• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

3 yıllık sevgilimden ayrıldım

Yazdıklarının çoğunda kendime okur gibi oldumm :)) Bende böyleydim ama insan aşıyor geççiyor gidiyor. Mutsuz olacağını biliyorsun ve yinede onu seviyorsun bu kadar yakıyor ki insanı. Biliyorum çok zor sevdiğinden ayrılmak ama onunla mutsuz olmak yerine onsuz mutlu olmak daha iyi bence. Hani yazmışsın ya yıllardır istemiyorum demiş, resmen senin hatrına katlanıyormuş senin çabanla ayakta duruyormuş bu ilişki tıpkı benimki gibi.
Ama ben anladım ki hiçbir erkek insanın kendisinden değerli değil. Yani sakin yolunda sana saygı duyan değer veren kadir kıymet bilen biriyle olmak varken neden bile bile acı çektiriyoruz kendimize..
Üzülme, sevin lütfen.. Biraz zor olucak elbet ama alışıyor insan.. İnanıyorum ki senin gibi biri çok daha iyi birini hakediyor arkadaşımm o tatlı canını sıkma
:34:

YudumEr çok teşekkür ederim yorumun için. Benimle aynı şeyleri yaşayan, beni anlayan insanları burada görmek gerçekten çok iyi geliyor. Tabi ki istemezdim, keşke hiç kimse böyle şeyler yaşamasa ama malesef başımıza neler geleceğini önceden göremiyoruz.
 
aynı sorun bendede vardı canım ilgisizlik bi kadını en çok yaralayan şey oluyo sanırım neyseki ben erken kurtuldum canım yansada bitirdim şimdi istediği kadar özgür olsun

Benimki de kuş kadar özgür olmak istiyorum derdi. Sanki ben kafese koymuştum adamı. Zaten benden uzakta yaşıyor, gezi tozuyor, hiç karışmıyorum. Daha ne özgürlük istiyordu hiç anlamadım.
 
Öylesine bakınırken başlık dikkatimi çekti.3 yıllık sevgilimden ayrıldım.Dedim tesadüfün böylesi.Henüz 1-2 saat oldu ben de 3 yıllık ilişkimi sonlandıralı.Garip...
 
Canim oncelikle sunu bil, senin yaptigin hatalari yapan o kadar cok kadin varki.. Bak burda bile 5 saatte kac tane benzer hikaye okuduk.. Bende onlardan biriyim, biriydim.. O yuzden hiic uzulme ben nasil boyle olabildim diye.. Biz kadinlarin zayif noktasi, ask.. Aslinda dediginiz gibi adama degil, aska asigiz biz. Senin, benim ornegimde de aski yakistirdigimiz adamlar yanlis, hem de cok yanlis.

Ben o kotu iliskiyi 1,5 yil yasadim. Yasadiklarimiz cok cok benzer.. Ve bu iliskiyi yasarken norolojik bir hastalik dahi gecirdim ki kendisiyle ayrildiktan 1 ay sonra duzelen bi hastalik, aglamaktan olan bi hastalik, dusun..

O yuzden senin adina o kadar sevindimki. Kotu bi iliski kadar insani bogan bir sey yok. Konusmandan anliyorum ki guclu bi kizsin. Su an hala o esaretin etkisindesin canin yaniyo. Merak etme cok yakinda ozgurlugunun, mutlulugunun tadina varacaksin ve kurtulduguna o kadar sevineceksinki. Sadece 1kac ay, belli bi kac hafta dayan.. Bizler burdayiz, konusmak istersen bana da ozelden ulasabilirsin..

Zaten arkadaslar yazmis sosyallesmen gerektigini. Anladigim kadariyla yalniz yasiyosun. Bunun yaninda benimde bi tawsiyem var. Saracak yabanci diziler izle bol bol. O kadar kafa dagitiyo vakit gecirtiyoki..

Canım çok teşekkür ederim. Benim de şuan tek istediğim sabır ve dayanma gücü çünkü ben ona tekrar dönmek istemiyorum, onun da bana dönmesini istemiyorum. Bitsin gitsin istiyorum artık. Resmen yaşam enerjim çekildi, içim söndü onunla birlikteyken. Ben annemi kaybettim ama ondan sonra bile kendimi kısa denilebilecek bir sürede toparladım çünkü kardeşlerime sahip çıkmak zorundaydım. İçimde duygusal anlamda zayıf olsam da ,gizli gizli ağlasam da asla kimseye belli etmedim, hep güçlü durmaya çalıştım. Ama bu ilişki beni mahvetti. Arakadaşlarım bile şaşırıyor halime. Sen nasıl bu hale geldin diyorlar.

Bugün 2 arkadaşımla önce kahvaltıya, daha sonra yüzmeye gittim. Aklıma getirmemeye çalıştım. Gerçekten de eğlendim, çok üzülmedim, stresimi attım geldim. İnşallah böyle devam edebilirim. Burası da bana çok iyi geliyor, yorumlarınız sayesinde kendimi daha iyi, daha güçlü hissediyorum. Teşekkür ederim.
 
canım kardeşim seninki sevgi değil bağımlılık adam sana hiç değer vermemiş ki senin zorlaman ile yürümüş zaten.aynı sorunu ben de yaşadım evlendim ayrıldım.evlenmeden bittiği için şanslısın.anladım ki bir kişiye haketmediği değeri vermek hep alttan almak hakaretlerine katlanmak iyi huylu olmak değil!!!!bir özgüven problemi!!!!!!!!!!!!!!!!sen kendine değer vermezsen kimse sana değer vermez emin ol bundan sonra karşına çıkan adam da kesinlikle aynı karakterde olur.önce kendini düzelt.ben öyle yaptım.kişisel gelişim kitapları okudum.alabilirsen psikolojik destek al.eminim çok iyi niyetli bir insansın.önce kendini çok değerli görebilecek seviyeye gel.göreceksin ki sana değer verenler çıkacak karşına.yoksa bu kısır döngü devam eder.dualarım seninle.

Çok üzüldüm, sen de kötü şeyler yaşamışsın. Söylediklerinde baştan sona haklısın. Ben kendime değer vermedim bu ilişkide. Kendi mutluluğumu onun mutluluğuna endeksledim resmen. Onu mutlu etmeye çalışmak benim için paha biçilemez bir mutluluk kaynağı olmuştu. O ise beni hiç takmadı. Hayatımın hiçbir alanında özgüven problemi yaşamadım, hatta hep ben baskın olmuşumdur. Bu benim ilk ciddi ilişkimdi ve gördüm ki ben duygusal ilişkilerde gerçekten pasifmişim. Bu bana çok büyük bir ders oldu, artık neyin daha önemli olduğunu anladım. Ben kendimi önemli görmezsem, hep alçakgönüllülük sergilersem, demek ki bu artık "iyilik" olmaktan çıkıyor ve "enayilik" oluyor. Çok teşekkür ederim duaların için. Allah razı olsun.
 
Fikir ayrılıklarımız çok fazlaydı.Hatta hiç fikir birlikteliğimiz yoktu.

Anlıyorum. Bazen sevgi gerçekten yetmiyor... İlişkinin başlarında sevince" samanlık bile seyran olur" diyorsun ama işin aslı öyle değil. İlişki ciddileştikçe, evleneceğin adamı hatta çocuğunun babası olacak adamı görmek istiyorsun. Gerçekten zor bir karar. Allah yardımcımız olsun.
 
Anlıyorum. Bazen sevgi gerçekten yetmiyor... İlişkinin başlarında sevince" samanlık bile seyran olur" diyorsun ama işin aslı öyle değil. İlişki ciddileştikçe, evleneceğin adamı hatta çocuğunun babası olacak adamı görmek istiyorsun. Gerçekten zor bir karar. Allah yardımcımız olsun.
Amin.Çok teşekkür ederim.Durumu çok güzel özetlemişsiniz.Sevgi tek başına yeterli değil.Ben ileride çocuğum olunca bizim fikir ayrılıklarımızdan etkilenecek diye bu işi bitirdim.Ben farklı söylerim babası farklı söyler.Ben farklı yetiştirmek isterim babası farklı.Bunlar olmasın diye bitirdim.Ama zor gerçekten 3 yılın ardından çok zor.
 
Yaşadıklarınız çok tanıdık,o yüzden sakın kendinizi suçlamayın ve üzülmeyin.:ssz::20: 2.5 yıla yakın bir ilişkim olmuştu,karşımdaki insan da bundan ne eksik ne fazlaydı. Sakın giden yıllarınıza üzülmeyin;ben de zamanında ölçtüm,tarttım yok olmuyordu.Boşa oysan dolmuyor,doluya koysan almıyor,ileriyi hayal edemiyorsun,güven vermiyor vs... Şükürler olsun ben kurtuldum,siz de emin olun kurtulmuşsunuz.:40::46:

Size tavsiyem kendinizi dünyaya kapatmayın gezin tozun.:10::12: Ve bu süre zarfında da kalbinizi de kapatmayın.Doğru insanla ne zaman karşılaşacağınızı bilemezsiniz.:17::nazar:

Tecrübe konuşuyor.:16:
 
bunlari cekebilicek kadar cok iyi bir kalbin var.. o senin degerini anlasaydi, dunyanin en mutlu adami bile olabilirdi.. ama kaybetti..
iyi kalp ile kotu kalp birlesemiyor..

rabbim o guzel kalbine gore versin insallah..
 
emin ol bunları yaşayan yalnız sen değilsin.burada görüyorsundur hemen herkesin hayatında sıkıntılar acılar var.hele aşk acısı çekmeyen var mıdır bilmiyorum.(ben mesela şu an aşk acısı içindeyim yine...:()bence bunun üstesinden çok rahat gelirsin.ilk günler ağlarsın,yaşayan ölü gibi gezersin,her nefes alıp verişin acı verir belki ama bu derin acı 10-15 gün içinde hafifliyor merak etme.ondan sonraki bir ay içinde hafif hafif devam ediyor.bi çeşit özlem gibi.ama zamanla o insan sanki bir rüyaydı uyanmışsın gibi bir his oluşuyor.bu süre zarfında benim tavsiyem ilk 10 gün içinde bu acıyı dibine kadar yaşaman.acıdan kaçma.onun üstüne git.ve o acıyı sindir.sindirdikten sonra zaten gerisi kendiliğinden gelecek ve zaman sana o kangrenli kolunun yokluğunu unutturacaktır.bol bol da dua et.bir de onu sakın arama.bırak onu boşluğa gitsin...ararsan bu acı hiç dinmeyecek...yeni bir hayata merhaba de :)
 
Başlıktan da anlaşılacağı üzere 3 yıldır birlikte olduğum sevgilimden ayrıldım. Ayrı şehirlerdeyiz, bu yüzden zaten görüşmek büyük bir sıkıntıydı bizim için. İlk iki yıl en azından ayda bir kere ya da 2 haftada bir muhakkak görüşürdük. Ama bu yıl kpss bahanesiyle neredeyse 3 ayda bir görüştük. Sınav bitti gitti ama hala gelmek istemiyor yanıma. Ben ise zaten gidemiyorum çünkü ailesiyle yaşıyor. 3 yıl içerisinde sürekli ayrılıp barıştık. En çok da ben dayanamadığım için barıştık. Yani kendisinin barışma konusunda çok da hevesli olduğunu söyleyemiycem. Geçen sene evlenme teklif etmişti ama arkasından benden soğuduğunu söyleyip tekrar ayrılmıştı. Çok karışık anlatıyorum farkındayım ama hangi birini anlatayım ben de bilmiyorum.

Bu geceki ayrılığa gelirsek. Konu benim yanıma bir türlü gelmeyişinden ve benimle ilgilenmemesinden açıldı. Ben de beni istemiyorsan söyle, seni hiç bir şey için zorlamam dedim. "İstemediğimi yıllardır biliyorsun ama acı çekiceğim diye korkundan bırakmıyorsun beni" dedi. 3 yıllık ilişkimi sonsuza dek bitiren cümle de bu oldu.

Açıkçası mükemmel bir sevgili olduğunu da söyleyemeyeceğim. Çok sorumsuz, bencil, sözünde durmaz ve cimri. İyi yönleri de var yok değil ama kötü tarafları zaten her şeyi bitiriyor gözümde. Madem bu kadar kötüydü, niye bunca sene çektin diyeceksiniz? Çok sevdim hem de kendimden çok. Belki de annemin vefatından sonraki boşluğu onunla kapatmaya çalıştım ve hak etmediği halde çok fazla değer verdim ona. Hayatımın merkezine koydum, şımarttım ve hep destek oldum. Biraz da kendim hazırladım galiba bu ilişkinin sonunu. Şımarta şımarta tepeme çıkardım. Beni kaybetme korkusu yok, çünkü her seferinde ben geri döndüm ona. Kabullenemedim ayrılığı, emeklerime acıdım hep. Aslında biliyordum bu şekilde ilişki yürütemeyeceğimi ama yine de hata yapmaya devam ettim. Karşılık beklemeden verdim verdim verdim. Yani ben öyle düşünüyordum. Ama içten içe meğer bir şeyler bekliyormuşum. Bir tatlı söz, özel günlerde ufak da olsa hediyeler, tatlı bir günaydın mesajı... En azından son 2 senem ondan bunları bekleyerek geçti. Defalarca söyledim ona ama hep ters tepti. Zorla yapınca burnumdan getirdi. Ben de saldım artık. Sonuçta ona doğum gününde özenip bezenip aylar öncesinden hediyeler alıyordum ama benim doğum günüm gelince ellerim bomboş kalıyordu. Ben de almamaya, onun gibi davranmaya başladım ama içten içe üzülüyordum. Beni bu hale getirdiği için de kızıyordum çünkü ben hep romantik bir ilişkim olsun istedim ama onunla böyle bir ilişki imkansız.

Sonuç olarak hiç de içaçıcı olmayan bir ilişkinin içindeydim zaten. Evlensem de mutlu olacağımı düşünmüyordum hatta kesin boşanırız diyordum. Yine de üzülüyorum işte. "Niye böyle oldu?" demekten kendimi alamıyorum. O benim kangren olmuş kolum gibi. Yaşamak için ondan kurtulmam gerek ama yine de kıyamıyorum işte. Lütfen bana yorumlarınızla destek olun. Bu sürece atlatmama yardımcı olun. Gerçekten çok ihtiyacım var. Şimdiden herkese teşekkürler.

oncelıkle merhabalar yazdıklarınızı okudum ruce rabbım kısının kaderını anne rahmıne dustugu anda yazarmıs onun ıcın sızın ıcın en hayırlısı budur emın olun bazen bazı seylerı cok zorlamayacaksın su akar yolunu bulur allah kımseye kaldıramayacagı derdi vermezmıs
ben bıraz kadercıyımdır kotu bısey oldugunda bıle hayırlısı buymuş dıyenlerdenım sızde oyle dıyın gelıp gecsın hoscakalın
 
Benimki de kuş kadar özgür olmak istiyorum derdi. Sanki ben kafese koymuştum adamı. Zaten benden uzakta yaşıyor, gezi tozuyor, hiç karışmıyorum. Daha ne özgürlük istiyordu hiç anlamadım.


sanırım en büyük hatayıda orda yapıyoruz. İlişkide tüm ipleri eline almak gerekmiş tabi bunada ilişki denirmi bilmiyorum ama sürekli sorun çıkartan taraf olunca kıymete biniyosun sanırım anlayamadım anlamlandıramadım bu mantığı bi türlü
 
Canm kurtulduğuna şükret. İnan ki geçmeyecek acı yoktur zamanla herşey geçiyor :)
 
Hemencik bi hobi edin, tango kursu olur, resim olur biseyler yani.. Sen mantiklica yaklasmissin boyle dusunen biri cabucak hayata doner. Sadece 1 2 ay sonra seni geri aradiginda ona geri donme yeter
 
kendimi görür gibi oldum birden .
karşındaki insanın seni kaybetme korkusu olmadığını bilmek, nasıl olsa beni bırakmaz düşüncesinde olduğunu bilmek duygusunu ben de yaşamıştım zamanında.

gerçeten ölümcül vuruşu yapmış sevgiliniz. yani bundan sonra bu cümlenin üzerine ilişkiye tekrar başlama girişimlerinde bulunmak gereksiz olur . çünkü bu ilişkide yine eninde sonunda yine sadece sizin üzüleceğiniz belli.

benim şu anda bir ilişkim var ve neredeyse 1 yıla yaklaştık.
ama öncesinde ben de 3 yıllık bir ilişkimi bitirdim .

belki saçma gelecek ama , ben ayrılığın ilk zamanlarında hiç müzik filan dinlemedim ,özellikle slow :) dinlenen ortamlardan da kaçtım açıkçası . hiç romantik-duygusal film izlemedim . kendimi iyi hissedene kadar kimseye ayrıldığımı söylemedim , çünkü bu konuları konuştukça insan kendini daha kötü hissediyor ( bence) yani beni bunalım moduna sokacak hiç bir etkinlikte bulunmadım . çünkü ben biraz da insanın kendi kendisini bu moda soktuğuna inanıyorum bilmiyorum .

onun sürekli olumsuz özelliklerini düşündüm mesela . olumlu özelliklerini , mutlu bir anımızı düşünsem üzüleceğim çünkü biliyorum ,yani yine kendimi bunalım moduna sokmuş olacağım .

eve kapanmadım mesela,içimden gelmese de dışarı çıktım . ne kadar istemeseniz de dışarı çıktıktan bir süre sonra ilginizin bir şeylere yöneldiğini göreceksiniz.
bilemiyorum yardımcı olur mu bunlar , ya da saçma gelir mi ama .. ben böyle yapmıştım

umarım kısa zamanda atlatırsınız bu süreci.
 
Son düzenleme:
Evet ilaç gibi gelir yazdıklarımız,seni anlıyorum.Buna benzer birşey ben de yaşadım.Burada açtığım ilk konular onla ilgili..Geleceğini düşünmelisin..Ben de zor koptum..
Şimdi onun tam tersi gibi görünen biriyle görüşüyorum,bakalım nasıl devam edecek..Ama onunla görüştüğümüz 5 günlük gezi zamanı diliminde el üstünde tutulmak nasılmış anladım..

Ona ve onu gibilere gelince..
Bence o senin gibi çıkarsız seven,emek veren birini bulamadığında,başkalarına da böyle davrandığında senin kıymetini anlar.Başkasını severse el üstünde tuttar mı acaba?Tamam bağlı kalabilir ama yine el üstünde yine tutmaz bence.O da bu da.Kişilikleri bencil çünkü..
 
Son düzenleme:
Başlıktan da anlaşılacağı üzere 3 yıldır birlikte olduğum sevgilimden ayrıldım. Ayrı şehirlerdeyiz, bu yüzden zaten görüşmek büyük bir sıkıntıydı bizim için. İlk iki yıl en azından ayda bir kere ya da 2 haftada bir muhakkak görüşürdük. Ama bu yıl kpss bahanesiyle neredeyse 3 ayda bir görüştük. Sınav bitti gitti ama hala gelmek istemiyor yanıma. Ben ise zaten gidemiyorum çünkü ailesiyle yaşıyor. 3 yıl içerisinde sürekli ayrılıp barıştık. En çok da ben dayanamadığım için barıştık. Yani kendisinin barışma konusunda çok da hevesli olduğunu söyleyemiycem. Geçen sene evlenme teklif etmişti ama arkasından benden soğuduğunu söyleyip tekrar ayrılmıştı. Çok karışık anlatıyorum farkındayım ama hangi birini anlatayım ben de bilmiyorum.

Bu geceki ayrılığa gelirsek. Konu benim yanıma bir türlü gelmeyişinden ve benimle ilgilenmemesinden açıldı. Ben de beni istemiyorsan söyle, seni hiç bir şey için zorlamam dedim. "İstemediğimi yıllardır biliyorsun ama acı çekiceğim diye korkundan bırakmıyorsun beni" dedi. 3 yıllık ilişkimi sonsuza dek bitiren cümle de bu oldu.

Açıkçası mükemmel bir sevgili olduğunu da söyleyemeyeceğim. Çok sorumsuz, bencil, sözünde durmaz ve cimri. İyi yönleri de var yok değil ama kötü tarafları zaten her şeyi bitiriyor gözümde. Madem bu kadar kötüydü, niye bunca sene çektin diyeceksiniz? Çok sevdim hem de kendimden çok. Belki de annemin vefatından sonraki boşluğu onunla kapatmaya çalıştım ve hak etmediği halde çok fazla değer verdim ona. Hayatımın merkezine koydum, şımarttım ve hep destek oldum. Biraz da kendim hazırladım galiba bu ilişkinin sonunu. Şımarta şımarta tepeme çıkardım. Beni kaybetme korkusu yok, çünkü her seferinde ben geri döndüm ona. Kabullenemedim ayrılığı, emeklerime acıdım hep. Aslında biliyordum bu şekilde ilişki yürütemeyeceğimi ama yine de hata yapmaya devam ettim. Karşılık beklemeden verdim verdim verdim. Yani ben öyle düşünüyordum. Ama içten içe meğer bir şeyler bekliyormuşum. Bir tatlı söz, özel günlerde ufak da olsa hediyeler, tatlı bir günaydın mesajı... En azından son 2 senem ondan bunları bekleyerek geçti. Defalarca söyledim ona ama hep ters tepti. Zorla yapınca burnumdan getirdi. Ben de saldım artık. Sonuçta ona doğum gününde özenip bezenip aylar öncesinden hediyeler alıyordum ama benim doğum günüm gelince ellerim bomboş kalıyordu. Ben de almamaya, onun gibi davranmaya başladım ama içten içe üzülüyordum. Beni bu hale getirdiği için de kızıyordum çünkü ben hep romantik bir ilişkim olsun istedim ama onunla böyle bir ilişki imkansız.

Sonuç olarak hiç de içaçıcı olmayan bir ilişkinin içindeydim zaten. Evlensem de mutlu olacağımı düşünmüyordum hatta kesin boşanırız diyordum. Yine de üzülüyorum işte. "Niye böyle oldu?" demekten kendimi alamıyorum. O benim kangren olmuş kolum gibi. Yaşamak için ondan kurtulmam gerek ama yine de kıyamıyorum işte. Lütfen bana yorumlarınızla destek olun. Bu sürece atlatmama yardımcı olun. Gerçekten çok ihtiyacım var. Şimdiden herkese teşekkürler.

yani bu mu sevgi bu mu sevgili? kendinize bunu mu layık görüyorsunuz?
 
Back
X