İyi akşamlar hanımlar
Ben de bugün moralisizim baya, annemler bir haftalığına memlekete gittiler, Bu hafta çocuklarla birlikte idare etmeye çalışıyorum, çünkü küçük kızım (4 yaş), henüz kreşe gitmiyor, oğlum ana sınıfında, sabah hazırlanıp hep birlikte evden çıkıyoruz, oğlumu okula, kızımı iş yerine götürüyorum. Benim için bir hayli zor çünkü yemek yiyen çocuklar değiller, akşam ve sabah saatleri oldukça uğraştırıcı, sabah 6.30 kalkıp 8.30 da anca evden çıkabiliyoruz ve bu iki saat boyunca hep ayaktayım akşam da keza öyle. Bir de üzerine oğlum bu hafta ateşlendi ve bir gün işlerimi evden yürütmem gerekti, maalesef hasta da olsa okula bırakmam gerekti bir gün hariç. Kızım da iş yerinde oldukça hareketli, onun peşindeyim, dışarından gelen müellifler ve toplantılar var devamlı, Allahtan eşimle aynı kattayız ama bugün onun da toplantısı vardı. Bunları neden anlattım çünkü bu yorgunluğun üzerine yaşadığım durum beni üzüyor ve artık sorunun benden kaynaklı mı, çok mu fevri davrandım bilmiyorum, 7 aydır bebeğin ismi konusunda karar veremedik, benim beğendiğim ismi annem beğenmiyor, annemin beğendiğini eşim, eşimin beğendiğini vs. filan, en son dün eşimin de onayladığı bir isme karar verdik, anneme açıkladım bana söyleme filan dedi, ama söyledim haberi olsun, çünkü gerçekten belirsizlik var ve kendi de daha araştıracakmış, fakat bulduğu isimler kendi çağının da üst kuşağı, kendi kızına ve oğluna türkçe isimler koymuşken bu bebekte bize çok baskı yaptı isim konusunda, ve en son bu ismi koyarsanız kapınıza gelmem, çocuklara bakmam diye söyledi, yaptığı iyilikleri saydırdı filan, ben de sen bilirsin eğer bakmak istemezsen ben de kendimi ona göre ayarlarım ama bir anne olarak çocuğuma isim koyma hakkım çok abesmiş gibi davranıyorsun vs. yazdım. Yarın dönüyorlar ama aramız böyle, bense çok sabırsız davrandım ve resti çektim diye bir yandan üzülüyorum, bir yandan yorgunum, emeği büyük ama duracağı yeri bilmiyor gibi geliyor artık, öyle işte, ağlayasım var