herkese merhaba. 53 yaşında 28 yıllık evliyim. geçen sene ekim ayında 20 yaşındaki kızım evlendi. eşim çok ama çok çırpındı. 20 yaşında evlenmesini istemedi. aldı karşına günlerce konuştu nasihatler verdi ama nafile. hani derler ya kız isteyince babanın dili bağlanır.
neyse konumuza gelelim. isteme, yüzük takma, nişan aşamalarında eşim gayet normal davranıyordu. düğün gününe yaklaştıkça, içine kapanmaya, bizlerle daha az vakit geçirmeye ve konuşmaya başladı. düğün günü salonda birden hıçkırarak ağlamaya başladı. çok ama çok şaşırttı beni ve dolayısıyla akrabalarım falan şok olduk. onu hiç böyle görmemiştim. gayet ciddi bir insandır. eve geldik falan, ara ara balkona çıkıp ağladığına şahit oldum. hiç üzerine gitmedim. onu kendisiyle baş başa bıraktım.
bu erkekler neden böyle, neden duygularını saklıyorlar. bunun gibi şeyler yaşayan var mıdır acaba ???
neden bu kadar kontrollü davranmak zorunda hissederler kendilerini
neyse konumuza gelelim. isteme, yüzük takma, nişan aşamalarında eşim gayet normal davranıyordu. düğün gününe yaklaştıkça, içine kapanmaya, bizlerle daha az vakit geçirmeye ve konuşmaya başladı. düğün günü salonda birden hıçkırarak ağlamaya başladı. çok ama çok şaşırttı beni ve dolayısıyla akrabalarım falan şok olduk. onu hiç böyle görmemiştim. gayet ciddi bir insandır. eve geldik falan, ara ara balkona çıkıp ağladığına şahit oldum. hiç üzerine gitmedim. onu kendisiyle baş başa bıraktım.
bu erkekler neden böyle, neden duygularını saklıyorlar. bunun gibi şeyler yaşayan var mıdır acaba ???
neden bu kadar kontrollü davranmak zorunda hissederler kendilerini
