ben bu sayfalarda okadar çok dolaştımki küçücük bir umut aradım şimdide beni okuyanlara umut olmak istiyorum eve hamileyim rabbim ne güzel bir duygu sonunda bende hamileyim diyebiliyorum neler çektim neler yaşadım bilirsiniz burayı okuyorsanız eminim sizde aynı şeyleri yaşıyorsuunuz içinizin acıması orda dursun bebeginize özlem kocanıza haksızlık hissi ve çevrenin durmayan dili dedikodusu herşeye bir bahane ya buyun kısa ya kilolusun ya çok zayıfsın mutlaka olmaması için seni üzecekleri bir sebep vardır kimse rabbim ol desin demez habire bahane bulunur...bende yaşadım aynı şeyleri okadar özlemle bekledimki içimi güldürecek melekleri melekleri diyorum çünkü ben ikiz anne adayıyım :) hala korkuyorum ya bebeklerime birşey olursa diye buda bizim bu hayattaki sınavımız rabbim kimseyi evlatsızlıkla sınamasın ...bende sizlere umut olayım diye başladım yazmaya bu şekilde umut olmak isteyenler hikayesini paylaşır diye ümit ediyorum uzunca yine anlatırım soru sormak isteyen bana istediği soruyu sorabilir bildiğim kadarıyla cevaplarım
şöylece bilğilerimi yazayım
yaş:29
6 yıllık evliyim eşimde sorun yoktu bende pko teşhisi konuldu 3 yıl önce bir boş gebelik geçirdim dogal yolla ilk tüp bebek tedavim 2 embriyo transferim oldu transfer sonrası 11ci gün betahcg:389 13 cü gün beta hcg degerim:775
şöylece bilğilerimi yazayım
yaş:29
6 yıllık evliyim eşimde sorun yoktu bende pko teşhisi konuldu 3 yıl önce bir boş gebelik geçirdim dogal yolla ilk tüp bebek tedavim 2 embriyo transferim oldu transfer sonrası 11ci gün betahcg:389 13 cü gün beta hcg degerim:775