canlarım doktorla görüştüm bugun,3 ay daha devam dedi ilaçlara kesin olarak dedi , "degerin düşecegini sanmıyorum ama nekdr yukselir bilemiyorum,biz gene de bekleyebiliriz zamana yayabiliriz , acele etmek zorunda degiliz,biraz zaman alabilir ama gebelik şansımız hep var"dedi.
ve bugun bir kadınlar tanıştım , 56yaşında , 40 yasında evlenmiş 50 yasına dek bebek için ugrasmıs,eşinde sıfır sperm varmış asla bebek sahibi olamamışlar ve boşanmışlar,eşi içkiye vurmuş kendini,kadın bir servet sahibi,ama önüne bir bardak su vereni yokmuş.koskoca kadın "bebek"dedigim dakika aglamaya başladı, ne yapacagımı bilemedim.
"kardeşim 2 tane bebek aldırdı eşinden,sonra da yıllarca olsun diye ugrastı olmadı,istanbul'dan taşındılar ve bundan 2 yıl sonra kendiliğinden art arda 2 erkek bebek oldu,anne babasına sorsalar , çocuklarınıza birer göz lazım deseler, anne babası düşünür ama ben düşünmeden iki gözümü de feda ederim"dedi.
2tane manevi kızı varmış yanına almış bakıyormuş , annelik hissinizi biraz olsun tatmin etmedi mi dedim ,"asla"dedi,çok çabaladım ama kendi bebegimin kokusunu hiç duyamadım,oturup beraber bir akşam yemegi yiyemedim , dogmayan bebegime yazılmış onlarca mektup benle beraber mezara gidecek,onun için aldıgım eşyaları dagıtıp ölecegim"dedi..
çok büyük bir kaza geçirmiş , yüzü parçalanmış estetiklerle düzeltmişler ama yaşına göre müthiş güzel bir kadındı..Yuzunu kaybettigini sandıgı zamanlarda bile evlat hasretiyle yandıgı dakikalardaki acıyı duymamış..çok agladı,anlattı anlattı agladı..
"bir ayak sesine muhtacım hayatta kimsem yok , kardeşimin eşi de beni çocuklara pek yaklaştırmıyor, kardeşim de pek umursamıyor beni,hep yalnızdım ve hep yalnız olacagım ama hiç dua etmekten vaz gecmedim,hiç savaşmaktan vazgeçmedim"dedi..
"sakın pes etme, bebegini kucagına al , bir çare bir çözüm bul,bebegini sök al" dedi..
Yüzüne baktım,küçük bi kız kadar kaldı kocaman kadın,tüm annelik istegi,yaşı ne olursa olsun gözlerine vurdu,sanki yeni yüzleşmiş gibi anne olamadıgıyla , her cümlede biraz daha hüzne boguldu kadın..
O an dedim ki , vaz geçmicem, asla vazgeçmicem..
hiç birimiz asla vazgeçmicez..
bir bebegim olursa Asuman teyzenin kapısını çalıp, al sana gökten bir torun :) ,doya doya kokla diyecgm..biraz olsun yaralarını sarabilirim belki..
canim bebek tedavime agirlik vermek icin 13 yillik isyerimden istifa etmistimya yarin isyerimdeki son gunum bu beni cok uzuyor sabahtan bu yana agliyordum ama simdi yazini okudumya biraz icim rahatladi en azindan hayatimizda bebegin herseyden daha onemli oldugunu tekrar dusundum.. elimden geleni yapacak daha cok zamanim olacak ve gelecekte genc birinin Asumann teyzeee ornegi olmakkkk istemiyorum..