Anladimki hayat cok acimasizmis
Anladimki esimden baska kimsem yokmus
Anladimki ben alttan aldikca insanlar mutlu oluyomus
Anladimki nazimin gectigini sandigim bir ANNeM dahi yokmus.
Hayatim bir anda altust oldu canim.gergin ve stresli gunler gecirmemin etkisiyle annemle tartistim.Esiminde Edirnede olmamasina ragmen herseyi goze alarak annem cekti gitti.Hayatimda aldigim en buyuk darbeydi bu.Kesinlikle evime ayak basmicaksin,berayda umrumda degil dedi.bana koyan ortada bu denli siddetli yikici tepki vermesine bir neden yoktu.iste bugun annem benim yikimim oldu.beni ve berayi yalniz birakti.inanilmaz aci cekiyorum ama bundan sonra asla gitmicem evine.
Annenin çekip gitmesine çok üzüldüm canım..
Bende annemin dediklerini, isteklerini yapmadığım için, hayatıma müdahale etmesini engellediğim için
benim annem de
hayatımda yok denecek kadar azdır.. Bazen bir bakarsın hiç beklemediğim birgün gelir yardım etmeye çalışır
bazen bir bakarsın hiç olmadık yerde ona en ihtiyacım olan yerde
kapıyı gürültülü bir sesle kapatıp hayatımdan çeker gider..
Artık bir daha ne zaman konuşmak isterse girer hayatıma.. Telefonlarıma çıkmaz, tavır yapar, küser..
Ben kendimi bildim bileli bu durum böyledir.. Annem eskilerin tabiriyle nemrut bir kadındır, dediğim dedik modlarındadır..
Yüksek sesle konuşan,
şiddetle herşeyi çözebileceğini düşünen, kendi doğrularından başka kimsenin doğrularına değer vermeyen,
dinci bir kafayla çocuklarını ve hayatını yönetmeye çalışan, elalemin ne dediğine çok ama çokkk değer veren bir kadındır...
Durum böyleyken inanılmaz ters düşer ve her bir araya geldiğimizde muhakkak münakaşa ederiz..
Evlendiğimde de doğum yaptığımda da
itinayla burnumdan getirmiştir..
Bazen
kendi doğruları uğruna inanılmaz vicdansızlaşabilmektedir..
Yani kısacası ne evlenmemden önce ne de evlenmemden sonra annemden bir annelik görmemişimdir..
Elbette büyütüp bakmıştır, yememiş yedirmiştir, giymemiş giydirmiştir, hakkını yiyemem ama
bir anne şefkati görmemişimdir..
Benim fikirlerime hiçbir zaman saygı duymadığı için bir türlü uyuşamamışızdır..
Durum böyle olunca bende elimi eteğimi çekmişimdir..
Çok fazla samimi değiliz.. Her zaman ben arar sorarım..
Ayrıca kardeşlerimi ve hatta babamı da bana karşı örgütlemiştir.. Bu yüzden onlarda benimle pek samimi olamazlar..
Babamın evlendiğimden beri beni araması bir elin parmaklarını geçmez.. Onda da muhakkak bir sebep vardır..
Çünkü annem için babanın evli bir kızını araması ayıptır, olamaz.. Kızının hamile olduğunu bilmesi ayıptır, hayasızlıktır..
Nasıl olsa birgün çocuk doğacak ya o gün öğrenirse yeterlidir..
Kızını ziyarete hastaneye veya torununu yeni doğduğunda dedesi olarak kızının evine hayırlı olsuna gidemez,
bu tamamen ayıptır, hayasızlıktır, günahtır.. Yani adım atsanız bazen tedirgin olursunuz annemin yanında..
Eeee hayatın içinde yaşarken bütün bunlara ayıp diyen bir insanın yanında da
aman şunu yaparsam şimdi ayıp olur mu acaba diye düşünerek yaşamak da çok rahatsızlık verici bir durum olduğu için
ilişkilerini sınırlı tutup ayıpları azaltmak beni ve eşimi daha çok mutlu etmektedir..
Durum böyle olunca da zor günde, kötü günde yanımda kala kala bir sevgili eşim kalmıştır, o da bana yetmektedir..
Ben her zaman şunu söylerim, kendi çocuğunu sevmeyen torununu hiç sevemez, asla inanmıyorum, sevemez..
Boşver canım sen şimdi hiç üzülme.. Zamanla hem sen hem de annen unutursunuz, konuşursunuz..
Gelir Beray'ı da sever, koklar.. Ama hiçbir şey eskisi gibi olmuyor işte..
Bu arada dün inanılmaz kötü bir gündü,
dünün elektriği çok kötüydü..
Hatta eşime direk şöyle dedim: Hayatım bugün kendimi çok kötü hissediyorum..
Sana karşı herhangi bir kötü söz veya davranışta bulunursam beni şimdiden affet..
Yani kötü birşey yaşamadık ama benim hiç tadım tuzum yoktu..
Herkese güzel bir gün diliyorum..
Allah Van'da yaşayan insanların da yardımcısı olsun.. Yaşadıkları durum çok acı..
İnanın bizzat gidip yardım çalışmalarına katılmayı çok isterdim..