canım ilkay elinden geleni yapıyor, evde koşturuyor, ben bu eve gidince sadece yemek yapıyorum. yani dün öyle oldu. eşim arkamdan topluyo dağınıklıklarımı. ama evin o dağınık hali sinirlerimi bozuyor... bir de sabah kahvaltı yapamazsam gergin oluyorum şu an olduğu gibi. evim üç dk mesafede, cumartesi de çalışmıyorum; ama bu haftasnu şehirdışındaydım ve şu an evin bütün işi duruyorsanırım benim sorunum eşime kendime çok zaman ayırmam, evi boşlamam. yine de öğle araları son 15 dkda yemek yiyorum nerdeyse her gün. onun dışında sürekli koşturuyorum evde. işyerindeki işleri de aksatıyorum. cuma gelsin istiyorum
üzülme canım ya.. umarım atlatılabilir sorunlardır.. bende o kadar sıkılıyorum ki bazen bizde tartışıyoruz ama inan ufak bir atınca tüm kederim yok oluveriyor akşama kadar öyle çok özlüyorum ki ufak tartışmalar renk katıyor.. Allah büyük dert ve kederlerden göstermesin.. bazen annemi özlüyorum telefonda saatlerce konuşsan bile göz görmeyince gönül katlanmıyor ..
insan üzülüyo bi demadem altından kalkamıcaktım niye evlendim diyorum bazen kendime
aslen eskişehirliyim eşimle üniv.de tanıştık 5.yılımızda evlendik.. şu aralar evdeyim can sıkıcı oluyor biraz e birde aile özlemi var tabi.. şimdi konyada yaşıyoruz eşimin işi sebebiyle bu şekilde benim.. siz neler yaparsınız ? :)
yok canım o kadar büyük kavgalarımız yok çok şükür .. ben annem yakınımda olmasına rağmen çok özlüyorum.. sen daha uzaktasın Allah yardımcın olsun canım.
işte bunu deme..altından kalkılamayacak bir şey yok ..yeter ki sağlığımız iyi olsun..güzel bir planlama ile bazen her şey çözülür..
evet bazen evdeki hesap çarşıya uymaz ama o zamanları da tolere etmek gerekiyor.havlu atmak olmaz hemen..
oo yarım hemşerim sayılırsın..konyayı bilirim, konyalı kardeşim gibi sevsdiğim bir dostum var.kankam hatta
alışma süreçleri biraz sancılı geçiyor sanırım..ben de alıştırsam iyi olacak kendimi..
ben konunun yine en ihtiyarlarından..yaşım 30 , istanbul dayım, muhasebeciyim,aslen karadenizliyim, hırçın ve sert
ama genelde severler beni işte..sağolsunlar.
ilk 2 ayımda o kadar çok zorlanmıştım ki canım tamamen aileler kültürler farklı.. tamamen farklı bir hayata atılıyorsun ve tamamen hayatın yükü omuzlarına biniyor.. konya ve eskişehir kültür ve yaşayış bakımından açık ara farklı.. kayınvalidemlerle yakın oturuyoruz saolsun çok tatlı bir insan bana hiç zorluk çıkarmadı çok seviyorum kendisini ama bazen gelin kaynana ilişkisi oluyor malesef.. bu sebeple hayat daha zorlaşıyor.. sen üzme kendini umarım atlatırsın sıkıntılarını ailen sana en büyük teselli yanında olmalarıyla.. insan ailesinin yanında olunca daha bi güvende hissediyor..
ben ailemi hiç aramıyorum ya, çok tuhaf :44: bu konuda kendime kızmaya başlıcam. burda bakıyorum uzakta olanlar özlüyor. sanırım ben bir sene tek başıma uzak yaşadığım için alıştım, tek başına hayat çok zordu, tamir alışveriş her şey sana bakıyor. şimdi yüküm hafifledi diye aileyi falan da aramaz oldumiki üç günde bir knuşuyorum ama hala gitmedim, inşallah yılbaşından sonra
kaynanamlada yakınım benama Allahtan kaynanalık yapmadı bana. her gün arar bi ihtiyacın varmı diye. bazen yemeklerle gelir kapıya bugün yemek yapma ben yaptım diye ilk günler çok kızardımda niye getiriyo ben yemmek yapmayı bilmiyomuyum diye eşimin başına ekşirdim sonradan anladım kadının kötü bi niyeti olmadığını. ben biraz fesatım galiba
kızlar sizler karadenizin neresindensinizbenim eşim trabzonlu küçüklüğümden beri trabzona gitmek istemişimdir, sonra orda okumak istedim olmadı. bir baktım trabzonlu adamla evlenmişim taç'ın trabzonlu nevresim takımını aldım öyle hevesliymişim ki, bazıları o ne erkek gibi dedi ama aldım, çok seviyorum çünkü. hatta yakın zamanda sersem keşke, bizimki daha bir mutlu olsun ve şu an trabzon kütüğüne bağlıyım, hayat insanı nerelere getiriyor
taa görüşürken planladığımız şeyleri yapmıyoruz. birlikte kitap okuyacaktık, iki kere oturup okumuşuzdur. birlikte namaz kılacaktık, sadece sabahları yapabiliyoruz onu da her zaman değil. düzenimiz oturmadı ve huzursuzumyoksa dediğin gibi hayal gibi bir evlilik... her gün birbirimizin yüzüne söylüyoruz, iyi ki seninle evlenmişim diye, iyi ki beni seçmişsin diye. ben işleri yapmıyorum, o yapıyor, düzenliyor sırası gelince.. silkelenip kendime gelmem lazım. sabah geç uyandık, benden yarım saat geç uyandı diye sinirleniyorum sanırım ona. garibim benim, halbuki hep kıymetini bilmeye çalışıyorum. geçen de son iki saatlik saat diliminde hep yanağımdan öptün diye oturup surat asmıştım. adetim yaklaşıyor ondan galiba, her şeye takılmaya başladım
eylül başakcım biz senle yeni tanışıyoruz bu arada ben de yasemin istanbulda oturuyorum 23 yaşındayım 3 aylık evliyim.genelde uyumlu ve sevecen bi kızım balık burcuyum yeterince tanıtım yaptım galiba neyse konumuza dönelim. canım evliliğin ilk zamanları zaten sürekli akrabalar el öpmelerle geçti. bişey anlayamadık eve adapte olmam gerçekten çok zor oldu. ilk bir ay ağlamadığım gün yoktu şimdide iki gün gtmesem annem babam küsüveriyo. onlara gtsem eşim kızmaya başlıyo iki günde bir niye gdiyosun diye. evimi ihmal etmekte istemiyorum kaldım arada böyle işte:18::18::18:
kaynanamlada yakınım benama Allahtan kaynanalık yapmadı bana. her gün arar bi ihtiyacın varmı diye. bazen yemeklerle gelir kapıya bugün yemek yapma ben yaptım diye ilk günler çok kızardımda niye getiriyo ben yemmek yapmayı bilmiyomuyum diye eşimin başına ekşirdim sonradan anladım kadının kötü bi niyeti olmadığını. ben biraz fesatım galiba
bende iki sene yalnız yaşadım üniversitede tek başına düşünbende hani evlenince zorlanmam zaten alıştılar diye düşünürken daha bi üstüme düşmeye başladılar:18: eşime de kızamıyorum gtmek istemiyo diye çünkü haklı. ben onun ailesine gderken binbir suratla gdiyorum
kızlar sizler karadenizin neresindensinizbenim eşim trabzonlu küçüklüğümden beri trabzona gitmek istemişimdir, sonra orda okumak istedim olmadı. bir baktım trabzonlu adamla evlenmişim taç'ın trabzonlu nevresim takımını aldım öyle hevesliymişim ki, bazıları o ne erkek gibi dedi ama aldım, çok seviyorum çünkü. hatta yakın zamanda sersem keşke, bizimki daha bir mutlu olsun ve şu an trabzon kütüğüne bağlıyım, hayat insanı nerelere getiriyor
yaaa aynısı banada oluyordu.. bende kızıyordum ben yapamıyormuyum sanki eşim benim yemeklerime alışamayacak diye.. ilk zamanlarda kızdım ama hakkaten kadıncağız iyi niyetinden sevgisinden dolayı yapıyor.. bende gündüz çay demleyip çaydanlığımla gidiyorum :) anne ben geldim hadi çay içelim diye oda seviniyor boyle olunca.. kayınpederim bana dün panço almış hediye.. çok sevindim baya bi önce bakmıştım ama düğün borcumuzdan dolayı hiç alalım diye eşime soylemedim. Allah da kalbime göre vermiş sanırım :) teşekkür olarak akşam çayına gittik kurabiye yaptım.. ama hakkaten kötü niyetle insan bie yere varamıyor.. Naapalım yani sonucta eşimin annesi huzursuzluk çıkarsam eşim mutsuz olcak o mutsuz olunca bende mutsuz olucam.. ne kadarda bencilim değil mi :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?