merhaba kızlar,
şunu çok merak ediyorum.
ben evlendikten sonra benim ailem eşim oldu.
tabi ki kendi ailem silip atmadım ama önceliklerimi hep eşimden yana kullandım.
hiçbir problemimde ailemi karıştırmadım onlara bir tek kavgamızı bile anlatmadım.
güven de(eşim) yapmadı bunları.kendi aramızda çözmeye çalıştık hep...
ama malesef güvenin ailesi ben değilim.
hiçbir önceliği benden yana değil.
kızı için öyle belki onu asla 2. plana atmaz ama ben hep dışındayım birşeylerin.
benden saklanan durumlar, bu olay ne zamandan beri var da ben sana söylememiştimler...
ben sığınacak liman olarak onu seçmişken ona sarılmışken onun hala başka tarafa elini uzatması...
içimi acıtıyo, kabullenemiyorum, hazmedemiyorum...
görmesin, gitmesin hiçbirşeylerinde bulunmasın demiyorum siz beni anlarsınız.
ama bir öncelik varsa o da benim,bizim için kullanılmalı diyorum...
diyeceksiniz ki eşinle konuş.
evet doğrusu da bu belki ama bunlara bi başlarsam ağlamaya da başlarım..
derdimi de anlatamam.
iyice aciz duruma düşerim.
hayır yapayalnız da değilim, ailem ben ne zaman istersem destek olur ama ben istersem.
beni niye ve ne zaman böyle kenara itti bilmiyorum.
aciz, çaresiz, kimsesiz mi görünüyorum?
yoksa çok mu belli ettim ona bu kadar tutunduğumu, hayatımın tam ortasına koyduğumu...
bilmiyorum.
canım sıkkın sizlerle paylaşmak istedim.