2 erkek çocuk annesiyim, yaş aralıkları biri 6,5 diğeri ise 3,5, yani 3 yaş var sayılır aralarında (biraz daha az).
Nitekim, ben kendi hayatımda 3. çocuğu asla düşünemiyorum.
Yeterince hem maddi, hem de manevi olarak beni yoruyorlar.
Çalışan bir kadındım, çocukların bakımı, ilk okula başlayan büyük oğlum ve farklı bir çok sebepten işi bırakmak durumunda kaldım maalesef.
Severek çalışıyordum, çalışmayı seviyorum kısaca, ancak çocuklarımı emanet edecek kimse kalmayınca etrafımda mecbur bıraktım işi.
Hazır evdeyken de, 3. çocuk olsa mı diye ne benim ne de eşimin aklının ucundan bile geçmez.
Çünkü zor.
Belli bir yaştan sonra zaten insanların tahammülü azalıyor, hem de hayat pahalılığı ortada, her geçen gün daha da pahalılaşıyor herşey.
Çocuklara eşit imkanlar sağlamakta önemli bu zamanda, onu da düşününce hiç gözüm yemiyor.
Maddi anlamda ve çocuğun bakımları anlamında sorununuz yoksa, neden olmasın.
Ancak manevi boyutunu iyi düşünün derim, yıpratıcı bir süreç oluyor, bunu da göz ardı etmeyin.
Herşeyden önce Allah hayırlısını ve gönlünüzdekini nasib etsin inşallah.