sebepsiz sıkılıyorsun,ağlamak istiyorsun,insanlardan uzaklaşmak.. hatta herkesin işi rast gidiyorda sadece seninki gitmiyor sanıyorsun.. bazen hayattan bir beklentin olmuyor.. düşünemiyorsun çünkü ilerisi karanlık...
ben bu aralar gelecekle ilgili hayaller kuramıyorum biliyor musun?bebekli bütün insanlar bana çok mutlu görünüyor.. mesela bugün kuzenimin bir konuda işi rast gitmedi,nedense hayat hep aksi yönde gidiyor dedi.. bende içimden en azından çocuğun var,gerisi hikaye....
aslında yanlış yapıyoruz ergitesss... böyle gidersek halimiz kötü...
açelya canım çok haklısın.ben çocuk tan çok yalnızliktan sıkıldım.herkesin bir ailesi var gidiyor geliyor ben ise yalnızım.bebeğin olmamasıda sıkıyor üzüyor beni.ama belkide bu imtihanım sabretmem gerekirken üzülüyorum.kuluz işte aciziz belkide bu bizim için hayırlı.rabbim bilir ona sığınıyorum.herşeyin hayırlısını diliyorum.bazen kendimi çok kimsesiz hissediyorum sanki ölsem kimse yok sahip çıkmaz gibi.acaba psikolojimmi bozuk bilemiyorum nadir geliyor bana bu sıkıntı ama bu bile beni çok üzüyor.kendimi şükürsüz kanaatsizmişim isyan ediyormuşum gibi hissediyorum ama isyan değil çaresizlik.rabbimden gelen herşeye şükür.dünkü psikolojiyi inşallah birdaha yaşamam.çünkü beni çok etkiledi.