Herkese merhaba,
2 yıldır tanıdığım aynı fakültede olduğum bir adamla 2.5-3 aya yakındır beraberiz. Bundan 1 sene önce tanıştığımızda sevgili olmak için adım atmıştık lakin ben yapamadığım için hiçbir şey demeden hayatından çıkmak zorunda kaldım. Bu yaz bulunduğum bölgedeki Avmde işe başladım, o da zaten 4 yıldır orada çalışıyor. Biz bir olaydan sonra tekrar konuşmaya başladık gel zaman git zaman derken bir ilişkiye başladık fakat şu anki geldiğimiz durum benim için çok zor ve yorucu. İlk başta her şey çok güzeldi ki bundan önceki ilişkimde çok yara aldım ve bir daha hayatıma kimseyi almamaya dek söz vermiştim ama şu anki erkek arkadaşım o kadar çabaladı ki anlatamam. İlk başlarda çok reddettim hatta önceki ilişkimde ötürü kürtaj olmak zorunda kaldım, benden uzak dursun diye bunu bile söyledim ama o hep çabaladı bu durumu kabullendi. Ben de bu çabasını gördüğüm için bir şans vermek istedim lakin zamanla inanılmaz değişti. Dehşet kıskançlıklar, kendi doğrularını dayatmaya çalışmalar, onun aile ve töre yapısına göre davranmam için zorlamalar.. Narsist olduğunu düşünüyorum. Çok kavga ediyoruz ve ben yorulduğum için hislerimi ağlayarak dışarı dökmek zorunda kalıyorum. Her seferinde yorulduğumu söylediğimde sen beni sevmiyorsun seninki sadece hoşlantı seven insan yorulmaz diyip beni bastırıyor. Her seferinde ben sinir krizleri, ağlama krizleri yaşadıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi şirinlikler yapıp sözler veriyor, gönlümü almaya çalışıyor. Bana bir gün bir cümlesi oldu “ bir gün benden gidersen nerede olursan ol seni bulacağım sen hep benimsin.” Onun içinde bulunduğu durumun sevgiden değil de takıntıdan olduğunu düşünüyorum. Kendisi Şırnaklı, has Kürtler. Tüm ailesi beni biliyor ve ciddi düşündüğünü dile getiriyor. Her neyse şimdilik söylemek istediklerim bu kadar. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bir yanım istemiyor onu ama bir yanım da beni durduruyor kalmam için. Lütfen bana yardımcı olur musunuz..
