Dışarıdan bakılınca Buda mı dert denilecek birşey ama vallahi bana dert. 3 yaşındaki kızım o kadar kibar ince düşünceli ve sevecen bir kız ki gerçekten abartmıyorum. Bu kadar olmasaydı keşke. Dışarıda oynadığı komşu çocukları onu istemeyince çok üzülüyor neden benimle kimse oynamıyor diye içleniyor. Geçen okulunun pikniğine gittik arkadaşlarını görür görmez koşarak sarılmaya gitti ama onlar oralı olmadı. Bakıyorum onlar karşılarında ki çocuklar onlarla oynamayınca takmıyorlar ama benim kızım üzülüyor derdini çok güzel anlatıyor. Paylaşımcı girişken ama yinede çekingen bir çocuk. Ben nerde yanlış yaptım bilmiyorum tavsiyeniz nedir