sadece paylasmak istedim.....
canım benim
evliliğe alişamamışken henüz hamile oldugumu ogrendim
ilk günler hatta aylar hep ağlayarak geçti
sonrasında ise yavas yavas kabullendim ama hiç öyle deli divane olmadım karnımdaki bebeğe
zamansızdı cunku
calişacaktım, eşimin işi nedeniyle sürekli ülkelerarası seyahat durumumuz vardı ve hamilelik ve tabi akabinde bebek çok zorlayacaktı bizi
neyse geçti 9 ay dogurdum
şimdi yüzüne her baktıgımda, kokusunu içime her çektigimde tarifsiz duygular yasiyorum
ne kadar şükretsem varliğina az...
sen bu duyguyu daha evvel yaşamışsın
eminim ki çok da iyi bir annesin
ve gelecek 3. meleğine de sarilirsin sımsıkı
tekne kazıntıları daha tatlı olur :)
kim bilir belki ileride yüzünü en çok bu 3. evladın güldürür
Rabbim nasip etti ise vardir bi hayır
sağlıcakla kucakla inşallah
Arkadaslar, aslinda kabullendim tabi ki bu durumu ama hala dusundukce moralim bozulmuyor degil, aslinda sorun 2. cocugumun ne kadar kucuk olmasi da degil, kizim 6 yasinda oglum 8 aylik, iki cocuk yeter bana baska istemiyorum derken 3. ye hamile oldugumu ogrendim. oglum buyudu diye calismayi dusunuyodum, simdi yine ertelemek zorunda kalicam, cok bunaldim
ben de dusunmedim degil aldirsam mi diye. ama olmaz. alismam lazim bi sekilde bu duruma.
Uzun bir süredir girmiyordum foruma, henüz gördüm mesajını arkadaşım. Bebegin doğmuş ve büyümüştür bile bu zaman içinde. Ve sanırım şimdi mutlu hissediyorsunuz kendi 3 pırıl pırıl evladın için. Çünküm ben öyle hissediyorum. Hergün şükrediyorum Rabbim. ALLAH ONLARI bana nasip etti diye. Hasta olduklarında canımdan can gidiyor, hele en küçüğüm. Karikatür gibi seviyorum hepsini. Sen de aynı duyguları yapiyosun dur şu an eminim. Çocuklarımız Allah'a emanet. Benim miniğim şimdi 5 yaşında. Herşey daha da kolaylaşıyor gün geçtikçe. Herkese sevgiler...
