2017 Şubat Anneleri

Saskinanne2013 .!.:

canim iki saatte bir emzir acikmasini bekle bir saatte bir emzirirsen hem dyzgun acikmaz hem uykuya dalar hem de gogsunu bosaltmaz gigus bosalmadikca sut artmaz

Genişletmek için tıkla...

Salliala .!.:

Kizlar merakimdan el pompasi ile göğsümü sağdım 15 dk da 60 ml cikti 24. Gun bugun bizim.. Yeterli geliyordur demi bebeğe ? Bilmiyorum ne kadar cikmasi gerekiyordu.

Genişletmek için tıkla...

renklerguzeldir .!.:

cnm mesela bir saatte zorla tuttrdum diosun ya o arada napiosunuz mama vrrio musun? memeyi bn de ugrasiorum tuttrmak için uykudan uyanmis ve ac ise kesinlikle almiyor acikinca hemen doyurulmak istiyor mama veriorum mecburen kendi sutumu de 24 saatte ne kadar cikio bugun hesaplicm daha ama mesela bgn bi sagdigimda 70 bir diger sagimda 40 cc cikti her iki göğusten cikan süt miktari bu.. arada akan giden de oluyor..tutturma denemelrini karnini doyurduktan bi süre sonra deniyorum sonuc ya basariz ya da aglaya aglaya biraz tutuyor ama uyuyakaliyor sonra..ilacim olsa da kendi basima sursem cnm o durumdayım memeyi almada da en azindan gogsumde uyuyor tenimiz temas edior diye dusunuyorum.. bi de aventin gogus koruyucusunu siparis verdim gelsin bi de onla denicem bakalim..

Genişletmek için tıkla...

Loveali .!.:

Canım kaç gunluksunuz bazı bebekler memeyi reddedebiliyo ve 6-7 ayından sonra bile alabiliyor yeğenim öyle olmuştu 9 ayda memeyi normal almaya başladı yengem hep cebelleserek zorla emziriyodu genelde tam uyanmasını beklemeden veriyordu çünkü uyanınca hem aç hem huzursuz olduğu için daha sinirli oluyorlar öyle denemediysen bide öyle dene istersen

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

ruzigarr .!.:

Bugun tam 1 haftaligiz canim. Uyanmayinca agzini acmiyor ki...

Genişletmek için tıkla...

ruzigarr .!.:

Hayir canim o ara bisi vermiyorum. Su an aglayarak yaziyorum inan. 3 yasindaki kizim bana oyle bakiyor ki icim parcalaniyo. Ilgilenemiyorum onunla. 3.30da uyandirmaya basladim 5.20de pes ettim uyanmadi biberon verdim. O ara hicbisi vermedim. Cok uzuluyorum inan. Beni sen anlarsin..

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

Loveali .!.:

Biberon u aliyomu yiyomu uyurken o kadar harab etme kuzum kendini bi sen değilsin ki emziremeyen bak böyle stres oldukça ona hiç faydan olmaz yapma böyle

Genişletmek için tıkla...

ruzigarr .!.:

Biberonu cok guzel aliyo canimm almaz mi. Ay aglarken uyuyakalmisim simdi yine basladi maraton..

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

TuRuNCu .!.:

Merhaba kızlar...
3 günün sonunda taburcu olduk çok şükür ,evdeyiz...
Ne anlatsam nerden başlasam hiç bilmiyorum...
Yorgun ve bitkin bir durumdayım.
Şuan kelimelere dökmeye çalışacaklarımın hiç biri tam olarak duygularımı tarif edemez ama tek tesellim yavrumun bundan sonra çok daha sağlıklı yaşayacağı...


Ameliyat önlüğünü kendi ellerimle giydirdim kuzumun. Gitmeden son kez kuağıma alıp kokladım mis kokulumu ve teslim ettim hemşirele..
O his o duygu......
Yavrum gelene kadar göğüslerimdeki sızı ile ağlayarak dualarla bekledim.
Tüm sevdiklerimiz dua ediyor iyi haber bekliyordu..
Riskli ve zor bir ameliyattı..
2.5 saat zorlu bir bekleyişin ardından yavrumun ağlamasını duydum. İçimden bir parça koptu sanki.
Ameliyat önlüğü içinde ağlamaktan morarmıştı. Bedeni buzdolabından daha soğuk ve içimi parçalayan o ameliyat izleri.

Narkozdan bir türlü ayılamıyordu yavrum. Her yerinde makinalar bağlı ,elleri damar yolu için delik deşik ve koca koca serumlar.
4-5 kat battaniyenin altından tir tir titriyordu kuzum...
Korku ,acı ,açlık....Sadece beni kokladıkca sakinleşiyordu biraz..
İlk emzirmeye ,yani akşama kadar 6-7 saat ağladı yavrum..
Çaresizlik içindeydim...
İlk emzirme için sadece 10 dakika izin verdiler. Kuzum doyamadı bile
Sonra ki emzirmeler 3 saat ara ile sadece 15-20 dakikalıktı ve sadece anne sütü vermem gerekiyordu...
Maalesef ki zaten az olan sütüm daha da azaldığı için ne kadar emzirsem de yavrum aç idi. Böbrekleri için kesinlikle ilk 2 gün mama yasaktı.
Elimde su şişeleri ,süt arttırıcılarla gezsem de yaşadığım o travmadan dolayı sütüm artmıyordu..
Yetersizlik ,çaresizlik ,hangi birini anlatsam ki sizlere...
Anne sütü az olduğu için serumla besliyorlardı. Serumu yedikçe vucut balon gibi şişti...
İlk günü atlattıktan sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladık. Pipi de idrar sürekli olarak damlıyordu.
Tekrar ameliyathaneye götürdüler boncuğumu ve ben ikinci bir travma yaşadım....
Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum.
Daha çok var yaşanan şey ama kısacası hayatımın en zor günleri idi...

Şuan evdeyiz..
Çok ağrısı var yavrumun.
Yaşadığı korkudan dolayı da sürekli irikilip sıçrıyor...
Ameliyat yerlerine dokunmamak için kucağıma bile alamıyorum..
2 ay kadar sonra tekrar narkoz verilip kanal genişlemesi için takılan stent çıkarılıp sünnet edilecek...
Şimdiden o günleri hiç düşünmek istemiyorum.
Rabbim kimseyi evladı ile imtihan etmesin...

Genişletmek için tıkla...

ruzigarr .!.:

Hayir canim o ara bisi vermiyorum. Su an aglayarak yaziyorum inan. 3 yasindaki kizim bana oyle bakiyor ki icim parcalaniyo. Ilgilenemiyorum onunla. 3.30da uyandirmaya basladim 5.20de pes ettim uyanmadi biberon verdim. O ara hicbisi vermedim. Cok uzuluyorum inan. Beni sen anlarsin..

Genişletmek için tıkla...