Öncelikle teşekkür ederim, inan ben de saçma buluyorum erken alınan kararları.Ama gelecekten o kadar umutsuzum ki. O kadar çok şey var ki anlatılacak... Ailesi zaten problem, evliliği onaylamamışlar. Doğrusu beni istememişler , evliliğimizin ertesi günü düğünde ailemle çok ilgilendim diye inanın başka hiç bir sebep yok eşime o kızı boşayacaksın dediler. Ailemin eşimi onların elinden alacağı düşüncesindeler saçma sapan bir şekilde, eşime bir sürü kötü laf ettiler benim aileme iyi davrandığı için. Eşim de bir süre sonra ailemle görüşmemeye, bu eve gelmeyecekler demeye başladı.Sonra her telefon görüşmesinden sonra bana bağırmaya, hakarete varan laflar etmeye başladı.Ve sokakta gördüğüm herhangi bir iş arkadaşıma selam verdirmeyecek kadar da kıskanmaya, kısıtlamaya başladı. Ve her konuşmaya çalıştığımda büyük kavgalar oldu. Hiç pişman olmadı ayrı yaşadık, küs kaldık ama barışalım demedi. Anlam veremiyorum kendimi de suçladım acaba bende mi hata dedim ama inanın tek hatam katlanmak , sabretmek , her seferinde ilişkiyi toparlamaya çalışmak, ona sevgili değil evli olduğumuzu hatırlatmak oldu.
Şimdi de önümde kocaman bir boşluk var, nasıl başedeceğimi de bilmiyorum açıkcası.
Ayni derdi paylasiyoruz galiba
Senin kaynanayla benimkini ebedi uzay yolculuguna göndermeli..
Kinamin ertesi günü kaynanam kizmisti bana "aile hersey ve herkesten önce gelir" diye, cünkü bende kendi ailemle ve arkadaslarimla cok ilgilenmisim, ama kina zaten kiz evinindir, ben onlarla ilgilenmicemde anasiylami ilgilenicektim anlamadim. Tabiki onlarida kesinlikle boslamadim, benim yanima gelenle oynadim, ve bu zaten böyledir.
Benim arkadaslarim bana bekarliga veda partisi hazirlamislardi, bende bunlara tesekkür olarak kinamda bütün kizlara tac almistim hatira olarak saklasinlar diye. Görümcem ve kuzenide "bu ne böyle cocuk oyuncagi gibi" deyincede, en yakin arkadasim "begenmediyseniz takmayin" demis bunlara. Bunlarda kaynanama kosup beni sikayet etmisler, arkadaslarini üzerimize saliyo gelinin diye. Cok güzel firca yemistim burda, ama hiiiic aldirmadim :))
Esinin ailesiyle ne sıklıkta görüsüyosunuz? Sana ne önericegimi hic bilmiyorum canim, cünkü ayni cileyi bende cekiyorum, bende cikar yol bulamadim..
Tek tavsiyem, esinin her dedigini yapipta tepene cikmasina izin verme, kendini sakin ezdirme.. Senle konusmuyosa sende onunla konusma, ama "kendime cay yapicam sende istermisin" gibi seyler sorabilirsin belki. Ne biliyim, biz esimle 1 hafta dogru düzgün konusmadik, zehir gibiydi. Ne dedigimi dinler, ne konusur, ne yüzüme bakardi. Simdi degisti gibi biraz. Yemek yapar askim canim cicim konusur. Ama bu sürenin kisa oldugunu biliyorum, o yüzdende alistirmiyorum kendimi. Belkide annesiyle konusmami bekledigi icin böyle yapiyodur, ki bu daha mantikli bi secenek gibime geliyor malesef. Seninde dedigin gibi "sustukca, aileme hakaret ediyomusum gibi hissediyorum". Bende aynen öyle hissediyorum, o yüzden susmamaya karar verdim artik.
Kocanla araniz nasil simdi? Arada bi düzelip arada bi bozuluyormu? Yoksa sadece telefon görüsmesinden sonrami bozuluyor?
eşinde anormalmiş canım kızmada seninle ewlenirken ailesini takmamış şimdimi aileci oldu...eşinle bu durumu konuş ben zorla kendimi sana yamamadım senin kararındı beni ewlenmek önceden tawrını koydun şimdimi anneci olmak aklına geldi de...madem öle anasının istediği kızla ewlenseymiş seninde başını yakmasaymış...sende insan ewladısın çok sinir oldum bak şimdi bu ne biçim iş yaaa
maalesef erkekler evliliğe zor adapte oluyorlar bazen karşımızda çocuk varmış gibi onları idare etmemiz gerekiyor.sende öyle düşün eşini 1 sene egen bir çocuk gibi düşün öyle davran
Bence hiç ummadığı bir anda son derece sert bir şekilde resti çekmen gerek, silkelenip kendine gelmesi lazım. Tabi bu benim fikrim, son karar sana ait. Ama eninde sonunda senin de canına tak edecek, o kesin.
