü ikinci istediğim kadar büyüyene kadar ben yaşlanmış olucam :)
evettt yaaa çok yaramaz çok çabuk sıkılıyo ama ben ondan daha hızlı sıkılıyorum ne yazıkki içimden oyun oynamak gelmiyo kendimi zorluyorum oynamak için kıyamam aslında oyun oynaam çok huzurlu bir çocuk oluyo tek suçlu benim biliyorum sanırım ben kötü bir anneyim,
nerede buluşuyorsunuz peki varmı başka bir konu bende katılıym, arkadaşım anlattı kızlar tanışıp arkadaş oluyorlar alışveriş merkezlerinde filan buluşuyorlar diye, yeni arkadaşlar istiyorum ben oğluşum içinde