birgün kızı okula bıraktım,kulaklığı taktım yürüyerek eve geliyorum yok düz ama uzun.kulaklıkta bir şiir cıktı erkeğin sevdigine yazdığı aşk şiiri duygulandım.niye bana şiir yazan bir.kocam yok diye...bunu düşünürken bana atak geldi bacakların dolaşmaya başladı,yürüyemiyorum resmen.yolunun üstünde hastane var,girdim bahçesine oturdum.eşini aradım.
Eşimde o gün babası,dedesi,kendisi hastanede...dedesini götürdüler film çekilecekti.dedim ki "ben yine atak geçiriyorum,yürüyemiuorum,acaba acile girip diazem vurulsam m yoksa evini kapsam bilemedim " dedim.ben seni arıycam dur iki dakika dedi.
Bekledim bekledim aramadı...ben dedim evi Kaparım,hiç o ilacı damara verdirmiyim.kaltım yürümeye başladım çeyrek yol kaldı yere yığıldım.tutmuyo bacaklar.iki adam beni kaldırıma taşıdı oturuyorum kaldırımda arkadssimi aradım geldi beni aldı dükkana götürdü kuaför kendisi.orda hemen bir xanax içtim kendime geldim.bir süre hala koca araması bu arada.aksam 5 oldu kızı okuldan aldım eve gittim.koca da geldi."naaptın bugün "dedi.o kadar zoruna gitti ki...
Bu yaz bunu önüne sürdüm kabul etmedi "ben öyle bi şey yapmamışımdır " der.aradım arkadasimi diyafonu,açtım.anlat o gün böldü dedim.kız anlattı.eşim hala ben niye öyle yapmıştım ki allah allah diye.
Bunl unutulmuyor iste