iyi fikir :)zaten evlenme yaşı 35e çıktı resmen. 40 normal gözüküyor o yüzden.
Hep birşeyleri yetiştirme çabasi..Aman işimizi oturtalim, evimizi alalim, parasal yonden sikintimiz olmasin diyerek anne olmayi erteliyoruz maalesef..Artık tıp gelişti tüp bebekle birçok kişi anne oluyor. Umarım hersey yolunda gider bebeğinizi kucaginiza alirsinizGecikmiş bir hayat gibi görünse de, herkes farklı zamanlarda erişiyor aile kurma duygusuna..
Geç kalmışlık olarak hissetmesem de evliliğimi, çok düşünmemiştim hemen çocuk sahibi olmalıyım vs gibi şeyleri.. Ama şimdi aylardır denenen yolların ardın dan her ay umutla test sonuçlarını beklemek, sabırla bu yola devam etmek ve her an başka bir şey düşünememek yoruyor.. Ruhen, bedenen zayıfladığımı hissediyorsun.. Sayfalar dolusu yazılar , insanların tecrübelerini okumakta bunun cabası..
Ruhumda Anne olmanın özlemi, içimde ağır bir ya olmazsa korkusu, Doktorlar ve söylevleri ilaçlar ve olumsuzluklar.. Nasıl karıştım, bir düğüm gibi, sadece ümit ediyorum açılmak için.. Bu girdabın içinden yenilenerek çıkmak için.. Bu duyguları bir çok kadın yaşıyor sanıyorum ve özellikle bu yaşlarda bebek isteyenlerin duygularının altına imza atıyorum.. Anne olmak zor zanaat gerek başında gerek devamında..
Bu alana yazıyorum çünkü bana bir teselli olacak inanıyorum.. Aslında ruhumu tedavi edecek buradan bu süreci takip etmek, yazarak arınmak olacak benim için.. Belki içinizde bu yaşlarda olup aynı duyguları paylaşanlar çıkacaktır.. Beklerim sizleri duygularınızı ve tecrübelerinizi de ..
Sevgiler
Gecikmiş bir hayat gibi görünse de, herkes farklı zamanlarda erişiyor aile kurma duygusuna..
Geç kalmışlık olarak hissetmesem de evliliğimi, çok düşünmemiştim hemen çocuk sahibi olmalıyım vs gibi şeyleri.. Ama şimdi aylardır denenen yolların ardın dan her ay umutla test sonuçlarını beklemek, sabırla bu yola devam etmek ve her an başka bir şey düşünememek yoruyor.. Ruhen, bedenen zayıfladığımı hissediyorsun.. Sayfalar dolusu yazılar , insanların tecrübelerini okumakta bunun cabası..
Ruhumda Anne olmanın özlemi, içimde ağır bir ya olmazsa korkusu, Doktorlar ve söylevleri ilaçlar ve olumsuzluklar.. Nasıl karıştım, bir düğüm gibi, sadece ümit ediyorum açılmak için.. Bu girdabın içinden yenilenerek çıkmak için.. Bu duyguları bir çok kadın yaşıyor sanıyorum ve özellikle bu yaşlarda bebek isteyenlerin duygularının altına imza atıyorum.. Anne olmak zor zanaat gerek başında gerek devamında..
Bu alana yazıyorum çünkü bana bir teselli olacak inanıyorum.. Aslında ruhumu tedavi edecek buradan bu süreci takip etmek, yazarak arınmak olacak benim için.. Belki içinizde bu yaşlarda olup aynı duyguları paylaşanlar çıkacaktır.. Beklerim sizleri duygularınızı ve tecrübelerinizi de ..
Sevgiler
Teşekkür ederim , umarım hepimiz arzu ettiğimiz duyguları doya doya yaşarız..Ne kadar içten yazmıssınız duygularınızı, bende isteyın dua edın Rabbım verır hayırlısıyla...
Hep birşeyleri yetiştirme çabasi..Aman işimizi oturtalim, evimizi alalim, parasal yonden sikintimiz olmasin diyerek anne olmayi erteliyoruz maalesef..Artık tıp gelişti tüp bebekle birçok kişi anne oluyor. Umarım hersey yolunda gider bebeğinizi kucaginiza alirsiniz
Eminim ki en kısa zamanda anne olacaksınız Allahın izniyle.....37 yaşındayım ve şu an hamileyim...Siz ise benden 3 yaş büyüksünüz....:) Neden olmasın....Yeter ki kalben isteyin.....Olacak Allahın izniyle....
gec kalmis sayilmazsiniz canim isvicrede 46 ya kadar yolu var bak bende 40 yasimdayim ve bebek sevdasindan vazgecmedim 3 cocugum olmasina ragmen yilmak yok ben cocuklari seviyorum ve kalabalik aileyide insAllah cabucak hayirli vakitte yavrun gelir
Kızlar bende sizin gibi bir sürü olay yaşadım. 34 yaşında evlendim. Sonra mol gebeliği yaşadım ve doktor 6 ay ile 1 yıl arası hamile kalmamam konusunda uyardı. Neyse bir yıl korunduk. Sonra gene hamile kaldım; fakat bu seferde ağır down sendromlu ölü bir bebek dünyaya getirdim tam 20. haftamda. Bu kez de bu yükü kaldıramadığım için 2 yıl psikolojik tedavi gördüm. Eşimle birbirimizi nerdeyse öldürme noktasına geldik. Boşanmaya kalktık. Neyse 6-8 ay sonra ikimizde toparlanıp ailelerimizin sonuna kadar karşı çıkmasına rağmen herşeyi göze alarak yeniden denemeye karar verdik. Psikolojik tedavim bitip de korunmayı bıraktıktan sonra 8 ay hamile kalma ümidiyle yanıp tutuştum. Hamile kalmadan 2 ay önce adetlerim 10-15 gecikmeye başlayınca yaşadığım üzüntülerden dolayı menapoza girdiğimi düşünerek doktordan tam randevu almışken, doktor randevusuna 3 gün kala menapoza girmediğimi ama hamile olduğumu öğrendim. Size tavsiyem herşeyi akışına bırakın siz ve eşinizin beslenmesine alkol ve sigara olayına ara verin ve en önemlisi eşinizle olan ilişkinizi bir görev olarak görmeyin. Benzetme biraz ambiyane olacak ama pawlowun köpekleri gibi şartlanarak ilişkiye girmeyin. Keyfini çıkarın ve acaba olacak mı olacak mı diye de takıntı yapmayın. Bunlar benim tecrübelerim.... Umarım işinize yarar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?