Iyi gunler herkese,
Kv olacan kadin bugun yine beni aglatti. Cocugum 2 yasinda ve konum olarak yakin oldugu icin ben part time calisiyorum ve o bakiyor.part time dedigim 5 saat haftaicleri. Zaten bakiyorum dedigi de 3 saat uykuya yatiriyor, ben eve yorgun argin geliyorum cocuk full enerji beni istiyor, oyle bir bakmak.
Yine de Allah razi olsun bakiyor diyorum, saygiyi eksik etmiyorum.Eve ekmek mi aldim ona da aliyorum, aksamdan yemek yapiyorum o da yiyor.Seker hastasi oldugu icin oglen yemek bulamazsa sinirli oluyormus.ona da tamam. Ama cocuk her rahatsizlandiginda bana demedigini birakmiyor.
Bugun yine biraz burnu tikanikti, baska hicbirseyi yok. Neymis hic bakamiyomusum cocuga, cok gezdiriyormusum, iyi annelik yapamiyormusum, falan filan. Zaten burnu tikanik oldugu icin 2 gecedir hic uyuuamadik perisan haldeyim, cok agrima gitti. Tersledigim zaman daha buyuk kavga cikiyor, konusmadigim zaman yine kendi kendine soyleniyor. Birsey demeden giyinip ise ciktim ama ise gelene kadar elim ayagim titredi sinirden ve agladim hep yolda. Cocugum icin cok ugrastim cok cileler cektim hamileyken, inat ettim 2 yil emzirdim, ama o istiyor ki cocugu eve hapsedeyim hic burnu bile tikanmasin, cunku aslinda icten ice cocuk bakmak istemiyor zor geliyor ama bunu soyliyemiyor bence.
Esime basindan beri bakici bulalim dedim babannesi gibi bakamaz dedi, smdi de krese gonderelim diyorum ya cok hastalanirsa sen de yorulcaksin sana zor olucak diyor. Evet ama boyle laflar duymak ta daha agir geliyor. Bir yandan da krese gtse yine gelip hastalandi diye laf edicek, bilmiyorum cok bunaldim
bazen herseyi birakip gidesim geliyor..ne yapsam bu kadin asla mutlu olmuyor illa ya cocuk ya ev hakkinda bi yorum yapiyor, herseyi kendi biliyor saniyor.en basidi gecen gun cocugun altini aliyorum oyle alma boyle al diyor. Allahim sabir ver diyorum kendi kendime baska da hic birsey yapamiyorum. Baksan ilkokul mezunu bile degil, 2 cocuk buyutmus ikisi de her ay hastaymis, ama bu ne bilirkisilik nerden geliyor bu ozguven bilmiyorum.zamaninda esinden fiziksel siddet gormus, bir yandan da aciyorum, ama bana yaptigi seyleri hakli cikarmiyor.
dayanamıyorum dedi. Ee noldu dedim? Sende duruyodu, ben bakamıyodum. Sorun ne şimdi dedim? Cevap veremedi. Oysa ki ben cocuktan en ufak yorulsam bir of desem, hemen anneliğimi yargılardı. 1-2 saat bakmak gibi değilmis demi. Daha sonra zaten işten çıktım bizim sorunlar daha da büyümeye başladı kavgalarda arttı. Ve her tartısmamız da bana dediği kelime buydu, senin cocuguna az mı baktım. Ve ondan sonra kendi kendime karar aldım cocugumu sadece ona misafirliğe geldiği zaman görücek diye. Esimede direttim onun üstünden taşındık. Görüşmeme kararıda aldım, kendim asla görüşmüyorum evimede giremiyor. Çünkü böyle evliliğimiz daha iyi ve bende daha mutluyum. eşim onlara oturmuyo giderken cocugumuda alıyor götürüyor cocugumuda max 1-2 saat öyle görüyor fazlası yok. E zamanında bana cocugu tehdit olarak kullanmıcaktın. Bakarım bakmam diye. Demem o ki. Bir an önce işten ayrıl, araya mesafeni koyabildiğin kadar koy. Ve cocugunu kendin bak. İnan böyle cok mutlu olucaksın. Ben cocugumu aileme alıp gitmeye bile cekınıyodum en ufak hastalansı baslıyolardı ay keske gitmeseydın, ay gittiğin yer oldu. Şimdi kim var karışan? Kimse
