3 yaş sendromu artık delirmek üzereyim ben mi abartıyorum

Merhaba arkadaşlar çok bunaldigim bir dönemden sesleniyorum. Oğlum 3 hafta sonra 3 yaşına girecek yaklaşık 2-2.5 yaşından sonra katlanarak devam eden huysuzluk sinir inat ağlama krizleri kendini yerlere atmalar hiçbir şeyden memnun olmama istediği olmadığında ortalığı ayağa kaldırma gibi şeyler yaşıyoruz. Ne yaparsam yapayım asla işe yaramıyor psikoloji diye birşey kalmadı bütün hayat enerjim çekildi 2. Çocuğu yapmaktan vazgeçme sebebim oldu gerçekten artık nefes alamıyorum uyanmak bile istemiyorum sadece uyuduğu saatlerde yaşadığımı hissediyorum. İşin kötü tarafı o kadar bunaldım ki artık oturup onunla oyun oynamak içimden gelmiyor her saat başı sinir patlaması avazı çıktığı kadar bağırma olur olmadık herşeye avazı çıktığı kadar ağlama olunca gerçekten gidip yanına oyun oynamak eğlenmek falan gelmiyor içimden karnını doyurup bırakıyorum balkonda oturuyorum oda ya oyuncaklarıyla oynuyor yada televizyon izliyor böyle olduğu içinde vicdan azabı çekiyorum benim gibi olan var mı ben mi fazla bunaldım bilmiyorum kendi kendime insan çocuğundan bu kadar bıkar mı diyorum ama durum bu dün psikiyatriye götürdüm doktor %99 ihtimal hiperaktivite var ama ilaç başlamam için daha çok erken dedi şuan oyun grubuna gidiyor oğlumla beraber 8 çocuk var hepsi 30-36 ay arasında kıyaslamak istemiyorum ama çocukların hepsi sıraya geç diyince annelerini de öğretmenini de dinliyor eve giderken güzelce montunu giyiyor annesinin elini tutup gidiyor bizi görseniz ben oğlumla savaş halindeyim ne sıraya girmez kendini yerden yere atar elini tutturmaz bi mont bile giydirmek için kurumun içinde peşinden koşuyorum heryeri döküp saçıyor inadı zaten baş edilemeyecek kadar fazla en sevdiği şeyide elinden alacak olsam bana mısın demiyor gerçekten artık çocuk büyütmeye hazır değil miydim acaba diyorum tahammülüm kalmadı çevremde gördüğüm bu yaştaki hiçbir çocuk dışarda bu kadar aşırı değil her şeyi yapmak yaptırmak için savaş vermek zorundayım evde şiddet gören bi çocukta değil niye böyle anlamıyorum ama insan çocuğundan sıkılır mı bunalır mı gerçekten oluyor ne yapacağımı bilmiyorum ben mi anormal derecede bıkkınlık yaşiyorum bilmiyorum ama ne yaparsam yapayım durumu düzeltemiyorum ya bi çocuk bi kaşığı alsada almasa da ağlar mı veriyorum verdim diye aglıyo alıyorum aldım diye aglıyo ne yapacağımı şaşırdım kurumdaki annelerden birinin 2 çocuğu var büyük olan benimkiyle yaşıt küçük olan da 14 aylık ve bana dönüp eğer ilk çocuğum böyle olsaydı ikinciyi yapmaya cesaret edemezdim dedi biri bi akıl versin ve benim durumum anormal mi bunu duymaya ihtiyacım var bu kadar sıkılmış hissettiğim için kendimi suçlu hissediyorum

Benimde oğlum 3 yaşında (37 aylık) ve su iki aydır dün eşime dedim sabah uyanmak istemiyorum. Sürekli inat halinde ama biraz sakın olmakdan ses tonundan geçiyor bu krizler. Ağlamak vurmak bizde de var . Fakat sabırla ve inatla avutmak yok kimseye vuramazssin banada vuramazssin diyorum. İstediğin olmadı diye kizamazsin diyorum . Sabır çekiyorum. Tabiki benimde patlamalarim oluyor. Fakat ben sabah kitap okuma öğlen Park hamur ,kum , akşam kitap okuma derken akşam babasına devrediyorum uyukusunada 8-9 yatırıyorum ve bir oh çekiyorum . Sabah Allah kerim diye. Her zaman savaşmayin inatlaşmayin. İnatla seni anlıyorum şuan mkizginsin aglaman bitince konuşalım istersen sarilabilirsin seni çok seviyorum diyorum. Her zaman
ise yariyormu tabiki hayır. Geçmesini bekliyorum. Bende TV ekranda yok hala.