26 ayda yaşlandım.

Normal bence ya neden ki ? Çocuk merak ediyor öğrenmek için kurcalıyor
Diğer ısırma tirmalama konusu da bazı çocuklar hoşlanmaz temas tan. Öyle insanlar da var.

Henüz konuşmadığı için olabilir bir akrabamizin da öyleydi çocuğu saldırgan ve hırçın konuşma ya başladığında düzeldi

Yedirdiginiz yemekler kuvvetli geliyor olabilir mi ?

Papatya çayı fln icirebilirsiniz sakinleştirici etkisi olan çaylardan zararsız olanlari
 
aklıma gelmişken şunu da ekleyeyim, eğer eşinle evde sık tartışıyorsan o da çocuğa bir şekilde ya kronik mutsuzluk ya da aşırı yaramazlık olarak yansıyor kesinlikle.. bunu da aşmanın tek yolu yine uzman gibi görünüyor idrağım..
 
Öncelikle allah sabır versin...

Acaba diyorumki bu gibi durumlarda ceza verseniz örneğin yapmasını istemediğiniz bir şey yaptığında çok sevdiği bir şeyi elinden alsanız veya odasına götürüp orada bıraksanız (kapıyı kapatmadan)

İşe yararmı bilmiyorum aklıma tek cezalandırmak geldi. Vurmak dövmek çare değil kesinlikle, aksine ters etki yaratıyor ve dayak yiyen çocuk dahada hırçınlaşıyor...

Birde iyi doktor şart gibi, çözüm bulana tam tatmin olana kadar doktor arayışına girmelisiniz...
Bir şey yapılamaz diye bir şey yok bu çocuk 2 yaşından büyük ve herşeye aklı eriyor gayet yapılabilir...
 
office .!.:
dün bu konuyu okudum idrağım, ama okurken yaşları 2 ile 12 arasında değişen 5 çocukla ilgilenmem gerektiğinden dolayı darlardaydım ve yazamadım :KK53:

öncelikle doktor değilim ama emin olabilirsin, oğlun hasta falan değil sadece yaramaz bir çocuk.. bu krizler de 2 sene içinde azalarak bitecek buna da emin olabilirsin.. yaşı büyüdükçe, aklı ermeye başladıkça haşarılık yerini merak olayına bırakacak ve zamanla kırıp dökme yerine alet-edevatın içini açma merakı başlayacak :KK53: "aa bu telefonun sim kart tarafını açarsak içinden ne çıkacak acep" en büyük ilgi alanı olacak mesela.. ha tam anlamıyla ne zaman rahatlarım diyorsan 9-10 yaşından sonra genel olarak rahatlıyorsun, ama bu seferde basket oynarken kırılan parmaklar, tekvando yaparken ıskalanan tekmeler falan oluyor gündeminde.. :)

şaka bir tarafa işin çok zor, ben oğluşun için değil ama senin için hafif doz antidepresan öneriyorum şu zamanı geçirene kadar.. uyutmayan, ama olaylara daha sakin bakmanı sağlayan antidepresanlar var ben kullandım gerçekten o agresif halim gitti zaman içerisinde.. bir psikiyatriste gitmeni öneririm yavruşum :)
Genişletmek için tıkla...

office .!.:
aklıma gelmişken şunu da ekleyeyim, eğer eşinle evde sık tartışıyorsan o da çocuğa bir şekilde ya kronik mutsuzluk ya da aşırı yaramazlık olarak yansıyor kesinlikle.. bunu da aşmanın tek yolu yine uzman gibi görünüyor idrağım..
Genişletmek için tıkla...

Ben de zihinsel bir sorunu olduğunu düşünmüyorum cin gibi maşallah. Eşimle tartismiyoruz bile hanı öylesi bir iletişimsizlik mevcut :) canimizdan bezmiş haldeyiz. Antidepresan çok kullandım kizkardesim, artik bulaşmak istemiyorum o haplara. Bende genel bir mutsuzluk hali mevcut. Bundan ötürü de tahammülüm azaldı. Birkaç arkadaş normal bu davranışlar vs demiş belki gerçekten öyle lakin enerjisinin hic bitmemesi beni yoruyor işte.
 
nisanyagmurumm .!.:
Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi canım merak ettim bugün nasıl geçti oglunla zaman?
söylediklerimi uyguladın mi?
Genişletmek için tıkla...

Bugün babası evde olduğundan onunla zaman geçirdi daha çok. Dolayısıyla daha sakin gecti :) kayinvalideme gittik halaları da gelince o kalabalıkta coştu yine. Kultablasi fırlatma, tvyi düşürme çabaları, cay içenlere saldırma hali olunca yine dellendim ama sakın kalmayı başardım neyse ki. Sosyal ortamlarda daha çok zorlanıyorum maalesef. Zaten sosyalleşme çabamız ailelerle çay içmekten ibaret :)
 
Cok da Seyapmamak Lazim .!.:
korktum fena, hamile hamile okumayaydım iyiydi :KK70: şaka bir yana davulun sesi uzaktan güzel geliyor , çok sempatik geldi oğlunuz ama her gün bunu yaşayan siz olduğunuz için size artık sempatik gelmediğine eminim:KK48: inş geçici bir süreçtir en kısa zamanda rahatlarsınız
Genişletmek için tıkla...

Sevimli bir çocuk olduğu için katlanmak daha mümkün oluyor tabi :) korkmasın gözünüz. Her daim savaş halinde değiliz sevistigimiz zamanlar da var :)
 
Valla benim oğlumun enerjiside bitip tukenmiyor hatta aci biber yemis bu falan diyen var:) O kadar hareketli düşünün evde herşeyin yeri değişik tv yi tutup sallıyordu:) ama inşallah zamanla düzelecek her şeyi anlıyo ama yapma dediğim şeyleri özellikle yapio çok yoruluyorum hamilelikten ayakta duracak halim yok sinirlerim o kadar bozulmuş ki ağlıyorum durup durup ama bugün uyurken eşimle dışarı çıktık 2 buçuk saat falan geçmişti geldim ki bi sarılışı var herşeye deger anne diyip opmesi:)
 
Valla benim oğlumun enerjiside bitip tukenmiyor hatta aci biber yemis bu falan diyen var:) O kadar hareketli düşünün evde herşeyin yeri değişik tv yi tutup sallıyordu:) ama inşallah zamanla düzelecek her şeyi anlıyo ama yapma dediğim şeyleri özellikle yapio çok yoruluyorum hamilelikten ayakta duracak halim yok sinirlerim o kadar bozulmuş ki ağlıyorum durup durup ama bugün uyurken eşimle dışarı çıktık 2 buçuk saat falan geçmişti geldim ki bi sarılışı var herşeye deger anne diyip opmesi:) anlatılamaz bi duygu
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Biliyor musunuz herkes tam da böyle bir anne olacagimi söylüyordu. Hatta eski müdürüm geçen gün mesaj yazdı. "Beni kahkahalara boğan çılgın öğretmenim. Kesin oğlunla çok egleniyorsun" diye. Beş yıl önceki müdürüm, beş yıl önceki idrak gibi kaldığımı düşündüyse demek...

Şimdiki halime bakacak olursam; asık suratlı , tahammülsüz, her daim olumsuz dusunen, espri yapmadığı gibi yapılan esprileri de "komik mi bu" bakışıyla karşılayan bir ruh emiciyim. Az önce eşimle konuştum. "Beni artık sevmiyorsun, benden ne bekliyorsun ki" dedi. Evliliğim de pamuk ipliğine bağlı. Neden böyle oldum, nasıl böyle bir kadına donustum ben de bilmiyorum.

Bildiğim şu ki ben bu kadını sevmiyorum. Beynimin bedenimden daha az çalıştığı bu kadını sevemedim. Evet büyük bir sorumluluk taşıyorum. Bir canlıyı buyutuyorum. Lakin sanırım bu sorumluluk bana ağır geldi. Beceremedim.
Genişletmek için tıkla...
Çok sevdiğim samimi bir arkadaşıma benzettim sizi. Çocuğu olduktan sonra oğlu yanındayken artık arkadaşıma kimse tahammül edemez oldu. Arkadaşıma akşamları msj atıyorum oğlun uyuduysa bir kahve içelim diye, çocuğu yanında yokken eski neşeli espirili haline yani özüne dönüyor. çocuğu ile çok ilgili anlayışlı ve bilinçli bir anne fakat her ne kadar gülmeye çalışsada mutsuz. Çünkü eski halini özlüyor anneliğin ağır geldiğini söylüyor .
 
Bence çocuk normal arkadaşım, ben sana üzüldüm. Bakış açın bezgin senin. Bak şimdi ben çift karakterli bir insanım. İyimser günlerimde benim çocuğum sevecen, annesine yardımcı, güler yüzlü bir kuzucuk. Kötümser günlerimdeyse bi çorabı ayağına giydirebilmek için 48 dk peşinde koştuğum, çöp karıştıran, saçlarımı tutam tutam yolan, aksi bir cadı. Ben her Allah’ın günü pesimist bi karı olsam ne olur biliyor musun, yataktan kalkmak için beni kazımanız gerekir, yaşayan ölü olurum.
 
benim de aynı yaşta oğlum var, peki yaşıtlarıyla beraberken nasıl durum ??



idrakyollariiltihabi .!.:
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.

Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.

Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...

Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.

Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.

TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.

Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.

Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.

Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.

Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.

Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Genişletmek için tıkla...
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.

Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.

Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...

Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.

Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.

TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.

Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.

Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.

Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.

Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.

Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Genişletmek için tıkla...
Hiperaktif olabilir pedagog yardımı ALIN ve kreş diyebilirim size ve sizde sakin olun bağırarak üstesinden gelinmez yani Çözümde olmaz
 
Idrak kendimi gördüm gibi. Biz oğlumun çocukluğundan hic bir zevk alamadık. Ayni dediğin davranışlar içindeydi. 3.5 yaşında uzmanlara gitmeye başladık. 1 yıl daha bekleyip götürmelisin. Şu an 11 yaşında hala doktor desteğimiz devam ediyor. Inşallah size gerek kalmaz. Şu zamanların da sana verebileceğim tavsiye oğlunu tv gibi şeylerden uzak tut ve bolca yaşıtları ile biraraya getirmeye çalış oyun gruplarına götür. Zaten bunları doktor da diyecek sana. Biz yarı zamanlı kreşe başlatmıştık ilk adım olarak ama senin ki bebe daha. Seninde destek alman gerek tahammulun cok azalmış.
 
Benim kardeşimde aynen sizin anlattığiniz gibiydi... 1,5 yaşındayken salon grubunu ateşe vermişdi mesela, 3 kere araba çarpmışdı, bulduğu her yüksek yerden atlardı ve daha neler neler
Ama şimdi büyüdü ve okadar sakinki, biraz sabredin sizinkide zamanla sakinler.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.

Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.

Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...

Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.

Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.

TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.

Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.

Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.

Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.

Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.

Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Genişletmek için tıkla...
bu saydıklarınız hepsını kızımda yapıyor ona gore etrafıu dagıtmak car çöp karıştırmak dolapları boşaltmak bir oyun yapmadan analmaz anlasa bile tam tersini yapar ama bağırmak çağırmak çözüm değil kesinlikle, gerçi benimki sizinki kadar hırçın değil daha sakin ve kırılgan bir yapısı var ve dikkatını kolay dagıtabılıyorum bence ıs yaparken onada gorev verın, yemegını kendı yesın sız mudahale etmeyın açsa yer zaten değilse yemez, dışarı çıkacaksanız yanınızda biri olsun muhakkak ve park yerine oyun alanına sahip avmlere yada cocuklar ıcın ozel kafeler var oralara goturun yasıtları ıle sosyollessın hatta bence sartlarınız uygunsa bır krese yazdırın orada dısıplını sorumlulugu ve paylasmayı ogrenıyorlar tuvalet egıtımıne de gecebılırsınız artık uygun yaşa gelmiş...
 
kewndi haline bırak. 2 yaş sendromu olabilir.. enerjisini atamıyor beli ki. yaşına uygun oyun gruplarına götürsen? bir de bu yaşta olur mu bilmiyorum bir spora yönlendirsen. duramıyor belli ki. benim oğlum da öyle. henüz yürümüyor ama sürekli bişeyler karıştırmak istiyor hiç yorulmuyor. öyle oldukça ben çok yoruluyorum ama şükrediyorum da çünkü otizmliveya başka hastalıkları olup yürüyemyen hareket edemeyen çocukları düşündükçe.. onların anneleri de keşke çocuğum koşsa yaramazlık yapsa diyor.
 
kewndi haline bırak. 2 yaş sendromu olabilir.. enerjisini atamıyor beli ki. yaşına uygun oyun gruplarına götürsen? bir de bu yaşta olur mu bilmiyorum bir spora yönlendirsen. duramıyor belli ki. benim oğlum da öyle. henüz yürümüyor ama sürekli bişeyler karıştırmak istiyor hiç yorulmuyor. öyle oldukça ben çok yoruluyorum ama şükrediyorum da çünkü otizmliveya başka hastalıkları olup yürüyemyen hareket edemeyen çocukları düşündükçe.. onların anneleri de keşke çocuğum koşsa yaramazlık yapsa diyor.
 
Çocuk hiç yorulmaz hiç durmaz bu yüzden evi bir çocuğa göre düzenlemek şart

Örneğin

Kızım doğmadan 2 ay önce evi çocuğa göre hazırladım hala sistem bu

Mutfakta çocuğun yetişeceği dolaplar kilitli sadece 1 dolap açık onda da özellikle suzgec plastik kaplar var orayı açıp dağıtabilir . Zaten birsure sonra o dolaba da merakını giderip yanaşmıyor bile ...

Hayır demek yerine bunu yaparsan elin yanar oyuzden büyüyene kadar dokunma diyorum mantıklı birşey de çocuk ikna oluyor .

Çöpün ev içinde olması bana hijyenik gelmiyor minicik çöpler için kabuk poşet tarzı atıklar için tezgah üstü kutum var asıl çöp kovam balkonda. Haliyle çocuk çöpe ulaşamıyor

Odası çocuğun en rahat ettiği ve sevdiği şekilde müze gibi dizili uyanır uyanmaz oyuncaklariyla oynuyor kendi başına yatıp kalkabilecek yükseklikte yatağı. Uyku geldimi yatağa yatılır cisler tuvalete yapılır diye şarkı söyleyip okadar hopladim ki okadar benimsemiş ki 4.aydan beri odasında yatar 1.5 yaşından beride uyku tulumunu giydirdigim an gider kendisi yatar öper ışığı kapatır çıkarım. Ve bezi bıraktı aynı zamanda .

Çocukla çocuk olun rahat olun oyuna donusturun. Benim kizda blw yöntemiyle kendi kendine yerdi heryere atardi kullan at masa örtüsü var büyük sızdırmaz kağıttan altına onu açıyorum yemek sonrası dökülen hemen çöpe... silme derdi yok çok pratik hiç yormuyor... Ya da gazete de açabilirsiniz

Siz çocuğa dur yapma etme ye sus dağıtma tarzı davranırsaniz çocuk evde mutlu olmaz benimsemez hircinlasir

Ocak 13 de kızım 2 yaş olacak çok zor dönemler ama birdaha olmayacak bu dönemler bence neden böyle demek yerine oyuna dönüştürüp tadını çıkarın

Bırakın dagilsin toplanır... Sizde çocukken dağıttıniz çocuğunuzun çocuğu da dağıtacak ...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X