Kızlar gerçekten bu duygular çok normal. Bazen bende diyorum kendime ne güzel rahata ermistin iyi halt ettin diye

Ama
@ssevilll in de dediği gibi maximum 3 sene de düzene girecektir. Belki de daha önce. Bu kadar stres yapmayın.

İlk 3 ay belki zor olacak. En zorlanacagimiz zamanlar. O zaman insan nasıl bir hata yaptım diye düşünebiliyor.

Ama umutsuzluğa kapılmayın. Bebegi hayatınıza adapte edin. Kendinizi hayattan koparmayin. Misal bir yere gitmek istiyorsanız gidin bir şey yapmak istiyorsanız yapın. Bebekle de pek çok şey yapılabiliyor. Bazı kadınlar bebeğim var olmaz deyip pek çok şeyi yapmayarak hayatı kendine zindan ediyor. Öyle yapmayın. İlk bebeğim 2 aylık arkadaşlar diyor ki ya şuraya gidelim diyoruz size ses edemiyoruz. Şunu yapalım diyoruz.... Ben de dedim ses edin biz geliriz x

valla 2 aylık bebeğe maça mi gitmedik pikniğe mi mangala mi yemeklere mi... Bebek hasta olacak uykusu bozulacak demedim olmadi da zaten. Yemeğe gideriz vallahi çocuk arabasında mis gibi uyur. Piknikte maçta konserde çocuk uyur.

Ama evde uyumuyordu kerata. O sebeple dışarı ve gezmeler daha iyiydi. Aslında 3 yaştan sonra zorlandık her yere gitmekte. Öncesinde arabada uyuyordu. Ayaklaninca çocukla gidilecek ve gidilemeyecek yerler çıkıyor ortaya. O sebeple ilk zamanlar da kendinizi hpsetmeyin. Deneyin yapabildiklerinizi yapın. Evhamlı olmayın. Çocuk yemiyor çocuk uyumuyor diye kendinizi bitirmeyin. Rahat olun. Her şey yoluna giriyor. Benim çocuk küçükken az yiyordu. Eşim evhamlı aç bu çocuk diye ağzına zorla tepmeye çalışıyordu ben engelliyordum. Aç olsa yer acıkınca yer.... Şimdi çocuk ikimizin toplamından fazla yiyor.



Durduramiyoruz. Keza bende küçükken yemezmisim ölmedim bu günlere geldim çok şükür. Hem de kilolarımla

velhasıl sağlık problemi olmadıkça takılmayın. Rahat olmak her şeyin çözümü.
