Hepinize teşekkür ederim yanımda olup desteğinizi esirgemediğiniz için ama biz ayrıldık. Ben facebookumu da kapattım. Herkesin hakkında hayırlısı olsun.
Dün akşam babası beni aradı, açtım. Haftasonu düğün işini konuşmak için çağırdı ama sadece beni. Bende önce annemle birlikte geliriz dedim sonra telefonu kapattıktan sonra vazgeçtim. Telefonda izin durumumu burda size anlattığım gibi anlattım ama anlamak istemedi. Haziran için olumsuz konuştu. Telefonu kapattıktan sonra babası arayana kadar sesi soluğu çıkmayan nişanlımı aradım, bugüne kadar senin istediğin tarihte olcak merak etme, haziranda evleneceğiz diyen adam gitmiş temmuz olsa ne olur, ağustos olsa ne olur diyen bir adam gelmiş karşıma. Cinlerim tepeme çıktı. Beni yalnız başıma bıraktı sanki sadece ben haziran olmasını istiyormuşum gibi. Bir de babası ne biçim işyeri demiş benim çalıştığım yer hakkında. Ona ayrı bir sinirlendim. Benim ekmek yediğim yere kimse dil uzatamaz, bulabiliyorsa bulsunlar benim çalıştığım gibi bir şirkette koymasınlar seni işe dedim. Ben koç şirketinde çalışıyorum, hergün iş arayan kaç kişi geliyor bizim ofise. Sıkıntılar olmuyor mu oluyor ama her iş yerinde oluyor, şükürler olsun ki yine bir işim var. Onu bulamayan insanlarda var. Bütün gün ayakta tezgahtarlık yapan insanlarda var. Benim giriş saatim belli çıkış saatim belli. Halime binlerce şükür. Ben saat 18:00 oldu mu alır çantamı çıkarım. Çok sinirlendim iş yerim hakkında konuşmasına. Benim annem devlet memuruydu izinlerini yılın başında yazardı. Her neyse nişanlımın suratına kapattım telefonu. Arkasından babasına mesaj attım. Babacım ben hafta sonu gelmeyeceğim isterseniz siz buyurur gelirsiniz. Gerekirsede bitiririz. İyi geceler dedim. Nişanlıma da artık evlenmek değil, ayrılmak istediğimi söyledim. Siz haziran deseniz bile bundan sonra kabulum değil dedim. Hayatında bol şans diledim ve bütün sosyal hesaplarımı kapattım. Bugünde telefon numaramı değiştirmeyi düşünüyorum.
Mimiklerimde şaşırmıştır bu duruma. Bırak öpmeyi elimi bile vermem ona.
