- 13 Ağustos 2014
- 13.041
- 22.234
- 598
- Konu Sahibi gibigibiyim
- #1
Evet kızlar, sorun zamansızlık, zamanı yapacaklarıma yetiremiyorum, yapacaklarımı zamana sığdıramıyorum 
Çok planlı bir insanım, boş kaldığım her an plan yaparım ama yok olmuyor yani, yapmak istediğim çoğu şeyi yapamıyorum gün içinde, sığamıyorum bir güne, yani yemek, temizlik falan değil mevzu bahis şeyler.. Bir yere gitmek, bir arkadaşımla kahve içmek, spora başlamak... Olmuyorr olmuyorrrrr 
Mesela bir günümü özet geçeyim; Sabah 7,30-8,00 kalkıyoruz ailecek, Oğlum 23 aylık kreşe alışma aşamasındayız, o yüzden evde kahvaltı ettirmeden çıkamıyoruz. Uyandığım gibi koşmaya başlıyorum resmen, kahvaltı vs. hazırlanmak, çıkmamız 9.00, Kreş 500-600 m mesafede bebek arabasıyla gidiyoruz. Ordan çıkıyorum işim evimin yan binasında tekrar geliyorum işe, saat 1 e kadar çalışıyorum 1 de çıkıyorum tekrar kreşe oğlumu alıyorum, eve anneannesi geliyo, oğlum beni tekrar işe göndermek istemiyor,işe dönüşüm 14,30 u buluyor. 6 ya kadar çalışıyorum eve dönüyorum, akşam yemeği bilmem ne zaten yine saat 8 oluyor.9 da oğlumu yatırıyorum ama 10 a kadar en az benle muhabbet ediyor uyumuyor. Odadan çıkabildiğimde en iyi ihtimalle saat 10 oluyor yani. Eşimle biraz takılıyorum, duş vs. uyuyorum yani, yatağa girdiğimde sanki üstümden kamyon geçmiş gibi hissediyorum. Aslında görünürde yaptığım hiçbişey yok gibi ama ben hep koşturmaca halindeyim, enerjim bu kadarına bile yetmiyor. Ben ne ara spor yapayım, ne ara hobi yapayım, ne ara gezeyim, nerelere gideyimmm beeeennn, yetmiyor zaman yetmiyorrr...
Çok planlı bir insanım, boş kaldığım her an plan yaparım ama yok olmuyor yani, yapmak istediğim çoğu şeyi yapamıyorum gün içinde, sığamıyorum bir güne, yani yemek, temizlik falan değil mevzu bahis şeyler.. Bir yere gitmek, bir arkadaşımla kahve içmek, spora başlamak... Olmuyorr olmuyorrrrr Mesela bir günümü özet geçeyim; Sabah 7,30-8,00 kalkıyoruz ailecek, Oğlum 23 aylık kreşe alışma aşamasındayız, o yüzden evde kahvaltı ettirmeden çıkamıyoruz. Uyandığım gibi koşmaya başlıyorum resmen, kahvaltı vs. hazırlanmak, çıkmamız 9.00, Kreş 500-600 m mesafede bebek arabasıyla gidiyoruz. Ordan çıkıyorum işim evimin yan binasında tekrar geliyorum işe, saat 1 e kadar çalışıyorum 1 de çıkıyorum tekrar kreşe oğlumu alıyorum, eve anneannesi geliyo, oğlum beni tekrar işe göndermek istemiyor,işe dönüşüm 14,30 u buluyor. 6 ya kadar çalışıyorum eve dönüyorum, akşam yemeği bilmem ne zaten yine saat 8 oluyor.9 da oğlumu yatırıyorum ama 10 a kadar en az benle muhabbet ediyor uyumuyor. Odadan çıkabildiğimde en iyi ihtimalle saat 10 oluyor yani. Eşimle biraz takılıyorum, duş vs. uyuyorum yani, yatağa girdiğimde sanki üstümden kamyon geçmiş gibi hissediyorum. Aslında görünürde yaptığım hiçbişey yok gibi ama ben hep koşturmaca halindeyim, enerjim bu kadarına bile yetmiyor. Ben ne ara spor yapayım, ne ara hobi yapayım, ne ara gezeyim, nerelere gideyimmm beeeennn, yetmiyor zaman yetmiyorrr...
kahvaltı hazırlıyorum kendime ve eşim hala evdeyse ona, duş alıyorum,yemek yapıyorum, bütün işlerimi bitirmiş şekilde 8.20de evden çıkıyorum. Akşama sadece sofra kurması kalıyor. Kendime zamanım kalıyor. Bence deneyin alışırsınız birkaç günde.
