Orada bir yanlış anlaşılma oldu. Bıraktım diyip uzun uzun yazmadım ama tabii ki doz azaltarak bıraktım. Önce yarıma, sonra çeyreğe düşürdüm ve en az bir hafta o şekilde devam ettim. Zaten en düşük dozu kullanıyordum. Belirgin bir değişim fark etmedim kendimde, en azından o zaman. Bırakmaya başlayalı 1 ay olmuştur. Ailem sağlık sektöründe öyle pat diye bırakılmayacağını biliyorum bu ilaçların.
Tamam canım o zaman ilaçtan kaynaklı değil
Ağustos-Eylül gibi şu tatil bölgelerindeki kişiye özel villalardan kiralayıp kaçalım istiyorum. Yüzmeyi de çok özledim. Olur mu hiç bilmiyorum inşallah diyelim.
Çok güzel canım mutlaka katıl iyi olacaksın inşallah bu bir süreç ve geçecek inşallah
İnançlı biriyim ve bahsettiklerinizi duymuştum. Hiç neden ben diye sormadım bugüne kadar, hala da sormuyorum çünkü her şeyin bir sebebi olduğuna ve bir şeyleri yaşıyorsak biz bunun üstesinden gelebilecek kadar güçlü olduğumuz için buna seçildiğimize inanırım. Ama işte bir noktada zorlanıyorum artık sanırım.
Şu an pandemiden dolayı eve kapanmanin mutsuzluğunuzun arttigini düşünüyorum. Hayat hep bir mücadale ben de her sey icin tek başıma çok mücadele ettim, asla vazgeçmedim pes etmedim bir an durup dinlenmedim. Buradaki bircok kadın da böyledir. Bugünler geçmeyecek gibi geliyor ama emin olun geçiyor üretkenlik hayaller insanı dinç tutar. Baskalarinin hayatlari yerine kendi hayatiniza bakın ne kadar yol aldım diye. Hele bir pandemi gecsin gene sosyal sorumluluk projelerine yönelirsiniz sağlığınız el veriyorsa spor yaparsınız.
Kesinlikle öyle ama insan sosyal medyadaki heleki cocukluk arkadaslarinin hayatlarını görünce özeniyor. Cocukluk arkadasim 1 yillik ilaç mümessili muhtemelen ya asgari ücretli ya primli çalışıyor. Cok güzel bir evde kalıyor. Altında arabası var sürekli geziyor. Cok güzel giyiniyor kendi de cok güzel bir kız mesela. Ya da bir dönem calisip birakmis arkadaslarim da nerede aksam orada sabah usulü bu insanların bu hayatlari yaşadığını görünce cogu insan hayata geç kaldigini düşünüyor. Bu yüzden sosyal medyami kapsttim
