Mutlaka götürüsü vardır elbette hele de anneyseniz. Benim annem de çalışan bir hanımdı, küçükken ağlardım arkasından beni bırakıp gitme anne diye, çok özlerdim onu, akşamı iple çekerdim ki biz çoğunlukla yalnızdık kardeşimle. Ama çalışmıyor olsaydı bu kadar rahat büyüyemezdik, pek çok arkadaşıma göre maddi olarak rahattım. Onların anneleri ev hanımıydı ama okuldan sonra eve gitmemek için de bin takla atıyorlardı, kaliteli zaman geçirmiyorlardı demek ki anneleriyle. Annem bizimle çok ilgilenirdi, o yüzden belki de çok özlüyordum annemi. Ha bedenen evet çok daha fazla yıpranıyorsun, hem iş hem ev işi derken özel zamanların kısıtlı oluyor tabi. Ama çalışanlar daha pratik oluyor mesela, çabucak hallediveriyor pek çok şeyi çünki mecbur, sallama gibi bir lüksü yok. Ya bence çalışmanın getirileriyle götürüleri kıyaslanamaz bile. Çalışmamak fiziken rahatlık tabii, ama benim kafam hiç rahat değil inanın, kendimi o kadar boş o kadar fuzuli hissediyorum ki. Bir kursa başlıyayım diyorum mesela, ama bedenim bir türlü harekete geçmek istemiyor, miskinleştim iyice.