- 31 Ağustos 2015
- 905
- 911
- 103
Merhaba arkadaşlar bu akşam daha doğrusu günlerdir o kadar doluyum ki buraya içimi dökmek istedim. Konunun başlığından da anlaşılacağı üzere 32 yaşında gerçek anlamda yalnız bir insanım. Küçüklüğümden beri hep tombik biriydim birazcık da erkeksi olunca (görüntü değil hal ve hareketler) erkekler tarafından beğenilmedim. Şuan 176 boy ve 83 84 kilo civarındayım. Orantılı olduğumdan kilolu degilde çok iri gözüküyorum. Tabi böyle iri yarı kızı kim ne yapsın. Her gün karar alıyorum diyet yapacağım spor yapacagim diye ama yalnızlıktan yine kendimi abur cubura veriyorum. Kendimi öyle avutuyorum iste klasik film abur cubur ve müzik. Geçen ve bu yıl da o kadar cok kendimi yalniz hissettim ki dost bildigim insanlarin aslında vakit gecirmek isteyen kişiler olduğunu anladim. Çoğu arkadaşım evli arada sirada mesaj atar o kadar. Ve inanılmaz şekilde hayatıma giren insanların çoğu yok oluyor. Evef evet bildiğiniz yok oluyor. Evren bir sekilde bana sunduklarını benden aliyor. Bugün telime baktım ne zamandir ne arayanim var ne soranım. Ben nasıl bir insanım böyle çevremde kimse kalmıyor. Sadece çirkinlik desem nice çirkinler eş ve dost sahibi. Ne yapmalıyım ben bilmiyorum yoruldum artik. Bu arada insanlar beni sevsin diye sacma sapan şeyler çok yapıyorum. Sözde arkadaşlarıma göre ben çok iyi bir dostmusum. Peki bu kadar iyi bir arkadas ve iyi bir dostsam sizler nerdesiniz ha nerdesiniz?
Arada mesaj atan arkadaşlarınıza, sizde arada yazarsınız olur biter. Zaten evlenirseniz sizde onlara -ihtiyacınız- kalmayacaktır. Herkesin nasibi birgün karşısına çıkar elbet, hakkınızda hayırlısı olsun inşallah
hakkinizda hayırlısı
