arkadaşlar 17 aylık evliliğim 3 gün önce resmen bitti. Bunalımdayım babamın evine geri dönmem dememe rağmen mecbur kaldım . Eşim kovdu bende tamam dedim çıktım evden sonra aradı ama 4 saat sonra gece 12 de aradı o saaate kadar aramadı bende açmadım aradığında sonra boşanıcaz dedi ve mahkemeyi açtı . Bende önce itiraz ettim sonra kabul ettim neyse devam ediyorum. Boşanmaya o kadar hevesliydiki ne diyebilirdim ve boşandık ve o gün doğum günümdü boşandık sonra beni eve bırak dedim oda işimiz var dedi arka koltuğa bak dedi bi baktım telefon almış ihtiyacım olmamasına rağmen , snra beni yemeğe sonrada at binmeye götürdü ne yapmaya çalışıyosun amacın ne dedim kötü olmayalım dedi bende bırak telefonu yat bile alsan artık yerin yok bende beni yarı yolda bıraktın dedim oda öyle değil benim çocuğum olmuyo sende anne olmayı çok istiyosun sana bunu veremem dedi bide eşim kan kanseriydi zaten ilerledi dedi seni mutsuzluğa sürüklemek istemiyorum yaşın küçük manken gibisin iyi kalplisin o yüzden mutlu ol benle olamıycaksın dedi . Bende senle bir önür evet dedim ben dedim oda biliyorum sana bunu söyleseydim beni bırakmıycaktın dedi bende eyvallah öyle olsun ama bunlar sadece bahane dedim sonrada hava alanına beni bıraktı anlımdan öptü kemiklerimi kırarcasına sarıldı ve kokumu çekti ciğerlerine . Zayıflamış perişan olmuş gördüm tanıyamadım saç salak birbirine karışmıştı nyse şunu demek istiyorum sevgisine inanıyorum peki madem neden bitirmek için bu kadar hevesliydi ve de bitince bunları yaptı belki kötü ayrılsak içimdeki nefretle kendimi çabuk toplardım ama öyle ayrılınca kokusu öpüşü aklımdan çıkmıyor atamıyorum içimden hakkımı helal etmiyorum çnkü beni yarı yolda bıraltı . Ama neden diyorum nedenn