canım çok üzüldüm hele hele hamileyken böyle şiddet yaşamak çok acı. affet ya da affetme denemez ama mutlaka hatasını anlaması gerek yoksa arkası da gelebilir. ailevi meseleler genelde en sık rastlanan tartışma nedeni. sen ne kadar kabahatli bulsan da kendi ailesi, onlarla yetişmiş, onları tamamen haksız görüp senin arkanda olmasını bekleme. zamanında ben de ailesi yüzünden eşimle gereksiz çok tartışma yaşamışım bakıyorum da, şimdi olsa onları savunacak bi konuma sokmazdım açıkcası, artık sokmuyorum da ve eşim artık onları sonuna kadar savunmuyor, yeri geliyor gayet güzel eleştiriyor ve beni daha çok destekliyor. sen eleştirdikçe ister istemez ailelerini haksız dahi görseler onları savunuyorlar. ben kendim için düşünüyorum da ailemin eleştirilmesi zoruma gider, onlar kötü bile olsa eşimin onlar için kötü bişey söylemesini de istemem. arada her ne olursa olsun, torunları olacağı için sevinirler. eşin de ailesiyle arayı düzeltmek istemiş olabilir, ne anlatmış bilmiyorum ama bizler de ailemize her şeyi anlatmıyor muyuz, annelerimizle paylaşıyoruz herşeyimizi.. ömürboyu küslük zaten olmaz ki aileyle.. eğer aralarındaki husumet devam ederse eşin dediğim gibi ne olursa olsun "senin yüzünden ailemle görüşemiyorum" sonucuna bağlar. bu insan psikolojisi için böyledir. mutlaka geçerli sebebin vardır, borca sokmak senin aileni bile buna bulaştırmak affedilemez, ama eşinin ailesine senin kadar dışardan bakması da malesef bi noktadan sonra imkansız..
bunları eşinin açısından bakabilmen için yazıyorum belki gönlünü ferahlatır diye. bunlar elbette sana vurmasını asla haklı kılamaz. sen yine tepkini koy, hakkını ara, özür dilemeden de bence yumuşama. karnındaki bebek için de bolca dua et Allah gönlünü ferahlatsın canım...