18 Mart 2014, sabah 9.30 kızım ilk sinyalini verdi anne hazır ol geliyorum diye.. Ben de hemen hazırlanmaya başladım kızımı kucağıma almak için.. Hemen ılık bir duş aldım, kendimi rahatlattım biraz.. Sonra anneme haber verdim yalnız durma gel dedi, gidip orda güzel bi kahvaltı yaptım :) amacım sancılar gelene kadar evde bekleyip sonra hastaneye gitmekti ama 11 buçuk gibi içime bi kurt düştü ya bebişimde problem varsa kalp atışı yavaşladıysa diye, dayanamayıp Doktorumu aradım hiç bekleme hemen gel dedi tabiki.. Sonra eşime haber verdim hastaneye gittik.. Dr kontrol etti 3 cm açılma var, yatırayım seni dedi, ben de suan hiç sancım yok gidip sancılar sıklaşınca geliyim dedim.. Ben kararlı olunca adamcağız tereddütte kaldı biraz sonra nst'ne bakalım öyle karar verelim dedi.. Nst'de de cok bi sancı çıkmadı, doktorum benim içim rahat etmiyor 3 cm açıklıkla seni göndermeye, nasıl olsa bu gece en geç yarın geleceksin suni sancıyla bugün yaptıralım doğumunu burda gözetim altındayken dedi.. Suni sancı düşüncesi ne kadar korkutsa da doktoruma cok güvendiğim için tamam dedim.. Sonra odaya aldılar beni , eşim işlemleri yaptırmaya gitti lavaboya gideyim dedim ayağım kaydı düştüm, kalkamadım lavaboda,nasıl heyecanlandıysam başım döndü, Allah'a şükür bişey olmadı hafif kalça ağrısı sadece.. neyse bağladılar suni sancıyı güle oynaya bekliyoruz.. Saat 2,30 da hissetmeye başladım ama hala cok sancı yok, 3.30da iki dakikada bir sancılar gelmeye başladı ama yine de cok değil muhabbete devam , açıklık 4-5 cm.. Sonra dozu artırdılar.. 4,30 da beni sancı odasına aldılar şiddetlenmişti artık suyumu patlatıp iğne yaptılar açılma kolay olsun diye.. İki ebe birden hazırladılar beni doğuma ve ikisi de birbirinden iyiydi sancı geldikçe müdahale ederek açılmayı hızlandırdılar, artık ben kendimden geçtim tabi o dakikaları hatırlamıyorum doğal narkoz sancıdan beynim uyuştu bi an önce gel kızım diye yalvarıyorum avaz avaz.... Ebe dedi ki iki üç ıkınmadan sonra kucağında.. Dediği gibi bi defa ıkındım diğerine çatala zor yetiştirdiler, orda da iki kez sağlam ıkınmadan sonra kızımın sesini duydum.. O anı anlatacak kelime yok, tam ölüyorum derken yeniden doğmak... Dünyayla vedalaşırken, dünyaya yeniden bambaşka bakmak... Bütün ağrının sancının bir anda sonsuz mutluluğa dönüşmesi... Kızımın yüzünü o ilk gördüğüm an gözümün önünden gitmiyor. Bu büyük mutluluğu bize nasip ettiği için binlerce şükür Allah'a....