• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

40 yas ustu anneligin avantaj ve dezavantajlari

Bu kararı en iyi siz verebilirsiniz. Her döneminin her yaşının ayrı zorluğu var.
İlk iki sene fiziken çok zor. Emzirme süreci devam ederken ortalama iki saatte bir uyanıyor. Gerçekten perişan oluyor insan.
Sonra tuvalet eğitimi, iki yaş sendromu.
Bu kısımlar o dönem bana en zoru gibi geliyordu ama şu an ilkokulda oğlum. Aslında artık istekleri kararlarıyla karşına geçtiğinde olmayacak şeyleri istediğinde sabırla sakinlikle defalarca anlatmak dana zormuş.
Ödevi, dersi, kurs kurs gezdirmesi gerçekten beni tüketiyor. Yani mesela altı senedir 8den geç uyanamadım. Uykumu hala alamıyorum. Kendi isteğiyle baskete ve piyanoya gidiyor. Sabahları erkenden kalkıp kahvaltı hazırlayıp sonra o lekeli kazağı sepetten çıkarma onu giyemezsin onla gidemezsin iknaları, geç kaldık nolur yalvarmalarıyla ordan oraya taşıyorum. Dönüp eve ödev yaptırıyorum. Sonra 9da uyuduğunda pestil gibi iki saat dinlenip ertesi gün aynı şeyleri bir daha yapıyorum. Haftaiçi zaten 7de kalkıyoruz ki servise makul bir şekilde inebilelim. Çünkü tuhaf bir şekilde bir yere gitmek istese de direnç gösterip illa bir saat değişik şekillerde ikna etmek gerekiyor. Çok sabır zorluyor hala.
Ama 50li yaşlarımda da çok zorlanırdım eminim şu an bana kolay gelmiyor. Aynı miktarda zor. Gençken daha enerjiğiz daha kolay geliyor olayına inanmıyorum ben. 38 yaşında 6 yaş çocuğum var ve ne sabrım ne enerjim yetiyor.
Yani evet çok zor. Ama her yaşta zor. Kaç yaşında anne olursanız olun çok zor.
Bunu göze alıyorsanız bence yaş önemli değil. Zor olacağını bilip isteyen biri de kaç yaşında olursa olsun yapabilir bana göre
Butun soylediklerinize katiliyorum. Cok zor olduguna eminim, kesinlikle hayal kurmuyorum ve gercekciyim bu konuda
 
Yanlis anlamiyorum, bir cok konuda haklisiniz, ama bir insan 60 yasinda yasli degildir. Kendisine bakmadiysa ve genetik rahatsizliklari yoksa orta yas sayilir. Annem ve babam 60li yaslarinda gayet dinclerdi. Çevremde 40li yaslarinda anneler var ve gayet sabirla cocuklarini buyutuyorlar. Kac yasinizdasiniz bilmiyorum ama inanin insan 40, 50 yasinda sizin tahmin ettiginiz gibi yasli olmuyor. Siz de beni yanlis anlamasiniz umarim. 55 yasinda 3 yasinda cocuklarla eslestirilen bekar koruyucu anneler var, inanin genclere tas cikarircasina annelik yapiyorlar cocuklara. Esim yabanci olmasa ben de evlat edinir ya da koruyucu ailelik basvurusu yapardim ama soz konusu degil. Bence çocuk konusu disinda yasla ilgili genel bakis acinizi gozden gecirin. Bu dusunce yapisiyla 60 yasinda kendinizi hayattan emekli ederseniz.
Açık söylemek gerekirse benim annem şu an 65 yaşında. Benden fit, güzel. Ama oğlumu bir gün yatılı baktığında erken gel al çok yoruldum diyor:
Ben de yaşlarda torun bakmak bile istemiyorum geze tozar dinlenirim diyorum. Gerçekten çok yorucu tüketici bir şey.

Hayal ettiğimin ötesinde zor. Ama benim çocuğum da ekstra zor olabilir.
Mesela yazın kışlık bereyle gezip kışın sandaletle gezmek istiyor. İkna edemiyor insan. Bugün üç ayrı bereyi taktı, düşürebileceğini söylediğim halde inat etti. Neticede en sevdiği beresini kaybettiği için tam yarım saat kriz halinde ağladı.
Çok zor şeyler yaşıyor insan ve bu zorluğu ileri yaşta 50-60ta yaşamayı tercih etmezdim.
Ama siz göze alıyorsanız olur tabii. Bol bol çocuklu insanlarla takılın bence iyice gözlemleyin.
 
Tesekkur ederim. Fiziken iyiyim. Fit bir insanim. Acikcasi kendimi 20li ve 30lu yaslarimdan daha olgun hissediyorum. Yasamak istediklerimi yasama sansim oldu. Uyku her yasta problem olurdu inanin. Bebekler ve cocuklar belli bir yasa kadar kucak isterler. Cok yorucu. 45 hatta 50 yas ustu bebek ya da 2-3 yas cocuklarla ealestirilen koruyucu aileler taniyorum. Zorlansalar da bakiyorlar, hatta bir kismi bekar. Allah kolaylik versin. Saglikla büyütün bebeginizi.
Öncelikle merhaba , 39 yaşındayım bende fiziken fit biriyim ama gerçekten çok zor ve yorucu fitlik meselesinden ziyade bence genç yaşlarda tolerebilite,dayanıklılık daha iyi o nedenle burdan bebek isteyenlere şunu diyorum beklemeyin,benim genç yaşlarda gezip tozmak güzel yaşamal isteyip bu yaşlarda anne olursanız zor herşeyin bir bedeli var :)) üstelik desteklerim olmasına rağmen çok güzel inanılmaz bir duygu ama bebekli hayata ve yeni düzene alışmak düşündüğümden daha zor oluyor
 
Yanlis anlamiyorum, bir cok konuda haklisiniz, ama bir insan 60 yasinda yasli degildir. Kendisine bakmadiysa ve genetik rahatsizliklari yoksa orta yas sayilir. Annem ve babam 60li yaslarinda gayet dinclerdi. Çevremde 40li yaslarinda anneler var ve gayet sabirla cocuklarini buyutuyorlar. Kac yasinizdasiniz bilmiyorum ama inanin insan 40, 50 yasinda sizin tahmin ettiginiz gibi yasli olmuyor. Siz de beni yanlis anlamasiniz umarim. 55 yasinda 3 yasinda cocuklarla eslestirilen bekar koruyucu anneler var, inanin genclere tas cikarircasina annelik yapiyorlar cocuklara. Esim yabanci olmasa ben de evlat edinir ya da koruyucu ailelik basvurusu yapardim ama soz konusu degil. Bence çocuk konusu disinda yasla ilgili genel bakis acinizi gozden gecirin. Bu dusunce yapisiyla 60 yasinda kendinizi hayattan emekli ederseniz.
Konu fit olmak genç hissetmek değil şuan çylesinizdir bilemem ama Türkiye de yaş ortalaması belirli who değerlerine göre 45-65 orts yaş sayılıyor ama Türkiye de tüik verilerine göre kadınlarfa 35-45 orta yaş sayılıyor bu bir gerçek ve evet açıkcası ben 60 yaşında bütün hayat telaşından emekli olup torun sevip kafamı dinlemek isterim bütün kronik rahatsızlıklar 50 yaş sonrası ortaya çıkıyor ve içten içe insanı yoruyor ayrıca bahsettiğiniz gibi 50 lerinde küçük çocuk sahiplenme gibi bir durum çok zor çünkü eblat edinenle arasında min 18 max 40 yaş olabilir bu yasalarla göz ediliyor koruyucu aile olabilir evine alabilir geçiçi dönemler ama evlat edinme durumu olamaz tekrar söylüyorum istediğiniz kadar genç dinamik hissedin fizyolojik biyolojik yaş diye bir gerçek var ve siz erken yaşta çocuğunuza bakım yükü ve bir arkadaşın yukarda dediği gibi kybetme korkusunu yükleyeceksiniz istemedende olsa siz 70 yaşındayken o ailesini kurmak isteyecek ama siz önünde engel olacaksınız belkide bence fazlasıyla üzerine düşünmeniz gereken bir konu umarım doğru kararı verirsiniz 🙏🏼
 
38 yasimda dogurabildim ikinciyi, 40 olacagim, daha da ucuncuye niyetim var ama su 2 yaş sendromu faln cok zor cok. Yani ben bebekken yeni doganken cok sabırlıydım, sevgiyle bakiyirdum, uykusuzluk falan hic koymuyordu. Ama aylar gectikce insan yoruluyor, birikiyor. Yine cocuga hic yansitmamaya calisiuorum ama belim agriyor ve o kucak istiyor. Babasi aliyor ama o ille beni istiyor, anlatiyoruz, ya da dayanamayip ben aliyorun falan ama bu bel sikintisi cok zorluyor mesela beni. Ilk cocugumda 32 yasindaydim, onda daha sabirsizdim mesela. Yasim ilerleyince sabrim artmis onu gordum iki cocugumu buyuturken. Yani aslinda ileri yasinda avantajlari var annelikte ama onun bir dengesi gerekiyor sanirim.

Enerjik takiliyorum cocuklarla birlikteyken, oynuyorum, her gun disariya cikartiyorum. Aksam olunca pertim tabi :)
 
Bu kararı en iyi siz verebilirsiniz. Her döneminin her yaşının ayrı zorluğu var.
İlk iki sene fiziken çok zor. Emzirme süreci devam ederken ortalama iki saatte bir uyanıyor. Gerçekten perişan oluyor insan.
Sonra tuvalet eğitimi, iki yaş sendromu.
Bu kısımlar o dönem bana en zoru gibi geliyordu ama şu an ilkokulda oğlum. Aslında artık istekleri kararlarıyla karşına geçtiğinde olmayacak şeyleri istediğinde sabırla sakinlikle defalarca anlatmak dana zormuş.
Ödevi, dersi, kurs kurs gezdirmesi gerçekten beni tüketiyor. Yani mesela altı senedir 8den geç uyanamadım. Uykumu hala alamıyorum. Kendi isteğiyle baskete ve piyanoya gidiyor. Sabahları erkenden kalkıp kahvaltı hazırlayıp sonra o lekeli kazağı sepetten çıkarma onu giyemezsin onla gidemezsin iknaları, geç kaldık nolur yalvarmalarıyla ordan oraya taşıyorum. Dönüp eve ödev yaptırıyorum. Sonra 9da uyuduğunda pestil gibi iki saat dinlenip ertesi gün aynı şeyleri bir daha yapıyorum. Haftaiçi zaten 7de kalkıyoruz ki servise makul bir şekilde inebilelim. Çünkü tuhaf bir şekilde bir yere gitmek istese de direnç gösterip illa bir saat değişik şekillerde ikna etmek gerekiyor. Çok sabır zorluyor hala.
Ama 50li yaşlarımda da çok zorlanırdım eminim şu an bana kolay gelmiyor. Aynı miktarda zor. Gençken daha enerjiğiz daha kolay geliyor olayına inanmıyorum ben. 38 yaşında 6 yaş çocuğum var ve ne sabrım ne enerjim yetiyor.
Yani evet çok zor. Ama her yaşta zor. Kaç yaşında anne olursanız olun çok zor.
Bunu göze alıyorsanız bence yaş önemli değil. Zor olacağını bilip isteyen biri de kaç yaşında olursa olsun yapabilir bana göre
Butun soylediklerinize katiliyorum. Cok zor olduguna eminim, kesinlikle hayal kurmuyorum ve gercekciyim bu konuda
Konu fit olmak genç hissetmek değil şuan çylesinizdir bilemem ama Türkiye de yaş ortalaması belirli who değerlerine göre 45-65 orts yaş sayılıyor ama Türkiye de tüik verilerine göre kadınlarfa 35-45 orta yaş sayılıyor bu bir gerçek ve evet açıkcası ben 60 yaşında bütün hayat telaşından emekli olup torun sevip kafamı dinlemek isterim bütün kronik rahatsızlıklar 50 yaş sonrası ortaya çıkıyor ve içten içe insanı yoruyor ayrıca bahsettiğiniz gibi 50 lerinde küçük çocuk sahiplenme gibi bir durum çok zor çünkü eblat edinenle arasında min 18 max 40 yaş olabilir bu yasalarla göz ediliyor koruyucu aile olabilir evine alabilir geçiçi dönemler ama evlat edinme durumu olamaz tekrar söylüyorum istediğiniz kadar genç dinamik hissedin fizyolojik biyolojik yaş diye bir gerçek var ve siz erken yaşta çocuğunuza bakım yükü ve bir arkadaşın yukarda dediği gibi kybetme korkusunu yükleyeceksiniz istemedende olsa siz 70 yaşındayken o ailesini kurmak isteyecek ama siz önünde engel olacaksınız belkide bence fazlasıyla üzerine düşünmeniz gereken bir konu umarım doğru kararı verirsiniz 🙏🏼
Kac yasindasiniz bilmiyorum, ya da cocuklariniz var mi? Oncelikle çocuk kac yasinda olursaniz olun size baksin diye
 
Konu fit olmak genç hissetmek değil şuan çylesinizdir bilemem ama Türkiye de yaş ortalaması belirli who değerlerine göre 45-65 orts yaş sayılıyor ama Türkiye de tüik verilerine göre kadınlarfa 35-45 orta yaş sayılıyor bu bir gerçek ve evet açıkcası ben 60 yaşında bütün hayat telaşından emekli olup torun sevip kafamı dinlemek isterim bütün kronik rahatsızlıklar 50 yaş sonrası ortaya çıkıyor ve içten içe insanı yoruyor ayrıca bahsettiğiniz gibi 50 lerinde küçük çocuk sahiplenme gibi bir durum çok zor çünkü eblat edinenle arasında min 18 max 40 yaş olabilir bu yasalarla göz ediliyor koruyucu aile olabilir evine alabilir geçiçi dönemler ama evlat edinme durumu olamaz tekrar söylüyorum istediğiniz kadar genç dinamik hissedin fizyolojik biyolojik yaş diye bir gerçek var ve siz erken yaşta çocuğunuza bakım yükü ve bir arkadaşın yukarda dediği gibi kybetme korkusunu yükleyeceksiniz istemedende olsa siz 70 yaşındayken o ailesini kurmak isteyecek ama siz önünde engel olacaksınız belkide bence fazlasıyla üzerine düşünmeniz gereken bir konu umarım doğru kararı verirsiniz 🙏🏼
Tesekkur ederim fikriniz icin. Cogunlukla onyargili fikirler olsa da tesekkur ederim. Nilufer 45 yasinda evlat edindi, kizi yirmili yaslarinda ve kimse kimsenin onunde engel degil. Eminim Instagram hesabiniz vardir kalptenbaba hesabina bir goz gezdirin. 43 yasinda bekar bir baba, evlat edinmis 2 yasinda oglunu. Tek basina gayet de guzel bakiyor ogluna. Koruyucu Aileler Facebook grubuna da bir uye olun, iki cocuklari olan 40li yaslarinda insanlarin 3. bir cocugu, hem de travmali bir cocugu hayatlarina alip sahiplendigini goreceksiniz. 55 yasinda cocuklarini buyutmus bir kadinin 5 yasinda bir cocugun butun sorumlulugunu alip bununla mutlu oldugunu goreceksiniz. Eger sadece rumuzunuz gibi kazanmak degilse gayeniz gercekten bir bakin derim. Soruma ben de bir cevap vermek istiyorum. 40li yaslarin soyle bir avantaji var, hayatta hicbir seyin 2*2=4 olmadigini ogreniyorsunuz. Istediginiz kadar planlayin hayatin karsiniza neler cikaracagini bilmediginizi anliyorsunuz. Olumun her zaman sirali olmadigini tecrube ediyorsunuz. Babami 50li yaslarinda anneannesi buyutmus, babaannem halamin dogumundan sonra 30lu yaslarinin basinda vefat etmis. Hayatta hersey planladiginiz gibi gitsin ama hersey sizin elinizde degil. Siz planlayin hayat size sunsun. Ve kalbinizden gectigi gibi oldum. Umarim 60larinizda torun bakin, tabi cocuklariniz erken evlenmek istersen, karsilarina iyi bir kismet cikarsa, evlenip bosanmazlarsa, kisir degillerse, gibi gibi. Hayat istatistik degil, hayat siz planlarken basiniza gelenlersir. Sevgiyle kalin
 
38 yasimda dogurabildim ikinciyi, 40 olacagim, daha da ucuncuye niyetim var ama su 2 yaş sendromu faln cok zor cok. Yani ben bebekken yeni doganken cok sabırlıydım, sevgiyle bakiyirdum, uykusuzluk falan hic koymuyordu. Ama aylar gectikce insan yoruluyor, birikiyor. Yine cocuga hic yansitmamaya calisiuorum ama belim agriyor ve o kucak istiyor. Babasi aliyor ama o ille beni istiyor, anlatiyoruz, ya da dayanamayip ben aliyorun falan ama bu bel sikintisi cok zorluyor mesela beni. Ilk cocugumda 32 yasindaydim, onda daha sabirsizdim mesela. Yasim ilerleyince sabrim artmis onu gordum iki cocugumu buyuturken. Yani aslinda ileri yasinda avantajlari var annelikte ama onun bir dengesi gerekiyor sanirim.

Enerjik takiliyorum cocuklarla birlikteyken, oynuyorum, her gun disariya cikartiyorum. Aksam olunca pertim tabi :)
Allah uzun ömürler versin ve sabriniz hic eksik olmasin. Cocuklar hareketlendikce, enerjileri arttikca daha da zor olmali. Krese basladiginda belki biraz daha rahatlarsiniz. 😊
 
Öncelikle merhaba , 39 yaşındayım bende fiziken fit biriyim ama gerçekten çok zor ve yorucu fitlik meselesinden ziyade bence genç yaşlarda tolerebilite,dayanıklılık daha iyi o nedenle burdan bebek isteyenlere şunu diyorum beklemeyin,benim genç yaşlarda gezip tozmak güzel yaşamal isteyip bu yaşlarda anne olursanız zor herşeyin bir bedeli var :)) üstelik desteklerim olmasına rağmen çok güzel inanılmaz bir duygu ama bebekli hayata ve yeni düzene alışmak düşündüğümden daha zor oluyor
Ebeveynlik her yasta zor olsa gerek. Annem abimi 20 yasinda dogurmus, beni 32 ve ikinize de toleransi cok dusuktu. Karsesimi 35 yasinda dogurdu ve ona karsi hep cok toleransli oldu, oysaki zor ve cok hareketli bir cocuktu. Galiba bu isin bir matematigi yok. Bebek isteyenler beklemek zorunda kalabilir, bazen insanlar gec evlenir, bazen hastaliklar, infertilite sorunlari yasayabilir. Son zamanlarda evlenmeyen 40 yas ustu kadinlar evlat ediniyor ya da tek basina tup bebek tedavisi goruyor. Keske hayat herkes icin ayni firsatlari sunsa. Allah çocugunuzu keyifle, saglikla büyütmeyi nasip etsin.
 
Açık söylemek gerekirse benim annem şu an 65 yaşında. Benden fit, güzel. Ama oğlumu bir gün yatılı baktığında erken gel al çok yoruldum diyor:
Ben de yaşlarda torun bakmak bile istemiyorum geze tozar dinlenirim diyorum. Gerçekten çok yorucu tüketici bir şey.

Hayal ettiğimin ötesinde zor. Ama benim çocuğum da ekstra zor olabilir.
Mesela yazın kışlık bereyle gezip kışın sandaletle gezmek istiyor. İkna edemiyor insan. Bugün üç ayrı bereyi taktı, düşürebileceğini söylediğim halde inat etti. Neticede en sevdiği beresini kaybettiği için tam yarım saat kriz halinde ağladı.
Çok zor şeyler yaşıyor insan ve bu zorluğu ileri yaşta 50-60ta yaşamayı tercih etmezdim.
Ama siz göze alıyorsanız olur tabii. Bol bol çocuklu insanlarla takılın bence iyice gözlemleyin.
Size sunu sormak istiyorum. Cocugunuza sarildiginizda nasil hissediyorsunuz? Yasadiginiz duygu sadece tukenmislik mi? Sevildiginizi ve sevdiginizi biliyor musunuz? Yoksa sadece 24 saat bir bere ya da sandalet tartismasi mi oluyor? Anneligin tek tanimi bu yorgunluk olmamali. Her çocuk kendi capinda zordur, eminim basa cikmanin bir yontemi vardir yas grubuna gore. Arkadasim 45 yasinda evlat edindi, oglunda hiperaktivite ve dikkat bozuklugu var. Tek basina bakiyor, bir universitede profesor. Ailesi baska bir sehirde. Cok zorlaniyor ama cok da sabirla bakiyor. Oyun terapileri, spor, disarda aktiviteler, hayatinin odak noktasi oldu. Cok cok zor. Bana soyledigi sey o hayatima girmeden once ozgurdum ama farketmedigim bir bunalimdayim. Buyuyecek cocugunuz ve degisecek. Sevgiler
 
38 yasimda dogurabildim ikinciyi, 40 olacagim, daha da ucuncuye niyetim var ama su 2 yaş sendromu faln cok zor cok. Yani ben bebekken yeni doganken cok sabırlıydım, sevgiyle bakiyirdum, uykusuzluk falan hic koymuyordu. Ama aylar gectikce insan yoruluyor, birikiyor. Yine cocuga hic yansitmamaya calisiuorum ama belim agriyor ve o kucak istiyor. Babasi aliyor ama o ille beni istiyor, anlatiyoruz, ya da dayanamayip ben aliyorun falan ama bu bel sikintisi cok zorluyor mesela beni. Ilk cocugumda 32 yasindaydim, onda daha sabirsizdim mesela. Yasim ilerleyince sabrim artmis onu gordum iki cocugumu buyuturken. Yani aslinda ileri yasinda avantajlari var annelikte ama onun bir dengesi gerekiyor sanirim.

Enerjik takiliyorum cocuklarla birlikteyken, oynuyorum, her gun disariya cikartiyorum. Aksam olunca pertim tabi :)
Denge dediginiz gibi onemli olan. Bazen sabir yasla geliyor, bazen de karakterimizin bir parcasi. Sizi okurken genel olarak sabirli bir insan oldugunuzu hissettim.
 
Size sunu sormak istiyorum. Cocugunuza sarildiginizda nasil hissediyorsunuz? Yasadiginiz duygu sadece tukenmislik mi? Sevildiginizi ve sevdiginizi biliyor musunuz? Yoksa sadece 24 saat bir bere ya da sandalet tartismasi mi oluyor? Anneligin tek tanimi bu yorgunluk olmamali. Her çocuk kendi capinda zordur, eminim basa cikmanin bir yontemi vardir yas grubuna gore. Arkadasim 45 yasinda evlat edindi, oglunda hiperaktivite ve dikkat bozuklugu var. Tek basina bakiyor, bir universitede profesor. Ailesi baska bir sehirde. Cok zorlaniyor ama cok da sabirla bakiyor. Oyun terapileri, spor, disarda aktiviteler, hayatinin odak noktasi oldu. Cok cok zor. Bana soyledigi sey o hayatima girmeden once ozgurdum ama farketmedigim bir bunalimdayim. Buyuyecek cocugunuz ve degisecek. Sevgiler
Açık söylemek gerekirse ben anneliğin ayrı bir duygu olduğunu düşünmüyorum. Yani doğurmadan önce yaşamadığım bir duygu olacağını sanıyordum. Ama bence değil. Sevgi işte. Çok sevgi. Yani çocuğumu elbette çok seviyorum. Beni öptüğünde yada sarıldığımda mutlu oluyorum ve onu çok seviyorum. Evet doğurduğum için de pişman değilim. Ama her şeyden farklı bir sevgi olduğunu sanmıyorum. Sadece dünyada en çok sevdiğim insan o. Sevgimin ölçütü farklı. Farklı bir duygu yaşamıyorum. Yani emek verdiğin, büyüttüğün bir insanı çok seversin, herkesten çok seversin annelik de bu. Doğurmasaydım da bu sevgiyi başka yerlerde yaşardım. Yeğenim, kedimi severdim.
Bunu neden diyorum. Ben doğurduğumda herkes farklı bir his olacağını söylemişti. Hayır olmadı. Korku, endişenin ağırlıklı olduğu bir sevgiydi. Ama asıl sevgi bağı ona bakıp emek verdiğimde oluştu bana göre. Bu da dediğim gibi her şeyden farklı bir sevgi değildi. Sadece diğer her şeyden çok seviyorum.
 
38 yasimda dogurabildim ikinciyi, 40 olacagim, daha da ucuncuye niyetim var ama su 2 yaş sendromu faln cok zor cok. Yani ben bebekken yeni doganken cok sabırlıydım, sevgiyle bakiyirdum, uykusuzluk falan hic koymuyordu. Ama aylar gectikce insan yoruluyor, birikiyor. Yine cocuga hic yansitmamaya calisiuorum ama belim agriyor ve o kucak istiyor. Babasi aliyor ama o ille beni istiyor, anlatiyoruz, ya da dayanamayip ben aliyorun falan ama bu bel sikintisi cok zorluyor mesela beni. Ilk cocugumda 32 yasindaydim, onda daha sabirsizdim mesela. Yasim ilerleyince sabrim artmis onu gordum iki cocugumu buyuturken. Yani aslinda ileri yasinda avantajlari var annelikte ama onun bir dengesi gerekiyor sanirim.

Enerjik takiliyorum cocuklarla birlikteyken, oynuyorum, her gun disariya cikartiyorum. Aksam olunca pertim tabi :)
Denge dediginiz gibi onemli olan. Bazen sabir yasla geliyor, bazen de karakterimizin bir parcasi. Sizi okurken genel olarak sabirli bir insan oldugunuzu hissett
Açık söylemek gerekirse ben anneliğin ayrı bir duygu olduğunu düşünmüyorum. Yani doğurmadan önce yaşamadığım bir duygu olacağını sanıyordum. Ama bence değil. Sevgi işte. Çok sevgi. Yani çocuğumu elbette çok seviyorum. Beni öptüğünde yada sarıldığımda mutlu oluyorum ve onu çok seviyorum. Evet doğurduğum için de pişman değilim. Ama her şeyden farklı bir sevgi olduğunu sanmıyorum. Sadece dünyada en çok sevdiğim insan o. Sevgimin ölçütü farklı. Farklı bir duygu yaşamıyorum. Yani emek verdiğin, büyüttüğün bir insanı çok seversin, herkesten çok seversin annelik de bu. Doğurmasaydım da bu sevgiyi başka yerlerde yaşardım. Yeğenim, kedimi severdim.
Bunu neden diyorum. Ben doğurduğumda herkes farklı bir his olacağını söylemişti. Hayır olmadı. Korku, endişenin ağırlıklı olduğu bir sevgiydi. Ama asıl sevgi bağı ona bakıp emek verdiğimde oluştu bana göre. Bu da dediğim gibi her şeyden farklı bir sevgi değildi. Sadece diğer her şeyden çok seviyorum.
Cok durust, samimi ve gercekci bir yanit. Tesekkur ederim. Genel olarak sevginin tanimi bu zannedersem. Sevgi emektir.
 
Evet. Maalesef gec evlendim.
Merhaba,
44 yasindayim ve anne olmak istiyorum. Bu yaslarda anne olan ve cocuklarini buyutmus olan var ise tecrubenizden bahseden misiniz? Simdiden tesekkur ederim.
Merhaba,
44 yasindayim ve anne olmak istiyorum. Bu yaslarda anne olan ve cocuklarini buyutmus olan var ise tecrubenizden bahseden misiniz? Simdiden tesekkur ederim.
Merhaba yalnız değilsiniz bende 44 yaşındayım ve ilk kez anne olma yolunda 5. Tüp bebek denemem olacak doktor seçimi ve bence laboratuvar çok önemli
 
Merhaba yalnız değilsiniz bende 44 yaşındayım ve ilk kez anne olma yolunda 5. Tüp bebek denemem olacak doktor seçimi ve bence laboratuvar çok önemli
Tesekkur ederim. Hangi doktor ile calisiyorsunuz? Aslinda gecmiste cok normal kabul edilen bu durum zamanimizda oldukca buyuk tepki aliyor anladigim kadariyla. Kadinlar oysaki 50li yaslarina kadar anne olabiliyor. Ben karsilastigim tepkilerden oturu devam edemeyecegime karar verdim. Eger beni anne olmak istedigim icin bu kadar uzuyor ise insanlar, ilerde cocuguma nasil tepkiler verirler bilemiyorum. Kullaniyor musunuz bilmiyorum ama tup bebek tedavisinin basarili olabilmesi icin Ubiquinol COq10 ve selenium oneriyorlar. Coq10 yumurta kalitesi icin, selenium ise dusuk onlemek icin. Sevgiyle kalin. En kisa zamanda kucaklarsiniz umarim yavrunuzu.
 
Tesekkur ederim. Hangi doktor ile calisiyorsunuz? Aslinda gecmiste cok normal kabul edilen bu durum zamanimizda oldukca buyuk tepki aliyor anladigim kadariyla. Kadinlar oysaki 50li yaslarina kadar anne olabiliyor. Ben karsilastigim tepkilerden oturu devam edemeyecegime karar verdim. Eger beni anne olmak istedigim icin bu kadar uzuyor ise insanlar, ilerde cocuguma nasil tepkiler verirler bilemiyorum. Kullaniyor musunuz bilmiyorum ama tup bebek tedavisinin basarili olabilmesi icin Ubiquinol COq10 ve selenium oneriyorlar. Coq10 yumurta kalitesi icin, selenium ise dusuk onlemek icin. Sevgiyle kalin. En kisa zamanda kucaklarsiniz umarim yavrunuzu.
Açıkçası üzüldüm insanların ne düşündüğü önemli mi ? Yaşayacak olan da benim çevremdeki kişiler beni hep destekledi ve ben iyi bir anne olacağımı düşünüyorum gerisi hikaye hayata bir kere geliyorsunuz kimin ne kadar yaşayacağını bilemeyiz ben annesini 26 yaşındayken ani bir şekilde kaybetmiş biri olarak annemin hep yanımda olacağını düşünmüştüm çünkü annem daha 52 yaşındaydı hayatın ne getireceği bilinmez o yüzden insanların fikirleri kendilerinde kalsın bence …çok acamızca yazılmış yazıları üzülerek okudum sevgiyle kalın
 
Hevesinizi kırmak istemem ama olsa bile aranızda jenerasyon olarak uçurum olacak. Çocuğunuz 20 yaşındayken 64 yaşında olacaksınız falan..
Hevesinizi kirmak istemem ile baslamaya gerek yok bence. Hevesinizi kirmak isterim daha uygun. Esra Akkaya 45 yasinda evlat edindi oglunu. Bir bakin bakalim o ucurumu mu hissedecek misiniz ya da sevilen, ilgi goren bir cocugu mu? Ergenler her yas icin zor. Esimin cocuklari ergen iken 35 yasindaydim zor ama eglenceliydi ayni zamanda. Onlarin problemlerine cozum bulmak, genclik enerjilerini yasamak cok da keyifliydi donup baktigimda. Bir de dusunun hayatlarina tam ergenlik caglarinda girmisim. Hayata hangi tarafindan baktiginiza bagli. YouTube'da Samantha Mitling diye bir arastirin. 16 yasinda bir kiz. Annesi arkadasim ve 60 yasinda. Bir bakin bakalim derim. Cocuklar bircok seyden utanabilir yasinizdan, fakirlikten, arkadasininkinden daha eski model telefonundan, ... 45 yasinda anne olursunuz ve belki de dunyanin en ozverili annesi olursunuz, 20 yasinda da ayni sey gecerli, ya da 45 ya da 20 yas farketmez cok umursamaz ve yaptigindan pisman bir anne de olabilirsiniz. Lutfen Facebook koruyucu aileler grubuna girip bir bakin. 50 yaslarinda 3 cocuklu koruyucu ailelerin, 20 yaslarinda çocuk dogurup bakamayip kuruma biraktiklari cocuklara baktiklarini goreceksiniz. Bir de ustune ustluk cocuklarin aileden ayrilma, kurumda sevgisiz, ilgisiz kalma travmalariyla, var ise otizm, DEHB ve bunun gibi durumlari ile ilgilendiklerini. Bence burdaki sorum yanlis oldu. Kisi kendini bilmeli once. Benden hangi yolla olur ise olsun, biyolojik ya da degil anne olur mu? Arkadasim 42 yasinda ikiz annesi oldu, tek basina Ingilterede yardimsiz bakiyor bebeklerine. Bir digeri 44 yasinda 2 aylik bebegi evlat edindi ve uykusuz olmasina, yorgun olmasina ragmen cok mutlu. Aslinda benim cevabim bende. Sorum gercekten yanlis olmus. Size de kizar gibi cevap verdim, kizmadim ama yok insan 60 yasinda Hala orta yaslidir, kendisine nasil baktigina bagli. Zaten eger bir kadin 40-50 yas arasi Hala dogurgan ise biyolojik yasi nufustaki yasindan daha genctir. Sevgiyle kalin
 
Açıkçası üzüldüm insanların ne düşündüğü önemli mi ? Yaşayacak olan da benim çevremdeki kişiler beni hep destekledi ve ben iyi bir anne olacağımı düşünüyorum gerisi hikaye hayata bir kere geliyorsunuz kimin ne kadar yaşayacağını bilemeyiz ben annesini 26 yaşındayken ani bir şekilde kaybetmiş biri olarak annemin hep yanımda olacağını düşünmüştüm çünkü annem daha 52 yaşındaydı hayatın ne getireceği bilinmez o yüzden insanların fikirleri kendilerinde kalsın bence …çok acamızca yazılmış yazıları üzülerek okudum sevgiyle kalın
Her soylediginizde haklisiniz. Benim annem 75 yasinda, oncelikle o karsi. Abim ise 42 yasindaki arkadasinin 10 yillik tup bebek tedavilerini ve acilarini, sikintilarini desteklerken bana gelince cok yanlis isler yapiyorsun dedi. Sanki ben daha az kadinim. Ben ergen iken annem 40li yaslarinin ortalarindaydi ve surekli yasli oldugunu soyluyordu. Bana çocuk yapmak hayatini karartirsin diyen annemin 3 çocuk yapmis olmasi da manidardir. Babam da gayet modern bir insandi, zorlayan olmadi yani. Benim bu konuda bir destegim yok ve beni korkutan konu da bu. Eger yapar isem benim cocugumun benden baska bir ailesi olmayacak.
 
Açıkçası üzüldüm insanların ne düşündüğü önemli mi ? Yaşayacak olan da benim çevremdeki kişiler beni hep destekledi ve ben iyi bir anne olacağımı düşünüyorum gerisi hikaye hayata bir kere geliyorsunuz kimin ne kadar yaşayacağını bilemeyiz ben annesini 26 yaşındayken ani bir şekilde kaybetmiş biri olarak annemin hep yanımda olacağını düşünmüştüm çünkü annem daha 52 yaşındaydı hayatın ne getireceği bilinmez o yüzden insanların fikirleri kendilerinde kalsın bence …çok acamızca yazılmış yazıları üzülerek okudum sevgiyle kalın
Bu arada anneciginiz nurlar icinde uyusun. Kime ne olacagini bilemeyiz elbette. Ben o yazilari okurken uzulmedim, sadece olgunlastigimi daha iyi anladim. 20 yaslarinda bir insan icin 40 yasinda yaslanmis olacagini dusunmesi normal. Evet boynunda bir kac cizgisi olacak, goz altinda hafif torbalar, belki alinda birkac cizgi, ... Eger erkek olup da benden 40li yaslarimda baba olur mu yazsam daha farkli algilanabilirdim 😊 Biz kadinlar birbirimize karsi daha acimasiz olabiliyoruz. Su yoruma katiliyorum ama annelik cok zor bir is, hangi yasta olursan ol. Uykusuzluk, ozellikle 5 yasina kadar surekli her konuda sana ihtiyaci olan bir insan ve sonrasinda okul temposu. Bir de yorum yapan kisilerin profil isimlerine bakiyorsun, kendini kazanan olarak isimlendirmis bir insanin egosunun yuksek olmasi ihtimalini de dusunuyorsun. Sevgiyle
 
Back
X