valla canım bu tarz duygular insanın içinden geliyor, çevrendekiler ne derse desin, ne yaparsa yapsın, önemli olan senin gönlündeki bayragın yarıya inmiş olup olmamasıdır.
ben asker kızıyım o yuzden hep bu duygular içerisinde yaşadım, her 10 kasımda Anıtkabire gittim mesela şimdiye kadar, ama ilk defa bu sene resmi törende orda bulunma şansını yakaladım. muhteşem bir duygu. tam sirenler çalarken Atatürk ün yattıgı yere bakmak, insan tutamıyor kendini. tam mozoleye ulaşmak için merdivenleri çıkarken Atatürk ün sesinden Nutuk u vermeye başladılar, bir an orda oldugumu hissettim, sanki Kurtuluş Savaşı nda savaşmış ve Nutuk okurken gururla onu dinliyormuş gibi. ne bileyim ben bu konudaki manevi duygularım çok fazla bende. iliklerime kadar ıslandım bugun yagmurun altında, şuan 2 kat battaniyeyle donuyorum vs ama zerre şikayetim yok bu durumdan gönlüm rahat. bence senin de oyle olsun. sen Ankaray ya bikaç günlük de olsa geldiginde Anıtkabir e uğradın ya, bence sen bugun de oradaydın zaten, varsın patronların bayragı indirmemiş olsun, senin gönlündeki bayrak yarıdaydı bugun ben biliyorum..
evet haklısın aslında kaybedilmiş bişey yok çünkü fazlasıyla kazandım ben sonradan, inanıyorum. ama yine de bazen o kayıp 3 yılım için suçlu hissediyorum kendimi. belki de o hayatıma hiç girmemiş olsaydı şuan okulumu bitirmiştim, işimde gücümdeydim diyorum. sonra da o zaman bu kadar güzel dostluklar kazanmamış olacaktım diyorum. o zaman kendi ofisimi açma şansım olmayacaktı mesela - ki bu okula başlarken en büyük hayalim kendi ofisimin olmasaydı.
yada belki size saçma gelecek ama ben dans etmeyi hep çok istedim, yeteneksizdim, kalas gibiydim ama yine de hep bunu denemek istemiştim. belki de o kayıp yıllarım sayesinde buna cesaret edebildim, ve şimdi insanlardan bu konuda takdir aldıkça, iyi ki diyorum ya, iyi ki gitmişim, bunu da denemişim. bişeyleri başarabildigini görmek o kadar farklı bir duygu ki. geçen sene yaz başında 400 kişinin karşısında gösteriye çıkarken, elim ayagım tutmuyordu heyecandan. hatta platonik aşkım dedigim dans hocamla partnerdik, beni sakinleştirmek için çok uğraştı. ama ne zamanki muzik çalmaya başladı, biz onunla karşı karşıya geçtik, herşeyi unuttum. çok iyi deilim belki biliyorum, ama kötü de olsam, ben istedigim bişeyi yaptımi cesaretim vardı başardım. o yuzden sen de cesaretini kırma sakın, umudunu kaybetme. sen de istedigin herşeyi başaracaksaın biliyorum ben.
bi hayalim daha var, okul bitince onu da başarmak için adım atacam. keman kursuna gidecegim o zamna da. çok istiyorum onu elime alıp dinlemekten zevk aldıgım keman konçertolarından birini, kötü de olsa, belki düzgün çalamasam da en azında çalmayı denemeyi çok istiyorum. ve bunu da başaracagım inşalah.. hepimizin hayal ettigi herşey gerçek olur umarım. çenem düştü benm bugun yine
ğluma sütlü irmik helvası yaptım minik kase bende yedim
(((((((8
dansa başlarken bende çok çekindim aslında ilk başta, ki ben sıfır yetenegim yani. düğünlerde bile dans etmem o kadar kötüyüm 
ama işte bi deli cesareti geldi başladım, ve inanmazsın halay bile çekemeyen ben gösteriye çıktım yaz başında. dün mesela yeni başlayanlar vardı kursa, hocamız o kadar övdü ki bizi, bizimle dans etti falan inanılmaz begendiler. bi kere daha anladım o zaman aslında hiç bir şeye geç kalmadıgımı 
