merhabalar herkese,
konuya nasıl baslayacağım bilemiyorum ama size anlatmaya karar verdim, ki ufacık şeylere üzülmeyin diye, bakın neler oluyo insanların hayatlarında, 8 yıllk flört 4 yıllk evliliğin ardından ısrarlarım sonrasında hamile kaldım, eşim istemiyordu bir yıl sonra olsun diyordu. İlk 4,5 ay her sey iyiydi, cok mutluyduk, ta ki cinsiyetini öprenene kadar, ilk gece eve bile gelmedi ki ilk defa olan bir durum bu.. erkek cocuk hayali varmıs, kız cocuk yetistirmek zormus vss.
ailemden uzakta yaşıyorum, tek desteğim eşimdi.. yaklasık iki aydır karnıma elini bile sürmüyor, tiksiniyırmus gibi bir yüz ifadesi, nasılsın diye sormak yok, cok yalnız cok caresizim, kızım sayesinde ayaktayım, gece gündüz ağlıyorum.. Bu nasıl bir insan, nasıl baba!. Doğunca anlar belki diyorlar, nasıl sabredeceğim.. dualarınıza ihtiyacım var..
gereğini yaptım 
( allah yardımcın olsun kızın doğduktan sonra hersey duzelır mı diye bi an dusundum ama kırgınlığın biraz zor geçer güçlü ol bir can taşıyosun ve anlaşıldıki o can senin fırtınalarda tutunacağın dalın olacak son aylarını moralini yuksek tutarak geçir emi burda biz varız hepimiz bikere sevsek göbişini o yeter bacım yola devammm
