bunun prosedürleri olduğunu söyledi.eğer ikinci kez yaparsa aileyle görüşeceklermiş.her zaman olan bir durum değilmiş.benim oğlanında arkadşaının oyuncağını habersiz alabilme huyu varmış ki var.ben öğretmene güveniyorum da çocuğa güvenim yok.
Dediğim gibi ben anne değilim. Çocuğum olsa ne hissederim bilmiyorum. Şimdi büyük konuşmakta istemiyorum. Geçmişteki kötü tecrübemle alakası yok. Sadece benim annem böyle yapmazken , çocuğu mevzu bahis olunca gereksiz atar yapan anneler çok itici gelirdi. Ama tabi bizim çocukluğumuzdan otuz küsür sene geçmiş. Öyle onun bunun çocuğunu bilerek döven eden ortamlarımız yoktu . Herkes çocuğu için doğrusunu bilir
öğretmenimiz süper ama o çocuk tekrarlarsa diye endişelendim.bizim oğlan çok sakin teyzesi.kimseye vuramaz dayak yese bile ağlar o benim canımı acıttı biraz.
peki benim talebimdeki gibi döven çocukla görüşmek isteyen veli oldu mu
hayır öle şey olur mu, kimsenin canını yakmasın...amaç o değil, amaç durumun tekrarlanmaması
okula gitmedim.sadece cepten aradım.ve normalde hiç aramam
Olmuş ki izin vermediğimi söylüyorum.
Insallah ikincisi yasanmaz ogretmenin uyarisini dikkate alir cocuk.. bu prosedur sacma geldi bana cocugum vurmussa arkadasina bilmeliyim ki ikinciyi engelliyim ailesi olarak
atar değil inan bana.öğretmenle çok iyiyiz.geçen gün arabasını durdurup hususi arabasıyla oğlumu okula götürdü.onu incitmek en son istediğim şey.sorun benim oğlanın kendi doğasında olması.bir anne olarak haklarını korumak zorundayım...
vurma huyu hiç yok.otutut ağlar garibim.kendini savunabilse ben mevzu bile etmezdim ama çocuğun yapısı bu
