Arkadaşlar uzun soluklu bi ilişkim vardı üniversiteyi 4 yıl boyunca beraber okuduk. Her şey çok güzeldi okul bitti ayrı şehirlere gittik iliskimizi çok ciddiydi evlilik düşünüyorduk.
Fakat sevgilimle hicbir zaman ne karakteriniz ne de başka bi şeyimiz uyuştu son zamanlar uzaklığında verdiği rehavetle çok kavga eder olduk. Ben deli gibi seviyorum ilk gün ki gibi ama o benden o kadar çok uzaklasmistiki onun hayatında bi anlamın kaldığını zannetmiyordum artik tek bi mesaja beni saatlerce günlerce muhtaç ediyordu.
Biz gerçekten sevdik ve ilişkiye girdik bekarertimi düşünmeden ona verdim. Evlenecektir nasıl olsa. Ama umdugum gibi olmadı hicbir şey o kadar tükenmiştir ki ona rağmen 1 hafta önce ben seve seve ayrıldım o da bana zaten kal demedi son mesajımda da aşağılık bi kız gibi gözükmemek icin ben her şeyi kendi rizamla yaptım pişman değilim dedim ustu kapalı o konuya dikkat çekmek için oda hakkım helal olsun vs tarzı konuş o konuyu anmadi bile.
Simdi ne yapmam lazim evet kendi rizamlaydi ama sevgisizlige ilgisizliğe dayanamadım kalmak yuzsuzluktu bu durumda asla ama asla bu konu yuzunden barismak istemiyorum sirf mecburiyetten ama erkek dediğin adam dedin sahip çıkmaz mi napcaz bu konuyu diye bile sormadi sonumuz nolur bilmiyorum ama ilerde ya başkasıyla evlenirsem kafam çok karışık nolur yardim edin.
NOT: kimse demesim yapmasaydin etmeseydin diye bi anlık rehavet hata hangi insan hata yapmazki? heleki deli gibi asikken ve hala da çok seviyoken ben bu kadar severken bunu bile göze slip ayrildiysam demekki gerçekten katlanamadi ayrıldı diye aklınizin kosesindr bulunsun ona gore yazarsanız sevinirim.
"Bi anlık rehavet hata hangi insan hata yapmaz ki?" demişsiniz ancak ben konuda hata yapan herhangi birini göremedim.
Birinden hoşlanmışsınız o da sizden hoşlanmış bi ilişkiye başlamışsınız. Gayet güzel.
İlişkiniz ilerlemiş aşık olmuşsunuz, o da harika. Yürümemiş bitirmişsiniz, sağlık olsun önünüze bakın, gönlünüze göresiyle karşılaşırsınız umarım diyebiliriz en fazla.
İki sevgilinin birbirini arzulaması değil arzulamaması saçma olurdu. Ki ikimiz de hazırdık demişsiniz yani ortada dürtü ve arzudan fazlası varmış. Sizin için zamanı geldiğini, ilişkinizin o noktada olduğunu düşünmüşsünüz ki birliktelik yaşanmış.
Ortada rıza dışı bi durum yok, korunmayıp sorumsuzca davranmanın istenmeyen sonuçları konulu bi saçmalık yok , yersiz vaatlerle göz boyama yok (nasıl olsa evlenicez en fazla bi temenni olabilir; eski sevgilinizin evlilik vaadiyle seks satın almaya çalışan bi gerizekalı olmadığını varsayıyorum)...
Yani her şeyi doğru yapmışsınız. İlişkiyi yürütemeyip ayrılmak zorunda kalmak da bi hata olmadığına göre (ki çok yaygındır ayrı sehirlerden gelenlerin ilk sene başlayan ve mezuniyetle noktalanan ilişkileri) hata nerede? Kim ne hata yapmış?
Ha evlenmeden önce ilişkiye girmek hatadır benim düşünce dünyamda diyorsanız kusura bakmayın ama "hata olduğu ayrılınca mı aklınıza geldi?" diye sormak zorunda kalırım. Zira bu ikiyüzlü bi tavır olur. "Evlenmeden önce iliskiye girmek hata; ama sonunda evlenirseniz hata değil." demenin tutarlı bi yanı yok yani.
"Evlenecegim adam" dediginiz henüz var olmayan farazi kişi hakkınızda ne düsünecek diye kendi kendinizi yemenin, geçmişinize gölge düsürmenin anlamı ne?
Sizi "siz" olarak sevmeyecek, geçmiş ve gelecekte aldığınız kararlarla yargılayacak adamla evlenmeniz şart mı?
Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi?
Ülkeyi terk edecek arkadaşların bavullarında 1 kişilik yer var mı?
Böyle böyle sorular işte.
Ha bi de kim kime niye sahip çıkıyo arkadaşım? Yavru köpek misin sen? Sahip çıkmaktan kastın ne evlenmeniz mi? Ayrıca niye kimse erkek adam sevdiği kadının geçmişini, birini sevmiş onunla sevişmiş olmasını yargılar mı, bunun için onu aşağılayıp hor görür mü diye sormuyo da "erkek adam sahip çıkmaz mı" diye soruyo?
